บทสรุปฉบับแฮมแฮม

พลังของการสัมผัสทำให้เขาชอบเราได้จริงหรือ     มีคุณผู้อ่านถามเข้ามาใน Episode ที่แล้วนะครับ ว่าจิตวิทยาแห่งความรัก การสัมผัสทำให้อีกฝ่ายชอบเราได้จริงหรือ     จริง ๆ แล้วถ้าพูดถึงเรื่องของการสัมผัสนะครับ นักวิทยาศาสตร์  เขาเห็นได้ได้ศึกษาเรื่องนี้กันมาอย่างละเอียดแล้วนะครับ เพราะว่าในวิชาการตลาดนั้น การสัมผัส   ถือเป็น 1 ใน 5 ปัจจัย ที่จะทำให้ผู้บริโภคนะครับ ตัดสินใจซื้อสินค้าได้เลยทีเดียว   ซึ่งอันนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะครับ ว่าคุณผู้อ่าน อ่านมาจากหนังสือเล่มไหน แต่ถ้าเท่าที่ผมรู้  การสัมผัสนั้น ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายชอบเรานะครับ แต่การสัมผัส   มันจะช่วยเพิ่มข้อมูลในการตัดสินใจ ให้กับคนคนนั้นครับ ถ้าจะพูดก็คือ ถ้าเขาชอบเราอยู่แล้ว  การสัมผัสก็จะทำให้เขามั่นใจมากขึ้นครับ ว่าเขาชอบเรา ในขณะที่ ถ้าเขาไม่ได้ชอบเรา การสัมผัสก็จะทำให้เขามั่นใจมากขึ้นเช่นกันครับ ว่าเขาไม่ได้ชอบเรา      จริง ๆ ไม่ต้องยกเอางานวิจัยมาพูดกันเหรอครับ คุณฟังลองคิดตามผมดูสิครับ สมมุติว่าคุณผู้อ่านเป็นคนที่ชอบอะไรที่มันนุ่ม ๆ  แล้วเขาให้คุณผู้อ่าน  ไปจับผ้าขนหนูนุ่ม ๆ  คุณผู้อ่านก็จะชอบที่ได้สัมผัสมันถูกไหมครับ ในขณะเดียวกัน ถ

ทำนายชีวิตรัก ด้วยความรักทั้ง 6 รูปแบบ     มีบทความหนึ่งครับที่เขียนไว้ในหนังสือเทคนิคอ่านจิตรู้ใจผู้อื่น ของอีซามุ ไซโต นะครับ   ซึ่งเขาก็ได้พูดไว้ถึง แนวโน้มของความรัก โดยเขาบอกว่า ความรักของแต่ละคู่และแต่ละคนนั้น   มันก็แตกต่างกันออกไปครับ แต่ละคนก็ให้นิยามเกี่ยวกับความรักที่หลากหลาย แต่จากการวิเคราะห์นะครับ ของนักจิตวิทยาที่ชื่อว่าลี  เขาได้จำแนกความรักออกเป็น 6 ประเภทด้วยกันครับ ซึ่งเขาบอกว่าความรักทั้ง 6 ประเภทนี้ จะนำพามาซึ่งสิ่งดี ๆ และสิ่งที่ไม่ดีเข้ามาสู่ความสัมพันธ์ครับ     เอาล่ะครับ คุณผู้อ่านมาลองฟังกันดูนะครับว่า ชีวิตรักของคุณผู้อ่านนั้น เป็นแบบไหนใน 6 ประเภทนี้ แล้วมันจะตรงกับชีวิตรักของคุณผู้อ่านมากน้อยแค่ไหน     ประเภทที่ 1 นะครับ มีชื่อว่า อีรอส ความรักคือสิ่งสูงส่ง     ก็คือคนที่นับถือความรักเป็นสิ่งสูงส่ง คนประเภทนี้นะครับ มีแนวโน้มที่ให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์ภายนอก และมักจะแสดงความรักด้วยความโรแมนติกครับ     ประเภทที่ 2 สตอกี ความรักดั่งมิตรภาพ   เป็นรูปแบบความรักที่ใกล้เคียงกับมิตรภาพระหว่างเพื่อนมากที่สุดครับ ความรักประเภทนี้นะครับ มักจะเกิดขึ้นเมื่อเราได้ใช้เวล

จิตวิทยาแห่งความรัก รูปลักษณ์ ที่เป็นที่หมายปองของผู้หญิงและผู้ชาย     วันนี้ผมได้เอาผลการศึกษา 1 ครับ ของ นักจิตวิทยาด้านความรักที่ชื่อว่า Mr. Water จะมาเล่าให้คุณผู้อ่าน ได้ฟังนะครับ     คือ Mr. Water เขาได้ทำการศึกษาการจับคู่เต้นรำด้วยคอมพิวเตอร์ครับ อันนี้ต้องอธิบายให้คุณผู้อ่านเข้าใจก่อนครับว่า การจับคู่เต้นรำนั้น สำหรับฝรั่งแล้ว   มันเป็นเรื่องสำคัญมากครับ   คุณผู้อ่านสามารถดูได้จากภาพยนตร์ทั่วไปนะครับ ว่าฝรั่ง  เวลาเขาจะเลือกใครไปงานเต้นรำสักคนหนึ่ง  คน ๆ นั้นนะครับ มักจะเป็นคนที่พวกเขา  ชอบ หรือว่า หลงรักอยู่เสมอ     ซึ่งฝรั่ง  เขาก็จะมีธรรมเนียมในการเต้นรำกันบ่อยมาก ๆ เลยนะครับ ไม่เหมือนกับของไทยเรา ที่ใช้แค่เพื่อสอบวิชาลีลาศให้ผ่านเท่านั้น นอกนั้นก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร     ถ้าจะพูดถึงวัยรุ่นฝรั่ง  ก็คงจะหนีไม่พ้นงานพรอม ที่จะให้เราเลือกคู่นะครับ มาเต้นในงานโรงเรียน     Mr. Water  เขาก็ได้ ตั้งสมมติฐานขึ้นมาครับว่า ผู้หญิงกับผู้ชายนะครับ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ทุกคนต่างชอบคนที่มีรูปลักษณ์ ที่ดูดีกันทั้งนั้น ไม่มีใครเหรอกครับชอบคนที่ดูไม่ดี หรือดูไม่มีเสน่ห์     เขาก็เลยลองทำกา

  มองทุกปัญหาให้เป็นเรื่องเล็ก ปัญหาเล็ก ๆ ของนักตกปลา   ณทะเลสาบแห่งหนึ่ง ได้มีชาย 2 คนมานั่งตกปลาใกล้ ๆ กันโดยบังเอิญ พวกเขาจึงพูดคุยทำความรู้จักกัน     หลังจากที่พวกเขาทั้งคู่ นั่งตกปลาได้ไม่นาน ชายคนแรกก็ตกปลาขึ้นมาได้ แต่เขาก็ต้องอุทานด้วยความตกใจ เพราะเขานั้น ลืมเอาถังใส่ปลามาด้วย ชายหนุ่มเครียดและวิตกกังวลเป็นอย่างมาก กลัวว่าปลาที่เขาตกมาได้ จะตาย และถ้าเป็นเช่นนั้น กว่าเขาจะกลับไปถึงบ้านได้ ปลาก็คงจะเน่ากันพอดี     ชายหนุ่มคนที่ 2 จึงบอกกับชายหนุ่มคนแรกว่า เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ไม่เห็นต้องกังวลเลย คุณสามารถใช้ถังของผมเพื่อใส่ปลาของคุณไปก่อนก็ได้ เพราะยังไงก็ตาม ผมก็ยังตกปลาไม่ได้เลยสักตัว   เมื่อได้ยินเช่นนั้นชายหนุ่มคนแรกจึงทำตาม และรู้สึกสบายใจที่แก้ปัญหาลงได้     แต่ระหว่างที่เขากำลังนั่งตกปลาอยู่นั้น เขาก็กังวลใจ กลัวว่าชายหนุ่มคนที่ 2 จะตกปลาขึ้นมาได้บ้าง เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น ปลาของเขาสองคน ก็จะต้อง อยู่ในถังเดียวกัน     แต่พูดยังไม่ทันขาดคำ ชายหนุ่มคนที่สองก็ตกปลาขึ้นมาได้เป็นที่สำเร็จ ชายหนุ่มคนแรกจึงเกิดความกังวลออกมาอย่างเห็นได้ชัด     ชายหนุ่มคนที่ 2 จึงบอกว่า ไม่เป็นไ

  ความสุขของคุณยายเกมเมอร์   ณประเทศจีน ได้มีนักข่าวจากนิตยสารเกมออนไลน์คนหนึ่ง ได้ขอเข้าพบกับคุณยายวัน 80 ปี   เพื่อที่จะขอสัมภาษณ์ เกี่ยวกับชีวิตการเป็นนักเล่นเกม ในวัยชราของคุณยาย     เมื่อเริ่มการสัมภาษณ์ คุณยายพูดออกมาทันทีเลยว่า ถ้ารู้ว่าเกมมันสนุกแบบนี้ ยายเล่นเกมมาตั้งแต่สาว ๆ แล้วล่ะ ไม่รอจนแก่ขนาดนี้เหรอก     นักข่าวฟังไปก็มีความสุขไป พรางถามต่อไปว่า เกมที่คุณยายชอบเล่นที่สุดคือเกมอะไรครับ คุณยายบอกว่า ยายชอบเล่นเกม VR ที่สุด มันสุดยอดมาก ราวกับว่า ยายได้หลุดเข้าไปอยู่ในโลกแห่งเกมจริง ๆ เลยก็ไม่ปาน     นักข่าวพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนบอกว่า   คุณยายช่างทันสมัยจริง ๆ     หลังจากนั้น คุณยายก็ได้เล่าประสบการณ์   การเล่นเกมของคุณยาย ให้นักข่าวฟังอยู่นานสองนาน     และหลังจากการสัมภาษณ์ได้จบลง   ก่อนที่นักข่าวจะขอตัวกลับ นักข่าวก็ได้สังเกตเห็น   รูปถ่ายที่ติดอยู่ตรงผนังบ้าน ของคุณยาย   นักข่าวจึงถามว่า รูปนี้ คุณยายถ่ายที่ไหนครับ     คุณยายบอกว่า รูปนี้ยายถ่ายตอนที่ยายสาว ๆ  แล้วคนที่ถ่ายรูปนี้ให้ยาย ก็คือสามีของยาย เราพบรักกันที่นั่น   แต่มันเป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้วล่ะ     ด้วยความสนใ

  มีคำถามที่ถกเถียงกันมานานว่า ผู้หญิงกับผู้ชายสามารถเป็นเพื่อนกันจริงๆโดยที่ไม่คิดอะไรเกินเลยกับอีกฝ่ายได้หรือไม่  ได้มีงานวิจัยหนึ่งจากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย พบว่า กลุ่มตัวอย่างที่เคยมีประสบการณ์ทางเพศ กับเพื่อนของตัวเองนั้น 56% บอกว่า ความสัมพันธ์นั้น ไม่ได้พัฒนาต่อ พวกเขาไม่อาจสานต่อความสัมพันธ์นั้นได้  แม้แรงจูงใจที่ยอมมีเพศสัมพันธ์กับอีกฝ่าย ก็เพื่อที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ ให้มากกว่าเพื่อนก็ตาม และเหตุผลที่พัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นความสัมพันธ์เชิงชู้สาวไม่ได้ ก็เกิดจาก "แรงดึงดูดทางเพศ" ที่มีไม่มากพอ แต่จุดพีคก็คือหลังจากพัฒนาความสัมพันธ์แล้ว และไม่สำเร็จ ส่วนใหญ่พบว่าพวกเขานั้น ไม่สามารถกลับไปเป็นเพื่อนกัน เหมือนเดิมได้อีกด้วย  Wendy L. Patrick, Ph.D. ผู้เชี่ยวชาญด้านพฤติกรรม กล่าวว่า สิ่งที่แยกระหว่างมิตรภาพแบบเพื่อน กับความสัมพันธ์เชิงชู้สาวคือ "แรงดึงดูดทางเพศ" ถ้าทั้งสองฝ่ายไม่มีแรงดึงดูดทางเพศต่อกัน พวกเขาก็จะสามารถยับยั้งชั่งใจและเป็นเพื่อนกันได้  ดังนั้นก็สรุปได้ว่า หากคุณไม่ใช่สเปคของเพื่อนคุณ เพื่อนของคุณก็จะไม่คิดอะไรอย่างแน่นอน  แต่ในทางกลับกัน

ปรัชญาเซนนั้นมีคำกล่าวที่ว่า เคียวกะโชโกะ ระมัดระวังย่างก้าว ซึ่งก็หมายความว่า เราจงดูเท้าของตัวเองให้ดีเพราะคนที่มองไม่เห็นเท้าของตัวเองก็จะมองไม่เห็นตัวเองด้วยเช่นกัน ซึ่งถ้าเรามองไม่เห็นตัวเอง เราก็จะมองไม่เห็นจุดหมายปลายทางของชีวิตไปด้วย     คือพระเซนนั้น ให้ความสำคัญกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างการจัดเรียงรองเท้าหน้าบ้านครับ เขามองว่าแค่การจัดเรียงรองเท้า ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ที่ใช้เวลาไม่เกิน 3 วินาที   หากคุณทำเรื่องแค่นี้ ก็ยังทำไม่ได้ แล้วคุณจะทำอะไรล่ะ การจัดเรียงรองเท้าให้เป็นระเบียบนั้น มันสะท้อนสภาพจิตใจ ของผู้อยู่อาศัยออกมานะครับ จิตใจที่ยุ่งเหยิง และสับสนมันแสดงออกให้เห็นได้ จากการวางรองเท้าให้เป็นระเบียบครับ     อันนี้ต้องอธิบายให้คุณผู้อ่านเข้าใจนิดหนึ่งนะครับว่า ที่ญี่ปุ่นนั้น บ้านสมัยก่อน  ส่วนใหญ่จะไม่ได้เป็นบ้านหลังเดียวกันนะครับ ห้องแต่ละห้องถูกแยกออกจากกันโดยสิ้นเชิง ทำให้ทุกครั้งที่เราจะเปลี่ยนห้อง เราต้องเดินออกนอกบ้าน และสวมรองเท้าใหม่เสมอ แล้วเมื่อจะเข้าห้องเราก็ต้องถอดรองเท้าอีกครั้ง     ถ้านึกไม่ออกให้จินตนาการถึงวัดไทยก็ได้นะครับ เวลาเราไปที่โบสถ์โบสถ์หน