บทสรุปฉบับแฮมแฮม

  ประสบการณ์ เมื่อรถเสียต่างจังหวัด  ในตอนที่ผมอายุ 28 ปีผมเชื่อมาตลอดว่า ผมควบคุมทุกอย่างได้ และทำทุกอย่างได้แล้ว ที่ผมมีความคิดแบบนั้นก็เพราะว่า ในช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ผมสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ และมีทุกอย่างที่ชีวิตพึ่งมีอย่างครบถ้วน  แต่แล้วเหตุการณ์หนึ่งก็ได้เปลี่ยนแปลงความคิดผมไปตลอดกาล  ผมได้งานทำที่ต่างจังหวัดจึงไปเช่าหอพัก และอาศัยอยู่ที่นั่น แน่นอนสำหรับหลายคนการใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวที่ต่างจังหวัด ย่อมเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น และท้าทายพอสมควรแต่ไม่ใช่กับผม เพราะผมสามารถจัดการทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย  และคิดว่าต่อให้อยู่คนเดียวก็สามารถอยู่ได้สบายมาก จนกระทั่งเช้าวันหนึ่งที่ผมต้องรีบไปทำงาน จู่ ๆ รถของผมก็สตาร์ทไม่ติดขึ้นมา เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายของผมมาก เพราะผมไม่เคยคิดเลยว่ารถที่ขับอยู่ทุกวัน อยู่ ๆ จะสตาร์ทไม่ติดแบบนี้  ในวินาทีนั้นทุกอย่างวุ่นวายไปหมด เพราะผมไม่มีเวลาที่จะเอารถไปซ่อม ต้องรีบไปทำงานแล้ว แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็ไม่เคยคิดเลยว่า รถมันจะเสียขึ้นมาจึงไม่รู้เลยว่า ผมจะต้องนั่งรถสองแถวคันไหนเพื่อที่จะไปที่ทำงานผมได้  เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วนดีแล้วจึง

คุณหมอที่ผมเกลียดมากที่สุดบนโลกใบนี้คือ คุณหมอฟัน พวกเขาไม่ได้ใจร้ายหรอกครับ แต่ไม่ว่าพวกเขาจะนุ่มนวลกับพวกเราสักแค่ไหน การถอนฟัน หรือการรักษาฟันเป็นเรื่องที่ทำให้เราเจ็บเสมอ  แน่นอนมันไม่ใช่ความผิดของคุณหมอที่เส้นประสาทต่อตรงกับฟันของเรา แต่อย่างไรก็ตามถ้าอยู่ในสถานะปกติก็คงไม่มีใครอยากเข้าใกล้หมอฟันกันสักเท่าไหร่อย่างแน่นอน  ทุกครั้งที่ไปหาหมอฟัน เพื่อน ๆ สังเกตไหมครับว่าสิ่งหนึ่งที่พวกเขามักจะทำก่อนเสมอ นั่นก็คือการวัดความดันโลหิต ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่า การถอนฟันนั้นมีโอกาสทำให้เลือดไหลไม่หยุดได้ หากเรามีความดันโลหิตสูง  เมื่อคุณตาผมอายุเข้าสู่เลข 8 ท่านก็เริ่มมีอาการป่วยออด ๆ แอด ๆ ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาของคนแก่ทั่วไป แล้วเมื่อวันหนึ่งคุณตาของผมเริ่มที่จะรับประทานอาหารไม่ได้ขึ้นมา พอไปหาหมอ เราจึงได้รู้ว่า คุณตาของผมฟันผุหลายซี่เลย ทำให้ปวดฟันอยู่ตลอดเวลา จนทานข้าวไม่ได้  แน่นอนในความคิดผมตอนนั้น ไม่มีปัญหา ก็แค่ถอนฟันซี่ที่ปวดออก แล้วใส่ฟันปลอมให้ท่านก็จบแล้ว เพราะครอบครัวเราก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินทองเลยแม้แต่น้อย  แต่ปรากฏว่าคุณหมอเลือกที่จะปฏิเสธการถอนฟันให้กับท่าน  ที่เป็

  เที่ยวซาฟารีเวิลด์ครั้งที่ 5  เพื่อน ๆ มีสถานที่ ๆ แสนคิดถึงในวัยเด็กกันบ้างหรือเปล่าครับ ส่วนตัวผมนั้น ลองจินตนาการถึงเด็กต่างจังหวัดคนนึง ที่ไม่เคยเข้ากรุงเทพฯ เลยสิครับ แล้ววันหนึ่งพ่อกับแม่ก็พาผมเข้าไป และหนึ่งในสถานที่เที่ยวที่พวกเขาพาผมไปนั่นก็คือ ซาฟารีเวิลด์  มันเป็นสถานที่ ที่สุดแสนจะตื่นตา ตื่นใจสำหรับเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง ไม่เคยรู้เลยว่าบนโลกใบนี้จะมีสถานที่ ที่รวบรวมสัตว์ไว้เยอะขนาดนี้ แถมยังนำมาแสดงโชว์อีกด้วย  บอกเลยว่าทุกโชว์เป็นอะไรที่น่าจดจำ และแน่นอนตามประสาเด็กคนหนึ่ง เมื่อกลับไปถึงบ้าน ผมย่อมเฝ้าฝันที่จะได้กลับไปที่นั่นอีกสักครั้ง แต่ไม่ว่าจะเฝ้าคิดถึงมันยังไงก็ไม่ได้ไปอยู่ดี  เมื่อโตขึ้นจนเข้าวัยรุ่นในที่สุดผมก็ได้โอกาสไปที่นั่นอีกครั้งหนึ่ง แต่ปรากฏว่า ความตื่นเต้น และความสนุกที่ได้เห็นโชว์ต่าง ๆ มันกลับลดน้อยถอยลงมาก ๆ ไม่เหมือนตอนเด็กเลย ทั้ง ๆ ที่ผมเฝ้ารอคอยที่จะไปนี่นั่นมาโดยตลอด  เมื่อเข้ามหาลัยก็ยังมีโอกาสได้ไปที่ซาฟารีเวิลด์อีก 2 ครั้ง ไม่ว่าจะไปกับเพื่อน ๆ หรือพาสาวไปเดท แต่ทุกครั้งสถานที่แห่งนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้ผมประทับใจเพิ่มขึ้นเลยแม้แต่น้อย  ดูเหมื

เพื่อน ๆ เคยสังเกตกันไหมครับว่าคนแก่ ๆ อย่างเช่น คุณปู่,คุณตา,คุณย่า,คุณยายของพวกเรา เวลาพวกท่านอายุมากเข้ามักจะชอบนั่งเหม่ออยู่หน้าบ้านเสมอ พวกเขาเหม่อมองอะไรกัน  ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ผมเคยถามคุณตาของผมว่านั่งมองอะไร แล้วท่านก็ตอบว่า ก็มองไปเรื่อย แต่หลังจากตอบเสร็จ ท่านก็เริ่มเล่า ถึงเรื่องราวในอดีตให้ผมฟัง ในตอนนั้นผมจึงรู้ได้ทันทีว่า สิ่งที่เขากำลังเหม่อมองนั้นคือภาพความทรงจำในอดีตที่ผ่านมา ในชีวิตของตัวเขาเอง  เมื่อเราเริ่มเข้าสู่วัยชราอายุมากเข้า ร่างกายของเราจะไร้สิ้นเรี่ยวแรง สภาพร่างกายไม่พร้อมที่จะไปทำกิจกรรมอะไรทั้งนั้น แค่นั่งอย่างเดียวก็เหนื่อยแล้ว และสิ่งที่ตรงกันข้ามกับอวัยวะทั้งหมดที่กำลังเสื่อมถอย นั่นก็คือสมองของเรา  ถ้าอ้างอิงตามหลักวิทยาศาสตร์แล้ว ต่อให้เราแก่ชราอายุ 100 ปี ถ้าเราไม่เจ็บป่วย สมองที่สมบูรณ์ก็ยังสามารถทำงานได้อย่างปกติ ไม่ต่างจากคนทั่วไป  นั่นมันจึงเป็นสิ่งที่ทำให้ผม กลับมานั่งคิดทบทวนวิธีการใช้ชีวิตเสียใหม่ เมื่อยามแก่เฒ่าในวัยที่เราไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก สิ่งเดียวที่จะอยู่กับเราไม่ใช่ภรรยา หรือลูก ๆ แต่เป็นความทรงจำในชีวิตที่ผ่านมาต่างหาก  นั่

เพื่อน ๆ เคยสังเกตกันบ้างไหมครับว่าใน 1 ปี ประเทศไทยของเรานี้... มีวันอากาศดี ๆ กี่วัน   วันที่แดดไม่ร้อน วันที่ฝนไม่ตก วันที่อากาศเย็นสบายกำลังดี วันแบบนั้นใน 1 ปีมีกี่วัน  เพื่อน ๆ สังเกตไหมครับว่าวันหยุดยาวทีไร คนมักจะต่อคิวไปเที่ยวกันอย่างคับคั่งทุกที แย่งกันกิน แย่งกันเที่ยว รถก็ติด เหนื่อยก็เหนื่อย และที่สำคัญ วันแบบนั้นมักจะร้อนตับแตกเสมอ  ในขณะที่วันธรรมดาที่เรานั่งทำงานอยู่ที่ออฟฟิศ บางวันกลับเป็นวันที่อากาศดีเอามาก ๆ แล้วมันดีเกินกว่าที่เราจะนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์โดยไม่ทำอะไร  วันลาก็มีตั้งเยอะแยะ แต่เรากลับไม่เคยใช้มันให้เกิดประโยชน์เลย กลับไปลาในช่วงวันหยุดยาวเพื่อที่จะได้หยุดให้ยาวมากขึ้น ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่า ในช่วงนั้น ถึงจะหยุดยาวมากขึ้นอีกสักนิด มันก็ไม่มีอะไรแตกต่างกัน  ผมเลยปฏิวัติการใช้ชีวิตเสียใหม่ โดยลองเปลี่ยนการบริหารจัดการวันหยุดยาว โดยอ้างอิงจากสภาพอากาศในแต่ละวัน ถ้าวันไหนอากาศร้อน หรือฝนดูท่าทางจะตก วันนั้นเราก็ไม่ต้องคิดอะไรมากตั้งใจทำงานไป  แต่วันไหนดูแล้วเหมือนอากาศกำลังจะดี ผมก็จะลาอย่างด่วนจี๋ และรีบไปเที่ยวในทันใด  วิธีการคิดแบบนี้หลายคนมองว่า มั

สิ่งที่จะบอกเล่าในบทความนี้ คือเคล็ดลับสุดยอดที่ไม่เคยบอกใคร ที่ไหนมาก่อน แล้ววันนี้ถึงเวลาแล้วที่ผมจะปลดปล่อยมันออกไป ให้สำหรับคนที่โชคดี แวะผ่านมาเจอบทความนี้  สิ่งที่จะบอกให้ฟังในบทความนี้ คือคาถาที่มีความขลังและสามารถใช้ได้ผลจริงถึง 99% และผมได้ทดลองทำมันด้วยตัวเองแล้วด้วย  ขอเพียงแค่คุณท่องคาถานี้ ทุกครั้งเมื่อเจอคนที่หวังจะมาแสวงหาผลประโยชน์จากคุณ คุณก็จะแคล้วคลาดจากคนพวกนั้น คาถานี้จะทำให้คนเหล่านั้นรู้สึกร้อน และอดทนอยู่ใกล้คุณนานไม่ได้ จนต้องลุก และวิ่งหนีไปในที่สุด  ก่อนที่จะบอกถึงคาถาสุดวิเศษนี้ ผมขอท้าวความสักนิดนึงก่อน เมื่อประมาณ 4-5 ปีก่อน ผมได้ดูซิทคอมยอดฮิตเรื่องเป็นต่อ จะมีฉากนึงที่เป็นฉากคลาสสิคมาก ๆ ในซิทคอม นั่นก็คือฉากที่พี่ยมคิดแผนชั่ว และจะหลอกเอาเงินคนในออฟฟิศ  และคราวซวยในตอนนี้ ก็ตกอยู่กับไอ้วอก พี่ยมยืนคิดแผนชั่วอยู่นานสองนาน ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาไอ้วอก เพื่อคิดจะหลอกให้ไอ้วอกเลี้ยงเหล้า แต่เมื่อเดินเข้าไปยังไม่ทันจะพูดอะไรสักคำ ไอ้วอกก็พูดออกมาด้วยเสียงสูงก่อนเลยว่า …... ไม่มีตังหร๊ออกกกก!! หลังจากนั้นพี่ยมก็เลยถอดใจที่จะใช้แผนชั่วกับไอ้วอกและกลายเป็นว่าพี

เมื่อปีก่อนในประเทศไทยของเรามีข่าวของหนูน้อยอายุ 16 คนหนึ่ง ชื่อว่าน้องชา ช่า เธอบุกเบิกอาชีพใหม่ที่คนไทยยังไม่ค่อยรู้จัก นั่นก็คืออาชีพรับจ้างขึ้นสถานะเป็นแฟน ชั่วโมงละ 50 บาท แล้วยังมีบริการรับส่องFacebook แฟนเก่าให้อีกด้วย มีบริการรับโทรคุยเป็นเพื่อนชั่วโมงละ 100 บาท คนไทยส่วนใหญ่เมื่อได้ยินข่าวนี้ก็ต้องตกตะลึงกันเป็นแถว เพราะยังไม่ค่อยมีใครรับรู้ว่า มีอาชีพแบบนี้อยู่บนโลกด้วย แต่แท้จริงแล้ว อาชีพทำนองแบบนี้นั้น มีมานานแล้วครับ ตั้งแต่สมัยยุคที่ยังไม่มีอินเตอร์เน็ต เราก็มีบริการโทรศัพท์เบอร์ 1900 1900 … เป็นเพื่อนคุย ในเวลาเหงา  หรือในยุคสมัยใหม่ก็อาจจะมีบริการเพื่อนเที่ยว นั่นคือรับจ้าง ไปกิน ไปเที่ยว กับคนแปลกหน้า รับจ้างเล่นละครแกล้งเป็นแฟน ก็มีหมด ถ้าจะเป็นที่รู้จักเพิ่มมากขึ้นสักหน่อยก็อาจจะเป็นการแคสเกม หรือการเปิดกล้องนั่งคุยเป็นเพื่อน  จริง ๆ แล้วต่างประเทศก็มีบริการแบบนี้เช่นกัน แต่ส่วนใหญ่เขาจะฮิตการนั่งกินเป็นเพื่อนผ่านทางคอมพิวเตอร์ซะมากกว่า  ผมรู้สึกว่าสิ่งที่น้องคนนี้กำลังทำคือการใช้ช่องทางสื่อมัลติมีเดียของตัวเองให้เป็นประโยชน์ มันคือการสร้างรายได้ให้กับตัวเองโดยไม่ได