บทความ วัยนั่งเหม่อ
เพื่อน ๆ เคยสังเกตกันไหมครับว่าคนแก่ ๆ อย่างเช่น คุณปู่,คุณตา,คุณย่า,คุณยายของพวกเรา เวลาพวกท่านอายุมากเข้ามักจะชอบนั่งเหม่ออยู่หน้าบ้านเสมอ พวกเขาเหม่อมองอะไรกัน ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ผมเคยถามคุณตาของผมว่านั่งมองอะไร แล้วท่านก็ตอบว่า ก็มองไปเรื่อย แต่หลังจากตอบเสร็จ ท่านก็เริ่มเล่า ถึงเรื่องราวในอดีตให้ผมฟัง ในตอนนั้นผมจึงรู้ได้ทันทีว่า สิ่งที่เขากำลังเหม่อมองนั้นคือภาพความทรงจำในอดีตที่ผ่านมา ในชีวิตของตัวเขาเอง เมื่อเราเริ่มเข้าสู่วัยชราอายุมากเข้า ร่างกายของเราจะไร้สิ้นเรี่ยวแรง สภาพร่างกายไม่พร้อมที่จะไปทำกิจกรรมอะไรทั้งนั้น แค่นั่งอย่างเดียวก็เหนื่อยแล้ว และสิ่งที่ตรงกันข้ามกับอวัยวะทั้งหมดที่กำลังเสื่อมถอย นั่นก็คือสมองของเรา ถ้าอ้างอิงตามหลักวิทยาศาสตร์แล้ว ต่อให้เราแก่ชราอายุ 100 ปี ถ้าเราไม่เจ็บป่วย สมองที่สมบูรณ์ก็ยังสามารถทำงานได้อย่างปกติ ไม่ต่างจากคนทั่วไป นั่นมันจึงเป็นสิ่งที่ทำให้ผม กลับมานั่งคิดทบทวนวิธีการใช้ชีวิตเสียใหม่ เมื่อยามแก่เฒ่าในวัยที่เราไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก สิ่งเดียวที่จะอยู่กับเราไม่ใช่ภรรยา หรือลูก ๆ แต่เป็นความทรงจำในชีวิตที่ผ่านมาต่างหาก นั่