บทสรุปฉบับแฮมแฮม

  จุดเริ่มต้นของบทความนี้นะครับ มันเกิดก่อนที่จะมีโควิค 19 นะครับ ซึ่งช่วงนั้นเนี่ย ก็จะมีเทรนหนึ่งที่กำลังมาแรงมาก ๆ เลยในตอนนั้น   มันก็คือการออกไปเที่ยวคนเดียว ครับ   คุณผู้อ่านเคยเป็นไหมครับ เวลาเรานัดรวมตัวเพื่อน ๆ ไปเที่ยวด้วยกัน ทุกคนก็จะตอบตกลง แต่ว่าพอใกล้จะถึงวันนัดขึ้นมาจริง ๆ เนี่ย ก็เริ่มจะมีคนถอนตัวไปทีละคนสองคน บางคนก็บอกว่าไม่สบายกะทันหัน บางคนก็บอกติดธุระด่วน ติดงาน มีปัญหาเกิดขึ้น   สุดท้ายแล้วแผนที่วางไว้ ก็ล่มครับ ปัญหานี้มันไม่ใช่ปัญหาส่วนบุคคลนะครับ เพราะว่าพอเราโตขึ้นเนี่ยความรับผิดชอบ และสิ่งที่ต้องทำในชีวิตมันก็มีเพิ่มมากขึ้นครับ ทำให้เป็นเรื่องยากมาก ในการที่จะนัดรวมตัวกันเพื่อที่จะทำอะไรสักอย่าง แล้วเรื่องนี้มันก็เกิดขึ้นกับคนในสังคมจำนวนมาก เลยครับ     มันทำให้คนกลุ่มนึง เบื่อกับเรื่องนี้มาก จนลุกขึ้นมา ปฏิวัติตัวเอง โดยการก้าวออกไปเที่ยวคนเดียวซะเลย ปรากฏว่าติดใจสิครับ แล้วก็เลยรู้สึกว่า การเที่ยวคนเดียวเนี่ย มันมีเสน่ห์มากกว่าที่คิดนะ หลังจากนั้นการเที่ยวคนเดียวก็เริ่มแพร่หลาย และกระจายเป็นวงกว้างครับ   ทำให้คนมากมายเนี่ย เริ่มที่จะออกไปท่องเที

  คำว่า Introvert  ตอนแรกที่ผมได้ยินนะครับ ผมก็ไม่รู้ครับว่ามันแปลว่าอะไร ก็ฟังผ่าน ๆ ไป แต่พอนาน ๆ เข้าเนี่ย ก็เริ่มได้ยินบ่อยขึ้นครับ คือพอสแคสเตอร์ หลาย ๆ ท่าน ที่มีชื่อเสียง เขาก็ชอบบอกว่าตัวเองเนี่ย เป็นคนประเภท introvert แล้วเขาก็ไม่อธิบายต่อครับ ก็พูดเรื่องอื่นไปเลย มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ไอคำนี้เนี่ย ต้องเป็นคำพื้นฐานที่ทุกคนควรรู้หรือเปล่า     ถ้าคุณผู้ฟังคนไหนยังไม่ทราบนะครับ ว่า ไอเจ้า Introvert extrovert ที่เขาพูด ๆ กันเนี่ย มันคืออะไร วันนี้เรามาเรียนรู้ไปพร้อม ๆกันนะครับ   จุดเริ่มต้นของคำ ๆ นี้ มันเกิดจาก จิตแพทแล้วก็นักจิตวิทยาที่ชื่อว่า   Carl Gustav Jung  เป็นภาษาสวีเดนครับ   คือเค้าได้คิดค้นทฤษฎี บุคลิกภาพของมนุษย์ขึ้นมาครับ คาวจุงเนี่ย จะแบ่งบุคลิกภาพของมนุษย์ออกเป็น 2 ประเภทด้วยกันก็คือ  introvert   แล้วก็ extrovert    introvert  เนี่ย ก็คือบุคลิกภาพแบบเก็บตัวครับ   เขาอธิบายว่าคนที่เป็น introvert  ก็คือคนที่ชอบอยู่คนเดียว ชอบเก็บตัว ไม่ชอบเข้าสังคม มีนิสัยอ่อนไหวแล้วก็ขี้อายครับ คือจะรู้สึกมีความสุขมากกว่าครับ ถ้าได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ได้นั

  บทความนี้เป็นบทบรรยายจากพอดแคสต์ กฎหมายง่าย ๆ สไตล์ทนายออม เป็นรายการที่จัดทำขึ้นมาเพื่อน้องสาว แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ออกอากาศ จึงขอนำบทบรรยายนี้ มาเขียนเป็นบทความในวันนี้เลยก็แล้วกันนะครับ สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่รายการกฎหมายง่าย ๆ สไตล์ทนายออม นี่ก็เป็นพอร์ตแคสครั้งแรกของออมเลยนะคะ เพิ่งลองอัดครั้งแรก สด ๆ ร้อน ๆ เลยค่ะ ถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ   เพื่อน ๆ เคยไปจอดรถที่ห้างสรรพสินค้าบ้างหรือเปล่าคะ เวลาเราไปช้อปปิ้ง หรือดูหนังเนี่ย เราก็มักที่จะ จอดรถไว้ในห้างนานเป็นชั่วโมง ๆ เลย  ซึ่งถ้าเราไปจอดที่ห้างใหญ่ ๆ เขาก็มักจะมีบัตรจอดรถให้กับเรา แต่ถ้าเราไปจอดในห้างเล็ก ๆ บางห้างก็ไม่มีบัตรจอดรถให้กับเรา บางห้างเขา ให้บัตรมาก็จริงค่ะ แต่เขาก็เขียนบอกไว้ด้วยนะคะ ส่วนใหญ่จะเป็นที่หลังบัตร ว่า เป็นบัตรรับฝากรถเท่านั้น จะไม่รับผิดชอบในกรณีที่รถหาย    ถ้าเป็นแบบนี้ผู้บริโภคอย่างเรา จะสบายใจในการเดินดูสินค้าได้ยังไงล่ะคะ   ซึ่งตรงนี้เองที่เป็นข้อน่าสนใจว่า หากรถยนต์ของคุณผู้ฟังหาย ในขณะที่คุณผู้ฟังใช้บริการของห้างสรรพสินค้านั้น ห้างสรรพสินค้านั้นจะต้องรับผิดชอบหรือไม่

  อีสปคือชื่อของชายคนหนึ่ง ประวัติเล่าว่า เขาเป็นคนพิการ ที่มีรูปร่างหน้าตาที่ค่อนข้างที่จะอัปลักษณ์ แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นคนที่มีจิตใจที่ดีและมีอัธยาศัยไมตรีคนหนึ่ง ซึ่งแตกต่างกับสังขารของเขาเป็นอย่างมาก อีสปเกิดในเมืองฟรีเยียในดินแดนที่ปัจจุบันเรียกว่าเอเซียไมเนอร์ ในยุคเมื่อราวปี 560-620 ก่อน คริสตศักราช หรือ 208 ปี ก่อนพุทธศักราช อีสปไปทำงานเป็นทาสที่เกาะซามอส ในระหว่างที่เป็นทาส ด้วยความเฉลียวฉลาด และมีไหวพริบเกินทาสทั่วไป อีสปได้ใช้ความสามารถในการเล่าเรื่องของเขา สร้างชื่อเสียงให้กับตัวเขาจนเป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น    จนคนในละแวกนั้น แทบจะไม่มีใครไม่รู้จักอีสปเลย ทุกครั้งที่เขาย่างกลายไปที่ใด ที่นั่นจะมีคนที่คอยฟังเรื่องราวที่เขาอยู่เสมอ   และด้วยเหตุนี้เอง นายจ้างจึงเห็นถึงความสามารถในตัวของอีสป เขาไม่ควรจะเป็นเพียงแค่ทาสต้อยต่ำอยู่อย่างนี้  นายจ้างจึงตัดสินใจที่จะปลดปล่อยให้เขาเป็นอิสระ จากความเป็นทาส   ภายหลัง เมื่ออีสปได้รับอิสรภาพแล้ว ชื่อเสียงอันโด่งดังของเขา ก็ทำให้คนในพระราชวังสนใจ และเรียกเขามาเข้าเฝ้า กษัตริย์เครซุส พระองค์ทรงยกย่องผู้ที่มีสติปัญญาอยู่แล้ว เมื่อได

  ผมเชื่อว่าทุกคนต้องเคยฟังนิทานเรื่องกระต่ายกับเต่ากันมาบ้างใช่ไหมครับ ตอนเด็กเนี่ย ผมรู้สึกคาใจมากครับ ที่นิทานมันจบลงดื้อ ๆ แบบนั้น หลังจากที่เต่าเดินเข้าเส้นชัยแล้วเป็นผู้ชนะ ก็จบเลย   ซึ่งผมก็คิดนะครับว่า ถ้านิทานมันมีต่ออีกสักหน่อยนึงเนี่ย ผลลัพธ์มันจะออกมาไม่สวยหรูแบบนี้อย่างแน่นอน  เพราะถ้าแข่งกันอีกรอบนึงเนี่ย กระต่ายไม่มีทางที่จะนอนกลางวันอีกอย่างแน่นอน แล้วเต่าก็จะไม่มีทางชนะกระต่ายได้อีกแล้ว   แล้ววันหนึ่งนะครับก็มีอาจารย์ท่านหนึ่งหยิบนิทานเรื่องกระต่ายกับเต่ามาเล่าให้กับพวกนักศึกษาในห้องฟังครับ แต่เป็นกระต่ายกับเต่าในเวอร์ชั่นของ บริหารธุรกิจ mba  ซึ่งผมฟังแล้ว ผมก็ชอบมาก ๆ มันทำให้ผมรู้สึกว่านิทานสั้น ๆ เรื่องหนึ่ง ที่ให้ข้อคิดเล็ก ๆ มันสามารถต่อยอดแล้วยังเล่าเรื่องต่อได้ เมื่อประมาณกลางปี 2020 ที่ผ่านมา ผมก็เลยได้คิดนิทานเรื่องกระต่ายกับเต่า เวอร์ชั่นของตัวผมขึ้นมาใหม่บ้างเหมือนกัน  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีการแข่งขันวิ่งแข่งเกิดขึ้นระหว่างกระต่ายและเต่า ซึ่งการแข่งขันนี้ ทุกคนก็รู้กันอยู่แก่ใจ ว่ากระต่ายต้องเป็นผู้ชนะอย่างแน่นอน ในขณะที่เต่าเดินต้วมเตี้ยมแบบนี