บทสรุปฉบับแฮมแฮม

ภาพหน้าปกจาก pexels.com ถ้าพูดถึงเทคโนโลยีแล้วผมจะแบ่งเทคโนโลยีที่ใช้ในชีวิตประจำวันบ่อยที่สุดออกเป็น 2 ประเภทด้วยกัน ได้แก่เทคโนโลยีที่สร้างความบันเทิง และเทคโนโลยีที่สร้างความสะดวกสบายให้กับชีวิต ลองคิดดูนะครับสมัยก่อนเราใช้เครื่องพิมพ์ดีดถ้าหากเราพิมพ์ผิด 1 ครั้งต้องเขียนใหม่ทั้งหมดแต่เมื่อเราเปลี่ยนมาใช้เป็นคอมพิวเตอร์หากเราพิมพ์ผิดก็แค่ลบแล้วก็พิมพ์ใหม่เท่านั้นเอง  ในตอนที่ผมยังเด็กนั้น ผู้ใหญ่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าจงฝึกพิมพ์ให้ชำนาญให้คล่องแคล่ว เด็กหลายคนหลังเลิกเรียนถูกบังคับให้ต้องไปเรียนพิมพ์ดีด  แต่เมื่อมาถึงปัจจุบัน ตอนนี้เราไม่จำเป็นต้องพิมพ์อีกแล้ว เพียงแค่พูดออกมาคอมพิวเตอร์ก็พิมพ์ให้กับเรา ทำให้ไม่ว่ามนุษย์คนไหนที่มีความสามารถในการพิมพ์ดีดได้เร็วที่สุดก็ตาม ก็ไม่สามารถที่จะพิมพ์เร็วสู้กับการพูดได้  แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนจำนวนมากที่ติดการพิมพ์ด้วยมือจากคีย์บอร์ดอยู่ดี  อย่างที่พูดไว้ข้างต้นเทคโนโลยีที่สร้างความสะดวกสบายให้กับชีวิต หากเราใช้ให้มันเกิดประโยชน์มันจะช่วยประหยัดเวลาชีวิตของเราได้มากเลยทีเดียว ถึงแม้เทคโนโลยีบางอย่างอาจจะไม่ฟรีต้องยอมลงทุนเสียเงินเพื่อ

ภาพหน้าปกจาก pixabay.com บทความนี้ไม่ได้มีแนวคิดดี ๆ อะไรจะมาบอกนะครับ แค่จะเขียนบทความเตือนภัยสำหรับคนที่ล้างแอร์บ่อย ๆ สักนิดนึง  สมัยตอนที่ผมอยู่คอนโดแห่งหนึ่ง ผมนั้นได้ทำการติดแอร์ 2 เครื่องด้วยกัน ใช้แอร์แค่เฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น กลางวันก็ไม่ค่อยได้เปิดแอร์เลย ซึ่งก็ถือเป็นการใช้งานทั่วไป เหมือน ๆ กับคนอื่น  แต่แล้ววันหนึ่งแอร์มันก็เริ่มไม่เย็นครับมีน้ำหยดลงมา ผมก็เลยเรียกช่างแอร์มาล้างแอร์ให้ ช่างก็ทำให้อย่างดีมากเลย แต่หลังจากนั้นผ่านไปแค่ประมาณ เดือนกว่า ๆ แอร์ก็ไม่เย็นอีกแล้ว ก็เลยเรียกช่างมาอีกครั้งหนึ่ง  ผมถามว่าทำไมมันถึงต้องล้างเร็วขนาดนี้ ช่างบอกว่านี่เป็นเรื่องปกติของการอยู่คอนโดในเมืองบางคนต้องล้างทุกเดือนเลยนะ  เดือนถัดไปผมเปลี่ยนช่างเจ้าใหม่ให้มาล้างแอร์ให้ เขาก็ล้างแอร์ตามปกติแล้วไม่พูดอะไร ผมจึงถามเขาไปว่าเพิ่งล้างไปเมื่อเดือนก่อนทำไมน้ำหยดอีกแล้ว ช่างบอกว่าแอร์ที่ผมติด 2 ตัวนั้น มันมีบางอย่างผิดปกติตรงท่อระบายอยู่ ผมก็เลยขอให้ช่างช่วยแก้ปัญหาให้หน่อยแต่ดูเหมือนมันจะเป็นงานใหญ่ช่างก็เลยขอปัดไปเป็นคราวหน้าแล้วกัน  หลังจากนั้นผมเรียกช่างแอร์บริษัทใหญ่มาเลย ช่างแอร์ยก

ภาพปกจาก pexels.com วันนี้ได้มานั่งพูดคุยกับรุ่นน้องที่ยังเป็นนักศึกษา น้องบ่นว่าปีใหม่เนี่ยไม่ได้กลับบ้านมา 2 ปีแล้ว ผมก็ถามไปว่าทำไม น้องบอกว่าหลังปีใหม่เปิดมาปุ๊บอาจารย์ก็มีสอบเลย ถ้าขืนเดินทางกลับบ้านช่วงปีใหม่คงไม่มีเวลามากพอที่จะได้อ่านหนังสืออย่างแน่นอน  น้องนักศึกษาพูดไปแล้วก็น้อยใจไป ที่ชีวิตของตัวเองไม่ได้ใช้ช่วงเวลาปีใหม่เหมือนกับคนอื่นเขา ผมก็เลยพูดสวนไปว่า ตอนที่พี่เรียนมหาลัยชั้นปีเดียวกับน้องพี่ไม่มีแฟนนะ  น้องนักศึกษางงว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับมีแฟนหรือไม่มีแฟน   ผมก็เลยบอกไปว่า ก็ในช่วงที่น้องได้ไปเที่ยวอย่างมีความสุขกับแฟนพี่ได้แต่นั่งเล่นเกมอยู่ที่ห้องไม่เคยได้ใช้เวลากับแฟนเหมือนน้องเลย ในขณะที่เพื่อนพี่อีกคนตอนอายุเท่าน้อง เขาเรียนคณะเดียวกับน้องแต่เขาไม่จำเป็นต้องสอบหลังปีใหม่เหมือนน้องเลย นั่นก็เพราะว่าเขาโดนรีไทร์ไปแล้วยังไงล่ะ  จริง ๆ แล้วคนเรามันมีจังหวะชีวิตที่ต่างกัน ตอนนี้น้องอาจจะต้องอ่านหนังสือสอบจนไม่ได้กลับบ้านช่วงปีใหม่ แต่หลังจากที่น้องเรียนจบไป น้องจะมีเวลามากขึ้น เพราะไม่จำเป็นต้องสอบอีกแล้ว แล้วเมื่อถึงตอนนั้น ตอนที่น้องได้ฉลองปีใหม่กับคนที่บ้าน ก็จะย

  วิธีสร้างความประทับใจให้ผู้อื่นด้วยของขวัญ  เมื่อเช้าผมเพิ่งเขียนบทความเกี่ยวกับการมอบของขวัญไปหยก ๆ  แต่ตกเย็นกลับนึกขึ้นได้ว่า มันยังมีสิ่งที่ตกหล่นจากบทความอยู่มากเลยทีเดียว อย่างที่กล่าวไว้ในบทความก่อนหน้า เราไม่ควรซื้อของขวัญที่เราชอบไปให้คนอื่น เพราะสิ่งนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ สุดท้ายแล้วของขวัญจะตกอยู่ในมือของคนรับไม่ใช่คนที่ซื้อมา ดังนั้นถ้าจะเลือกซื้อของขวัญให้ใครสักคนนึงจงเลือกซื้อของที่คน คนนั้นอยากได้ไม่ใช่ตัวผู้ซื้ออยากได้  แต่ถึงอย่างไรก็ตามมันก็ยังมีวิธีสร้างความประทับใจจากของขวัญที่เราซื้อให้ไม่ว่าของขวัญชิ้นนั้นจะเป็นอะไรก็ตามอยู่ด้วยนะครับ  เรื่องนี้มันเกิดขึ้นในตอนพักเที่ยงของวันธรรมดาวันหนึ่ง เพื่อนผมแอบชอบรุ่นน้องอยู่คนหนึ่ง และแอบชอบอยู่นานมากแล้วครับ ซึ่งวันนี้เป็นวันเกิดของเพื่อนผมซะด้วย รุ่นน้องที่เขาแอบชอบเดินเข้ามาพูดคุยด้วย และได้รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเขา รุ่นน้องบอกว่าไม่มีอะไรจะให้เลย ถ้าอย่างนั้นจะให้ลูกอมเม็ดนึงแล้วกัน รุ่นน้องส่งลูกอมธรรมดา 1 เม็ดให้กับเพื่อนของผม แล้วเหตุการณ์ก็ผ่านไปหลายปี  ตอนนี้เพื่อนผมคนนั้นกับรุ่นน้องคบหากันแล้ว และสิ่

อยากซื้อของที่ตัวเองชอบไปมอบให้กับคนอื่น  ตอนเด็ก ๆ เราจะเป็นฝ่ายได้รับของขวัญอยู่ตลอดเวลา และดูเหมือนว่าผู้ใหญ่ที่เป็นคนให้เรา ก็มักจะมีความสุขที่เห็นเราดีใจกับของขวัญที่เขาให้อยู่เสมอ จนเมื่อถึงเวลาที่เราโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ มันถึงตาเราบ้างแล้วที่เราจะต้องมอบของขวัญให้กับคนอื่นบ้าง แต่ทำไมกันนะทำไม ของขวัญที่ให้ไปถึงไม่ได้สร้างความประทับใจให้กับผู้รับเหมือนกับตอนที่เราได้รับในตอนเด็กเลย  ครั้งหนึ่งผมเคยเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้กับรุ่นพี่ของผม พยายามเลือกอยู่นานสองนานเพื่อที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดในราคาที่ถูกที่สุด เนื่องจากเธอไม่ใช่รุ่นพี่ที่สนิทมากนักจึงไม่มีความจำเป็นต้องซื้อของราคาแพงให้ เนื่องจากเราไม่สนิทกันมากนัก ผมจึงไม่รู้ว่าเธอจะชอบอะไร ระหว่างที่ผมเดินเลือกของขวัญอยู่นั้น ผมก็เจออุปกรณ์ชิ้นหนึ่งที่ดูน่ารักดี และผมชอบมันมาก ผมก็เลยซื้อของขวัญชิ้นนั้นไปให้เธอ เธอตอบขอบคุณกลับมาแล้วก็จบกันเพียงเท่านั้น  เมื่อโตขึ้นมาอีกหน่อยผมก็ได้ซื้อของขวัญให้กับเพื่อนของผมอีกคนนึง ช่วงนั้นผมบ้าอ่านหนังสือเป็นอย่างมาก และรู้สึกว่าหนังสือที่ผมอ่านนั้นเป็นหนังสือที่ดีเอามาก ๆ เลย ผมจึงซื้อหนังสื

ภาพหน้าปกจาก pixabay.com สมัยมัธยมผม และเพื่อน ๆ เคยนัดรวมตัวกันเพื่อจะไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าตอนประถม เนื่องจากคิดถึงวันวานที่ได้ผ่านพ้นไปแล้ว พวกเราค่อย ๆ เดินสำรวจโรงเรียนเก่าของพวกเรากันอย่างช้า ๆ แล้วพบว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว ทั้งตัวอาคาร และคุณครูเปลี่ยนใหม่เกือบทั้งหมด เราเจอคุณครูที่เคยสอนเราเพียงแค่คนเดียว แต่คุณครูก็จำพวกเราไม่ได้  ความรู้สึกช่างน่าใจหาย ที่สถานที่เก่า ๆ ที่เราเคยเรียนมาได้เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม  หลังจากนั้นพวกเราก็ไม่เคยนัดรวมตัวเพื่อไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าอีกเลย เวลาก็ได้ผ่านไปอีกหลายปี เราต่างแยกย้ายกันไปเข้าเรียนมหาลัยแล้วไม่ได้พบเจอกันอีก มีวันหนึ่งเพื่อนของผมนั้นได้ชักชวนให้พวกเรารวมตัวกันอีกครั้งเพื่อไปเยี่ยมโรงเรียนเก่า เมื่อถึงวันนัดพวกเราได้มารวมตัวกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง พวกเรานั่งกินข้าวกันและพูดคุยกันนานสองนานก่อนที่จะแยกจากกัน ผมได้ถามขึ้นมาว่า ไหนเรานัดกันว่าจะไปเยี่ยมโรงเรียนเก่ากันไม่ใช่เหรอ ทุกคนหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะตกลงกันว่า ถ้าอย่างนั้นไว้วันหลังค่อยนัดกันใหม่  ถึงแม้จะไม่แน่ใจว่าทุกคนคิดเหมือนผมหรือเปล่า แต่ถ้าความรู้สึกของผมถูกต้องละก

  ภาพหน้าปกจาก unsplash.com สำหรับคนที่เรียนจบมหาลัยมาแล้วคงจะรู้ดีว่าความรู้ในมหาลัยที่เราได้เรียนรู้มานั้นแทบไม่ได้ใช้ในการทำงานจริงสักเท่าไหร่เลย สุดท้ายแล้วเราต้องเรียนรู้กันใหม่ทั้งหมด ค่อย ๆ ใช้ประสบการณ์เก็บเกี่ยวความรู้เอา ทำให้นักศึกษาจบใหม่มักจะเหนื่อยจากการเริ่มเข้าสู่วัยทำงานเสมอ  ทักษะหลายอย่างที่เราได้เรียนรู้จากการทำงาน ช่างเป็นทักษะที่สำคัญยิ่ง แต่ทำไมนะทำไม อาจารย์มหาลัยถึงไม่เคยเอ่ยถึงทักษะเหล่านี้บ้างเลย  ถ้าหากน้องนักศึกษาคนใดโชคดีได้มาอ่านบทความนี้โปรดจงรู้ไว้ว่า นอกจากความรู้ในบทเรียนที่น้องต้องรู้แล้ว ทักษะเหล่านี้เป็นสิ่งที่น้องต้องศึกษาเพิ่มโดยเร็วที่สุด เพราะว่ามันจำเป็นต่อการใช้ชีวิตในอนาคตของน้อง ๆ อย่างแน่นอน  ทักษะที่ 1 การใช้เทคโนโลยี  ผมยกตัวอย่างง่าย ๆ สำหรับคนที่เรียนบริหารธุรกิจสาขาการตลาด ผมเชื่อว่าน้อง ๆ ทุกคน ต้องได้เรียนกลยุทธ์ 4Pมาอย่างแน่นอน Swot ก็คงไม่พลาด พวกกลยุทธ์ และทฤษฎีต่าง ๆ พวกเราจำแม่นยิ่งกว่าใคร แต่เมื่อเดินเข้าไปในสถานที่ทำงานสิ่งแรกที่รุ่นพี่สั่งให้เราทำนั่นก็คือ เปิดโปรแกรม Excel ซิ ผ่างงง!! เรียนมา 4 ปี ไม่เห็นมีใครสอนให้ใช้ Exce

ภาพปกจาก unsplash.com จากสถิติที่ผมบันทึกเองโดยการสอบถามจากคนรอบ ๆ ตัวผมพบว่า ช่วงเวลาที่มักจะทำให้คนเราเหงามากเป็นอันดับ 1 นั่นก็คือ ช่วง 3 เดือนสุดท้ายส่งท้ายปี เหตุผลที่ผมพอจะนึกออกนั่นก็เพราะว่า ช่วง 3 เดือนสุดท้ายนั่น หรือก็คือระหว่าง เดือนตุลาคมถึงธันวาคมเป็นช่วงที่มีเทศกาลและวันหยุดมากมาย  การฉลองส่งท้ายปีเก่ามันจะบิ้วให้เรารู้สึกเหมือนกับว่าอยากจะทิ้งสิ่งที่ไม่ดีเอาไว้ข้างหลัง ทิ้งมันเอาไว้ในปีเก่า และเริ่มต้นพบเจอสิ่งใหม่ ๆ ในปีหน้าที่กำลังจะมาถึง ดังนั้นหลายคนที่ยังคงรู้สึกเหงาในจิตใจ หรือยังรู้สึกขาดบางสิ่งบางอย่างอยู่ ก็อยากจะมีสิ่งนั้นให้ได้ก่อนที่จะเริ่มปีใหม่ คนส่วนใหญ่อยากจะทิ้งความน่าเบื่อ ปัญหาต่าง ๆ ความรู้สึกอันเหงาหงอยเศร้าสร้อยเอาไว้ในปีเก่า และเริ่มต้นปีใหม่อย่างสดใสกันทุกคน  เมื่อความต้องการที่อยู่ในส่วนลึกในจิตใจเป็นเช่นนี้ จึงทำให้เมื่อเรามองดูภาพความเป็นจริงเราก็จะพบว่า ชีวิตจริงมันไม่ได้ง่ายเช่นนั้น คนเรามันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิต หรือได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่หวังภายในเดือนสองเดือนหรอก หลายคนจึงต้องอดทนฝ่าฟันช่วง 3 เดือนสุดท้ายไปอย่างจำใจ  การถูกทิ้งไม่ว่าใครก