บทสรุปฉบับแฮมแฮม

  ความพร้อมของรูปร่างหน้าตาในวันสำคัญ  สำหรับคนที่รักการท่องเที่ยวอย่างพวกผม การถ่ายรูปนั้นเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ เพราะทุกครั้งที่เราไปเที่ยวสถานที่ต่าง ๆ หากไม่ได้ถ่ายรูปสวย ๆ กลับมาด้วย ก็เหมือนว่าจะไปไม่ถึง  แน่นอนหากพาสาว ๆ ไปด้วย ทักษะการถ่ายรูปเป็นสิ่งที่จำเป็นเพิ่มขึ้น 200% เพราะหากเราเกิดถ่ายรูปพวกเธอนั้นออกมาไม่สวย ถ่ายรูปออกมาแล้วดูไม่ดี  ประโยคที่ทำให้ตากล้องหลายคนปวดใจก็จะออกมาจากปากของพวกเธอ นั่นคือ ถ่ายรูปไม่เห็นสวยเลย (พวกแกไม่สวยเองต่างหาก) ดังนั้นทักษะการถ่ายรูปจึงเป็นสิ่งที่เราต้องฝึกฝนจนชำนาญเสียก่อน หากคิดที่จะพาสาว ๆ ไป  แล้วเมื่อหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูด ทำให้ผมนึกถึง เรื่องที่น่าสนใจขึ้นมาได้  ดูเหมือนว่าวันสำคัญ ๆ ในชีวิตของเรา ไม่ว่าจะเป็นวันไหน ล้วนแล้วแต่เกี่ยวข้องกับการถ่ายรูปโดยทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นงานวันเกิด งานรับปริญญา งานแต่งงาน หรือแม้แต่การออกเดินทางท่องเที่ยว  เราล้วนถ่ายรูป และเก็บเอาไว้ดูเป็นความทรงจำกันอยู่เสมอ ดังนั้นการให้ความสำคัญ และจริงจังกับการถ่ายรูปจึงเป็นสิ่งที่ควรทำ  ลองคิดดูสิครับ งานแต่งงานที่สวยงามคืองานแต่งงานแบบไหน คืองานที่เช่าสถานที

  ร้านสเต็กที่ยังคงเปิดอยู่  มีร้านสเต็กหน้ามหาลัยร้านนึงครับ เป็นร้านที่ผมชอบไปกินมาก ๆ เพราะรสชาติมันอร่อย และราคาก็ไม่แพงมาก  สมัยตอนเรียนอยู่ผมมีความฝันอยากจะเปิดร้านสเต็กแบบนี้บ้าง อาหารก็อร่อย แถมสถานที่ตั้งยังตั้งหน้ามหาลัยแบบนี้ ร้านต้องได้กำไรดีมากแน่ ๆ   หลังจากที่ผมเรียนจบไปแล้วหลายปี ผมก็ยังคงแวะเวียนมากินสเต็กร้านนี้อยู่เป็นประจำ แต่ดูเหมือนช่วงนี้เวลาเข้าไปกินที่ร้านทีไร ผมมักจะพบว่า ร้านนั้นโล่ง และเงียบอยู่เสมอ ดูเหมือนลูกค้าจะไม่ค่อยเข้าร้านเลย เพื่อนผมจึงพูดขึ้นมาว่า สงสัยมันใกล้จะเจ๊งแล้วละมั้ง ลูกค้าไม่เข้าร้านเลย  ในขณะที่ผมนั้นยังคงเชื่อว่า ร้านนี้ยังขายดีอยู่ เพราะตั้งอยู่หน้ามหาลัยแบบนี้ นักศึกษาต้องมากินกันเยอะอยู่แล้ว แต่ช่วงเวลาที่เรามากินกัน อาจจะเป็นช่วงเวลาที่คนน้อยพอดีก็ได้  หลังจากนั้นเวลาก็ได้ผ่านไปอีก 4 ปี แต่ร้านแห่งนี้ก็ยังคงเปิดอยู่ และลูกค้าก็ยังคงน้อยเหมือนเดิม พวกเราเริ่มรู้สึกคาใจ ถ้าลูกค้าน้อยขนาดนี้ ทำไมร้านยังคงเปิดอยู่ได้  หลังจากที่ผม และเพื่อน ๆ นั่งเดากันอยู่พักใหญ่ เพื่อนผมคนนึงก็หมดความอดทน เพราะสุดที่จะอดสงสัยไม่ได้ จึงเรียกพนักงานที่ร

  คันฝ่าเท้า  หนึ่งในสถานการณ์ที่ทุกข์ทรมานที่สุดสำหรับผมซึ่งเป็นคนที่บ้าจี้แบบสุด ๆ นั่นก็คือ ตอนที่คันฝ่าเท้านั่นเองครับ  แน่นอนหากคันส่วนอื่น ๆ ของร่างกาย ผมจะเกามันได้อย่างสบาย ๆ แล้วบางทีการเก่ามันก็ช่วยสร้างความสุขให้กับเราได้อีกด้วย แต่ถ้าหากคันฝ่าเท้าขึ้นมา ก็อีกเรื่องนึง  เพราะคนบ้าจี้จะรู้ดีว่า คนที่บ้าจี้ มันคือบ้าจี้จริง ๆ นะ มันเกาไม่ได้ แม้จะอยากเกามากแค่ไหนก็ตาม เราก็ต้องอดทนไว้ เราต้องค่อย ๆ หาทางเก่ามันอย่างช้า ๆ และให้น้อยครั้งที่สุด  เพราะความทรมานที่เกิดจากความคัน และความทรมานที่เกิดจากการจักจี้ มันส่งผลรุนแรงพอ ๆ กันเลย  โชคดีที่การคันฝ่าเท้านั้นเป็นความคันที่ไม่ได้เกิดบ่อย ๆ  ร้อยวันพันปีจะเกิดขึ้นสักทีนึง มันจึงทำให้เราสามารถใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้โดยที่ไม่ต้องกังวลกับมันมากนัก  แต่ประเด็นนี้ ก็เป็นประเด็นที่น่าสนใจนะครับ  หากเรารู้แล้วว่าการคันฝ่าเท้าเมื่อมันเกิดขึ้นทีไร เราจะทุกข์ทรมานกับมันมาก ๆ แต่เรากลับไม่คิดที่จะหาทางทำอะไรกับมันเลย เพราะเรามองว่า มันไม่ได้เกิดบ่อย ๆ นาน ทีปีหนมันจะเกิดขึ้นสักครั้งหนึ่ง ก็อดทนให้ผ่าน ๆ ไปให้มันจบ ๆ  ซึ่งความคิดแบบนี้มันเกิดข

  ประเทศที่พัฒนาแล้วก็มีปัญหา  เมื่อพูดถึงปัญหาในประเทศไทยของเรานั้น เราจะพบว่ามันมีอยู่เยอะแยะมากมาย และประเทศของเราก็ถูกมองว่าเป็นประเทศ โลกที่สาม นั่น คือประเทศที่กำลังพัฒนา  ใช่แล้วครับประเทศของเรากำลังพัฒนา พัฒนาให้เหมือนกับประเทศที่พัฒนาแล้ว เรายกย่องหลายประเทศว่าประเทศของพวกเขานั้น ได้รับการพัฒนาแล้ว และนั่นคือประเทศในฝัน ที่ประเทศอย่างเรา ควรจะเอาเป็นเยี่ยงอย่าง  แต่ความจริงของประเทศที่อ้างตัวว่าเป็นประเทศพัฒนาแล้วนั้น เราเคยรู้บ้างหรือเปล่าครับว่า ประเทศเหล่านั้นก็กำลังประสบพบเจอปัญหามากมายไม่แพ้เราเลย  ผมยกตัวอย่างง่าย ๆ อย่างอเมริกา สถิติการหนีตามผู้ชายและการฆ่าตัวตายนั้นสูงลิบลิ่ว แถมประเทศฝั่งยุโรปหลายประเทศยังต้องเผชิญกับกลุ่มก่อการร้าย แน่นอนการเหยียดผิวเหยียดเชื้อชาติ หรือการบูลลี่นั้น ก็ฝังรากลึกอยู่ในประเทศพวกเขาเช่นกัน  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของยาเสพติด ค้าประเวณี เรื่องของความยากจนไม่มีจะกิน เรื่องของผู้มีอิทธิพลจนกฎหมายไม่สามารถทำอะไรได้ เรื่องของภัยธรรมชาติ ทั้งที่เกิดจากธรรมชาติล้วน ๆ และเกิดจากน้ำมือมนุษย์  ดูเหมือนประเทศที่พัฒนาแล้วหลายประเทศจะประสบพบเจอกับเรื่องเห

  มือใหม่หัดขับ เมื่อ 2-3 วันก่อนระหว่างที่ผมกำลังขับรถอยู่บนถนน ผมก็ได้เห็นรถคันเก่า ๆ คันหนึ่ง ที่ขับเรียบชิดเลนซ้ายสุด ไปอย่างช้า ๆ และตรงกระจกด้านหลังนั้นเขียนสติ๊กเกอร์ตัวโตว่า ขออภัยมือใหม่หัดขับ  เมื่อผมเห็นป้ายนั้นจึงรู้ทันทีว่า คนที่กำลังขับรถคันนี้อยู่ คือคนที่กำลังเรียนขับรถอย่างแน่นอน และรถส่วนใหญ่เมื่อเห็นดังนั้น พวกเขาจะหลีกทางให้ และไม่ค่อยอยากจะเข้าไปใกล้สักเท่าไหร่นัก  ดูเหมือนนี้จะเป็นอภิสิทธิ์ของคนขับรถไม่แข็ง เพราะการขับรถเข้าไปใกล้คนที่เพิ่งฝึกขับนั้น เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเสี่ยงอยู่พอสมควรเลย  หลังจากที่ผมขับรถต่อไปอีกสักพักนึง จนไปติดที่สี่แยกไฟแดง ผมก็สังเกตเห็นว่า รถคันข้างหน้าผมนั้น ก็ติดสติ๊กเกอร์มือใหม่หัดขับเช่นกัน แน่นอนเมื่อเห็นสติ๊กเกอร์นี้ผมสันนิษฐานไว้ก่อนเลยว่า เขาคงจะเป็นมือใหม่หัดขับอย่างแน่นอน  แต่เมื่อขับรถต่อไปอีกสักพัก จึงทำให้ผมมั่นใจว่า คนขับรถคันนี้ไม่ได้เป็นเมืองใหม่อย่างที่สติ๊กเกอร์บอกไว้หรอก เพราะเขาขับรถได้อย่างชำนาญมาก ๆ ดูเหมือนว่าประสบการณ์การขับรถของคน คนนี้ ไม่ธรรมดา และไม่มีทางเป็นมือใหม่อย่างแน่นอน เพราะทักษะในการเบียดและแทรกรถคัน