บทความ ทำไมเด็กไทยไม่เก่งภาษาอังกฤษสักที

 

ภาพหน้าปกจาก unsplash.com

มันเป็นเรื่องจริงครับ อย่างน้อยก็ในสมัยของผม ไม่รู้เลยครับว่าจะเรียนภาษาอังกฤษไปเพื่ออะไร คนรอบตัวไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษกับผมเลย ถ้าไม่นับคุณครูที่สอนวิชาภาษาอังกฤษนะ

ภาษาอังกฤษมีประโยชน์เฉพาะตอนสอบ นอกเหนือจากเวลาสอบ ผมก็ไม่เคยได้ใช้ภาษาอังกฤษอีกเลย และดูเหมือนผู้ใหญ่ทุกคนในชีวิตผม ก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เช่นกัน ถ้าไม่นับคุณน้า แต่เธอก็เป็นคุณครูสอนภาษาอังกฤษอีกนั่นแหละ

เคยมีติวเตอร์ท่านหนึ่งพูดไว้ว่า เด็กไทยเรียนภาษาอังกฤษมา 20 ปีแต่ก็ยังพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ระบบการศึกษาล้มเหลวจริง ๆ

ประโยคนี้น่าสนใจมากครับ พวกเราเรียนภาษาอังกฤษมา 20 ปีแล้วจริง ๆ อย่างนั้นหรือ

ลองคิดดูนะครับ ใน 1 อาทิตย์ ตารางสอนของคุณมีวิชาภาษาอังกฤษกี่คาบ จริง ๆ แล้วใน 1 อาทิตย์เด็กทุกคนได้เรียนภาษาอังกฤษแค่ 3 - 4 ชั่วโมงเท่านั้น

นี่ผมยังไม่นับรวม บางคาบที่อาจารย์ให้ออกไปพูดหน้าห้อง ซึ่งถ้ายังไม่ถึงเลขที่ของเรา เราก็สามารถนั่งเล่นได้จนหมดคาบนะครับ แล้วผมก็ยังไม่ได้นับรวมช่วงปิดเทอมด้วยครับ

สรุปคือเราไม่ได้เรียนภาษาอังกฤษทุกวันมาตลอด 20 ปีนะครับ เราเรียนแค่อาทิตย์ละไม่กี่ชั่วโมง และเมื่อชั้นปีสูงขึ้น เด็กที่ไม่ตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่แรกก็จะตามเพื่อนไม่ทัน และหลังจากนั้นคาบภาษาอังกฤษก็กลายเป็นชั่วโมงนอนกลางวันไปในทันที แล้วแบบนี้จะนับว่าเราเรียนด้วยหรือเปล่าครับ

ดังนั้นคำพูดประมาณว่า คุณเรียนภาษาอังกฤษมาเป็นสิบ ๆ ปีในทางปฏิบัติแล้ว ไม่เป็นความจริงเลยครับ

วิธีพิสูจน์ง่าย ๆ คุณลองตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษอย่างจริงจังสักเดือนนึงดูสิครับ คุณจะเห็นได้เลยว่าคุณสามารถทำความเข้าใจมันได้อย่างง่ายดาย จนคุณต้องตกใจเลยล่ะ

นั่นก็เพราะว่า หากคุณเรียนภาษาอังกฤษเพียงวิชาเดียวทุกวันติดต่อกัน 1 เดือน ด้วยความตั้งใจของตัวคุณเอง มันจะมีประสิทธิภาพมากกว่าการเรียนในห้องเรียนโดยที่ไม่ได้อยากเรียน มาเป็นเวลา 10 ปี ยังไงล่ะครับ

ลองคิดดูสิครับถ้าภาษา 1 ภาษาต้องใช้เวลาเรียนเป็นสิบ ๆ ปี แล้วทำไมเด็กอายุน้อย ๆ สมัยนี้ถึงพูดได้ 3-4 ภาษากันหมด

เพราะจริง ๆ แล้วการเรียนรู้มันไม่จำเป็นต้องใช้เวลามากขนาดนั้น แต่สิ่งที่จำเป็นในการเรียนรู้ สิ่งสำคัญที่ทำให้เราเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ได้ในเวลาอันสั้น นั่นก็คือ

"ความรู้สึกอยากเรียนรู้ของตัวผู้เรียนเอง"