บทสรุปฉบับแฮมแฮม

  ณ ป่าสะวันนาอันกว้างใหญ่ ได้มีราชสีห์หนุ่มที่น่าเกรงขาม อยู่ตนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเสือสิงห์กระทิงแรด เมื่อได้เจอกับเจ้าป่าตัวนี้ก็เป็นอันต้องแพ้พ่ายไปในทุกราย     แต่แล้ววันหนึ่ง ก็ได้มีสุนัขบ้าตัวหนึ่ง เดินผ่านมาเจอกับราชสีห์ ราชสีห์จึงหลีกทางให้มันแล้วเดินอ้อมไปในทันที ลูกชายของราชสีห์เห็นดังนั้น จึงแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างมาก     เมื่อสองพ่อลูกเดินผ่านเจ้าหมาบ้าตัวนั้นไปแล้ว ลูกชายก็รีบต่อว่าพ่อของตนในทันที ท่านพ่อ ท่านเป็นถึงเจ้าป่าผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ชนิดใดก็ไม่สามารถเอาชนะท่านได้ แต่แล้วกับอีแค่หมาบ้าตัวเดียวท่านถึงกับต้องเดินหลบมาเลยเชียวหรือ ท่านพ่อไม่คิดว่ามันน่าอายบ้างรึไง     ราชสีห์หนุ่มหัวเราะออกมา ก่อนที่จะบอกกับลูกชายให้เข้าใจว่า ถ้าเช่นนั้นเจ้าช่วยตอบคำถามพ่อหน่อยได้หรือไม่ การเอาชนะหมาบ้าตัวหนึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจนักหรือไง   ลูกชายตอบว่า ไม่เลยครับ   ราชสีห์จึงพูดต่อไปว่า ถ้าเช่นนั้นหากโดนหมาบ้ากัดขึ้นมาหล่า จะไม่ยิ่งเป็นเรื่องน่าอับอายมากกว่าเดิมหรือยังไง     ลูกสิงโตแสดงท่าทีเห็นด้วยกับพ่อของตน     ราชสีห์จึงสอนลูกว่า จงจำไ

ในเช้าวันหนึ่ง ขณะที่เด็กน้อยกำลังนั่งเล่นอยู่หลังบ้านของเขา เขาก็ได้สังเกตเห็นว่า มีคุณลุงคนหนึ่ง ที่อาศัยอยู่บ้านใกล้ ๆ กัน ได้แอบลักลอบ เข้ามาในสวนหลังบ้านของเขา     คุณลุงข้างบ้านแอบปีนต้นมะม่วง และเด็ดเอามะม่วงกลับบ้านของเขาไป โดยที่ไม่ได้รับอนุญาต   เด็กน้อยตกใจมาก จึงรีบวิ่งไปฟ้องพ่อของเขาในทันที เด็กน้อยกล่าวว่า พ่อครับ คุณลุงข้างบ้านแอบมาขโมยมะม่วงของเราไป พ่อของเด็กน้อยจึงหัวเราะ แล้วถามเด็กน้อยกลับไปว่า เรายังเหลือมะม่วงอีกเยอะไหม เด็กน้อยจึงบอกว่า เท่าที่เห็น ก็ยังมีเหลืออีกเยอะครับ     ถ้าเช่นนั้น ลูกช่วยไปเด็ดมะม่วงมาให้พ่อสัก 7 ลูกหน่อยนะ     เด็กน้อยรีบทำตามคำสั่งของพ่อในทันที เด็กน้อยเข้าใจว่าพ่อของตนต้องการที่จะเด็ดมะม่วง มาเก็บไว้ให้หมด จะได้ไม่มีใครมาขโมยอีก     แต่กลับกลายเป็นว่า พ่อได้จูงมือเด็กน้อย ที่ถือมะม่วงทั้ง 7 ลูก ไปหาเพื่อนบ้าน คนที่ขโมยมะม่วงของพวกเขาไป     เด็กน้อยก็ทำหน้าสงสัย ว่าพ่อกำลังคิดจะทำอะไร เมื่อไปถึงหน้าบ้านของคุณลุงข้างบ้าน พ่อก็เคาะประตูเรียกเขาให้ออกมาในทันที     และแน่นอน หน้าตาของคนกระทำความผิด ย่อมมีสีหน้าที่ไม่สู้ดี คุณลุงท่านนั้นดูท่

  นิทานกริมส์ ตอน THE GOLDEN BIRD เขียน โดย เจคอบ กริมม์ และ วิลเฮม กริมม์ แปลและเรียบเรียงเนื้อหาโดย บทสรุปฉบับแฮมแฮม   ณอาณาจักรแห่งหนึ่ง ได้มีกษัตริย์พระองค์หนึ่ง พระองค์ทรงมีสวนที่แสนงดงาม และในสวนแห่งนั้น ได้มีต้นไม้ต้นหนึ่ง มันได้ผลิดอกออกผล เป็นลูกแอปเปิลสีทอง แอปเปิลเหล่านี้ถูกนับจำนวนอยู่เสมอ และเมื่อถึงเวลาที่พวกมันเริ่มสุกงอม พระองค์ก็สังเกตเห็นว่าลูกแอปเปิลหนึ่งผลหายไปทุกคืน พระราชาทรงกริ้วกับเรื่องนี้อย่างมาก และทรงสั่งให้คนสวนเฝ้าใต้ต้นไม้ทั้งคืน คนสวนจึงสั่งให้ลูกชายคนโตของเขา เฝ้าดูเอาไว้ แต่ราว ๆ  สิบสองนาฬิกา ลูกชายคนโตของเขาก็ผล็อยหลับไป และในตอนเช้า ก็มีแอปเปิลอีกลูกนึงหายไป จากนั้นบุตรชายคนรองก็ได้รับคำสั่งให้เฝ้าดู และในเวลาเที่ยงคืนเขาก็ผล็อยหลับไปเช่นกัน และในตอนเช้าก็มีแอปเปิลอีกลูกหนึ่งที่หายไปอีกแล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นลูกชายคนเล็กก็เสนอตัวเองเพื่อขอเฝ้าดูบ้าง แต่คนสวนในตอนแรกนั้น กลับไม่ยอมให้ลูกชายคนเล็กทำ เพราะกลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้น อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเขาก็ยินยอม และในคืนนั้น ลูกชายคนเล็กก็เอนกายลงใต้ต้นไม้เพื่อเฝ้าดู เมื่อนาฬิกาบอกเวลาสิบสองนาฬิกา เขาก็

  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีลาแก่ตัวหนึ่งครับ มันเดินซุ่มซ่ามจนตกลงไปในหลุมที่ลึกมาก ๆ  เจ้านายของมันก็เลยพยายามยืนคิดใคร่ครวญครับ ถึงวิธีที่จะช่วยมันขึ้นมา แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก   แล้วเจ้านายของมันก็นึกขึ้นได้นะครับว่า เจ้าลาตัวนี้  มันก็แก่มากแล้วนะ แก่เกินกว่าที่จะเอาไปทำงานได้แล้วล่ะ ดังนั้นการจะช่วยมันขึ้นมา  ก็อาจจะเป็นเรื่องไร้ประโยชน์ก็ได้ อีกอย่างหนึ่งก็คือ เจ้าหลุมขนาดใหญ่อันนี้  จะปล่อยทิ้งไว้มันก็อันตราย เดี๋ยวใครเดินผ่านมาตกลงไป  ยุ่งเลยนะ   ดังนั้น เรา  ต้องกลบหลุมซะให้เรียบร้อย     เมื่อคิดได้ดังนั้นนะครับ เจ้านายของมันก็ได้ไปเกณฑ์ชาวบ้านนะครับ เพื่อที่จะมาช่วยขุดดิน กลบหลุม   ระหว่างที่ชาวบ้านกำลัง ตักดินโยนลงไปในหลุมนะครับ เมื่อดินกระทบกับหลังของลา ลามันก็รู้ชะตากรรมของมันในทันทีครับว่า มันคงต้องตายแน่ ๆ  มันจึงร้องออกมา อย่างน่าสงสารมาก ๆ  แต่ไม่ว่าจะร้องออกมาซักเท่าไหร่นะครับ ก็ดูเหมือนว่า มนุษย์เหล่านี้ จะไม่สนใจเสียงของมันเลย     ระหว่างที่ชาวบ้านกำลังตักดินอยู่นั้น ก็สังเกตเห็นนะครับ ว่าตอนนี้  เสียงของลาได้เงียบไปแล้ว ทุกครั้งที่ชาวบ้านตักดินโยนใส่หลังของลา มั

  คำถามที่มักจะมีคนถามเข้ามาเยอะมากที่สุดเลยก็คือ จุดเริ่มต้นเป็นยังไง ยากไหม วันนี้ก็เลยอยากจะมาเล่าถึงช่วงเวลาที่ผม เริ่มทำพอดแคสต์ให้ฟังนะครับ   จริง ๆ จุดเริ่มต้นของผมนะครับ ก็เป็นเหมือนกับพอดแคสเตอร์คนอื่น ๆ นั่นก็คือเริ่มทำรายการของตัวเองขึ้นมาเพียงลำพัง   ตอนแรกก็เริ่มจากการหาซาวด์ประกอบตอนเปิดรายการก่อนครับ แล้วก็ค่อยคิด Concept ของรายการ ว่าจะพูดในรูปแบบไหน ใช้เวลาในการคิด Concept และทุกอย่าง รวมแล้วประมาณ 1 อาทิตย์ด้วยกันหลังจากนั้น ผมก็ยังไม่ลงมือทำพอดแคสต์ นะครับแต่ผม  เลือกที่จะไปฟังพอดแคสต์ของคนอื่นก่อนครับ อยากรู้ว่าคนอื่นน่ะ เขาจัดรายการกันยังไงแล้วก็พูดกันดีมากแค่ไหน พูดง่ายๆ ก็คือเดือนธันวาคมทั้งเดือน ผมใช้มันหมดไปกับการนั่งฟังพอดแคสต์ของทุก ๆ คนเลยครับ   จนมีวันหนึ่ง ตอนประมาณใกล้จะกลางเดือนธันวาคม  ผมก็ได้ไปพบกับหนังสือเสียงเล่มหนึ่งเข้าครับ มันชื่อว่า เลิกนิสัยทำอะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่าง ซึ่งหนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสือที่ทำให้ผมทึ่งกับแนวคิดในหนังสือ เอามากๆ เพราะสิ่งที่หนังสือแนะนำนะมันสวนทางกับสิ่งที่ผมกำลังทำอย่างสิ้นเชิง หนังสือเล่มนี้เขาพยายามอธิบายให้เราฟังนะครั

  มีงานวิจัยเชิงจิตวิทยาชิ้นหนึ่งครับที่ผมเคยอ่านเจอในนิตยสารสุขภาพเล่ม 1 เขาบอกประมาณว่า อารมณ์ที่เกิดขึ้นใน 1 วันของเรา อาจจะถูกกำหนดตั้งแต่ตอนที่เราตื่นนอนแล้วก็ได้ การตื่นมาแล้วหงุดหงิด ปวดหัว มีเรื่องไม่สบายใจนะครับ มันจะส่งผลต่ออารมณ์โดยรวมของเราในทั้งวันครับ เรื่องต่าง ๆ ที่ทำให้เราหงุดหงิดยามเช้าก็เช่นกันครับ มันจะมีอิทธิพลมาก ๆ ครับที่จะทำให้เราอารมณ์ไม่ดีไปทั้งวัน     ดังนั้นการปรับสภาพอารมณ์ให้ไปในทิศทางที่ดีในตอนเช้า   มันจะส่งผลถึงภาพรวมของความสุขในชีวิตเราไปทั้งวันครับ     ถ้าเราไปถามคุณตาคุณยายนะครับว่า เราจะทำยังไงครับ ให้จิตใจเรา ผ่องใส อารมณ์ดีแล้วก็มีความสุขตั้งแต่ตอนตื่นนอน คุณตาคุณยายก็คงจะบอกกับเรานะครับว่าให้เรา เตรียมจัดอาหารแล้วไปตักบาตรครับ เพราะว่าการตักบาตรนะครับมันจะทำให้เรา ได้ถึง 3 อย่างด้วยกันเลยครับ อย่างแรกเลยก็คือเราได้เป็นผู้ให้ครับ อย่างที่สองก็คือเราจะได้บุญ และอย่างที่ 3 ก็คือเราได้คำอวยพรจากพระ   เมื่อ 3 องค์ประกอบนี้รวมกันนะครับ ความสุขยามเช้าก็เป็นเรื่องธรรมดาไปเลย หลักฐานก็คือ หน้าตาของคนเฒ่าคนแก่ที่มักจะตื่นนอนไปตักบาตรยามเช้า พวกเข

ผมมีนิทานเรื่องหนึ่ง เป็นนิทานสั้น ๆ ครับจะมาเล่าให้ฟังอีกแล้ว ชื่อเรื่องว่าคำสอนของบาร์เทนเดอร์ครับ เรื่องนี้ไม่ต้องให้เครดิตครับ เพราะผมแต่งมันขึ้นมาเอง สามารถเข้าไปอ่านก็ได้นะครับในบล็อกที่ชื่อว่า Summary of Ham ham. blogspot.com  โดยเรื่องราว เกิดขึ้นที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งครับ มีชายหนุ่ม 2 คนนะครับ กำลังนั่งดื่มเหล้ากันอย่างกลัดกลุ้ม ท่าทีของพวกเขาทั้งสอง  ดูจะเบื่อหน่ายกับชีวิตเอามาก ๆ เลย   พอใกล้จะถึงเวลาปิดร้านนะครับ เมื่อแขกเริ่มทยอยกลับกันจนใกล้จะหมดแล้ว ชายหนุ่มคนแรก ก็ เปิดฉากระบายให้บาร์เทนเดอร์ฟัง เกี่ยวกับชีวิตของเขาในทันที     เขาเล่าให้บาร์เทนเดอร์ฟังครับว่า เขา เป็นคนที่ Popular มากในหมู่สาว ๆ  มีสาว ๆ มากมายคอยห้อมล้อมเขาอยู่ตลอดเวลา   ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาได้คบกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา และทุกคนล้วนเป็นสาวสวย ที่ผู้ชายส่วนใหญ่ต่างหมายปอง     บาทันเด้อก็เลยถามไปครับว่า อ้าวถ้าคุณฮอทซะขนาดนั้นแล้วทำไมคืนนี้คุณถึงมานั่งเหงา ๆ อยู่คนเดียวแบบนี้ล่ะ   ชายหนุ่มก็เลยตอบไปครับว่า เพราะว่าผมเบื่อไง คือชายหนุ่มเล่าให้ฟังต่อครับว่า มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตเขาเยอะแยะก็