บทสรุปฉบับแฮมแฮม

  หลักปรัชญาเซน อยู่นิ่ง ๆ กับตัวเองวันละ 10 นาที   ปรัชญาเซนบอกไว้ว่า ยิ่งเรามีชีวิตที่เรียบง่ายมากเท่าไหร่ ความทุกข์ก็จะหายไปง่ายขึ้นเท่านั้นครับ   ในแต่ละวันคุณผู้อ่าน อาจจะยุ่งวุ่นวาย กับหน้าที่และความรับผิดชอบ มีสิ่งที่เราต้องทำอยู่เยอะแยะเต็มไปหมด จนคนบางคนแทบจะไม่มีเวลาได้หยุดพักเลย     แต่เอาจริง ๆ นะครับผม ก็เชื่อว่าต่อให้คุณผู้อ่านมีเวลาว่างสามารถอยู่เฉย ๆ ได้  คุณผู้อ่านก็คงจะไม่อยู่เฉย ๆ  อยู่ดีใช่ไหมล่ะครับ เราก็คงจะหยิบมือถือของเราขึ้นมา เพื่อที่จะทำนู่นทำนี่อยู่ตลอดเวลา   เรียกได้ว่ามนุษย์เรา ทุกวันนี้ แทบจะไม่ปล่อยให้ตัวเองว่างเลย แม้แต่วินาทีเดียว     แต่ก็นั่นแหละครับ การที่เราต้องทำสิ่งต่าง ๆ  อยู่ตลอดเวลา บางครั้ง มันก็อาจจะทำให้เรา  ลืมสังเกตสิ่งที่สำคัญที่สุดไป ซึ่งสิ่งที่ผมหมายถึงก็คือ ตัวของเราเองยังไงล่ะครับ   เมื่อเราไม่รู้จักที่จะสังเกตตัวเอง แล้วเราจะรู้ได้ยังไงล่ะครับว่า เรามีความสุขจากอะไรกันแน่ หรืออะไรทำให้เราเกิดความทุกข์กันแน่     ดังนั้น พระมะสุโนะ ชุนเมี่ยว เจ้าอาวาสวัดเซน ท่านจึงได้ชี้แนะว่า เพียงแค่วันละ 10 นาทีก็พอครับ ให้นั่งนิ่ง ๆ โดยไม่วอกแวก

  ถ้าโลกนี้อยู่ยาก เราต้องอยู่ให้ง่าย   เขาบอกว่า บางคนนะครับ ต้องไปถึงวัด ถึงศาลเจ้าใหญ่ ๆ   เพื่อชมความอลังการ ถึงจะรู้สึกอิ่มเอมไปด้วยบุญกุศล     บางคนต้องลางาน ลงทุนลงแรง ออกเดินทางหลายวัน ขึ้นเขาลงห้วย เพื่อที่จะได้ชมภาพวิวทิวทัศน์ ที่แสนงดงาม ถึงจะรู้สึกได้ถึงความงดงามของธรรมชาติ     หรือบางคน   ต้องยืนนิ่ง ๆ   มองดูวิวทะเลสีคราม น้ำใส สัดสาดไปที่หาดทราย ถึงจะรู้สึกถึงความสงบในจิตใจ     ในช่วงที่หลายคนพยายามที่จะพาตัวเอง ออกมาจากชีวิตที่แสนยุ่งเหยิง ออกมาจากสังคมที่แสนวุ่นวาย หลบหนีจากชีวิตประจำวันที่แสนน่าเบื่อ   ไปสู่ชีวิตที่แตกต่างออกไป ไร้ซึ่งความเครียดและความกังวล     เรามักจะรู้สึกเหมือนกับว่า จิตวิญญาณของเรานั้น ได้ถูกชำระล้าง จิตใจของเรานั้น ก็กลับมาใสสะอาดอีกครั้ง     และแน่นอน เมื่อจิตใจของเราเบาลง   ร่างกายของเราก็จะเอ่อล้นไปด้วยพลัง     ดูเหมือนทุกวันนี้นะครับ จะมีผู้คนมากมาย ที่สูญเสียสิ่งที่ยึดเหนี่ยวไป ทำให้พวกเขาเหล่านั้น   ต้องออกไปเสาะแสวงหา ชีวิตที่ดีกว่า เพื่อที่จะเยียวยาหัวใจ อันเหนื่อยล้าให้กลับมาแข็งแรงอีกครั้ง     แต่คุณผู

  นิทานดอกไม้ ในแจกัน   กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีดอกหญ้าต้นหนึ่งได้เกิดขึ้นมาในสวนดอกไม้ ดอกหญ้าตื่นเต้นกับชีวิตใหม่ของเธอเป็นอย่างมาก เธอสนุกไปกับการเห็นวิวทิวทัศน์ อันกว้างไกล สายลมที่สดชื่น และแสงแดดที่อบอุ่น     ดอกหญ้ารู้สึกมีความสุขกับชีวิตของตัวเองในทุก ๆ วัน จนกระทั่งวันหนึ่ง ได้มีมนุษย์เดินเข้ามาในสวนดอกไม้ พวกเขานั้นได้ทำการเด็ดดอกไม้ที่แสนสวยงาม ไปใส่ไว้ในแจกันดอกไม้ ก่อนที่จะนำเอากลับไปที่บ้าน เพื่อไปตั้งที่ริมหน้าต่าง     ดอกหญ้านั้น ได้คอยสังเกตดูดอกไม้ในแจกันในทุกวันแล้วเธอก็ได้พบว่า ในแต่ละวันนั้น จะมีคนมากมาย เดินเข้ามาเพื่อชื่นชมในความงดงามของดอกไม้ในแจกันอยู่เสมอ     ดอกไม้จึงพูดขึ้นมาว่า ถ้าฉันเข้าไปอยู่ในแจกันนั้นบ้าง ก็คงจะมีคนชื่นชม และชื่นชอบฉันมากมายเหมือนกันสินะ     เมื่อดอกไม้รุ่นพี่ที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินดังนั้น จึงหันมาพูดกับดอกหญ้าว่า อย่างเธอน่ะ ไม่มีวันได้ไปอยู่ในแจกันเหรอกนะ     ดอกหญ้าสงสัย จึงถามว่า ทำไมหนูถึงไปอยู่ในแจกันบ้างไม่ได้ล่ะ     ดอกไม้รุ่นพี่จึงบอกว่า เพราะว่าเธอเกิดมาเป็นแค่ดอกหญ้ายังไงล่ะ เธอไม่ได้เกิดมางดงามเหมือ

  ความรู้สึกหนึ่งนะครับ ที่ผมเชื่อว่า คุณผู้อ่านทุกคน น่าจะเคยผ่านมาด้วยเช่นกัน นั่นก็คือ ความรู้สึก อกหัก โดนทิ้ง คือที่ผมมั่นใจนะครับ ว่าทุกคนเคยผ่าน เพราะผมเชื่อว่า เรื่องของความรัก   มันเป็นเรื่องที่ อยู่คู่กับมนุษย์ทุกคน มนุษย์ทุกคนเกิดมาย่อมมีความรัก และมนุษย์ทุกคนเกิดมาย่อมต้องเคยอกหัก     จริง ๆ แล้วเวลาเราอยากได้อะไรมาครอบครอง แล้วโดนปฏิเสธ   เราก็จะเสียใจอยู่แล้วครับ แต่ถ้าเป็นเรื่องของความรัก การโดนปฏิเสธ หรือเสียมันไป มันเจ็บปวดกว่าหลายเท่าเลยนะครับ     แต่สุดท้าย เมื่อความรักต้องจบลง ไม่ว่าจะจบลงด้วยดีหรือไม่ก็ตาม สิ่งที่เราต้องทำต่อไปก็คือ   การใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป     ดังนั้น เมื่อสิ่งที่ต้องทำ มันชัดเจนอยู่แล้ว การที่เราจะมาโศกเศร้าเสียใจ   แล้วจมอยู่กับความทุกข์ มันย่อมไม่เกิดประโยชน์อะไรครับ ดังนั้นวันนี้ถึงเวลาแล้วครับ ถึงเวลาที่เราจะลุกขึ้นมา แล้วกลับมายิ้มให้กับตัวเองอีกครั้ง     เวลาคุณผู้อ่านอกหักนะครับ แน่นอนอารมณ์ความรู้สึกของเราในตอนนี้   มันย่อมเต็มเปี่ยมไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ อยู่ ๆ จะให้หยุดร้องไห้ ทำเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น มันย่