บทความ คนบางคนเลือกที่จะเพิ่มข้อดีและเก็บข้อเสียไว้ในเวลาเดียวกัน

 

ภาพหน้าปกจาก unsplash.com

มีเพื่อนของผมคนหนึ่งเคยลงสเตตัส Facebook ไว้อย่างน่าสนใจมากครับเธอเขียนว่า

"บางครั้งฉันเป็นคนที่ชอบพูดจาขวานผ่าซาก พูดจาไม่รักษาน้ำใจคน บางครั้งฉันก็พูดจาไม่ให้เกียรติผู้อื่น เป็นคนโมโหง่ายและมักจะพลั้งปากพูดคำพูดที่ทำร้ายจิตใจคนอื่นออกไปเสมอ และการกระทำเหล่านั้นมันส่งผลทำให้หลายคนไม่ชอบขี้หน้าฉัน และไม่ยอมคบค้าสมาคมด้วยเลย แต่ที่อยากจะบอกก็คือที่ฉันทำไปทั้งหมดนั้นไม่ได้ตั้งใจเลย อยากให้ทุกคนยอมรับข้อเสียตรงนี้ให้ได้ เพราะข้อดีของฉันนั้นก็ยังมีอีกมากมายยกตัวอย่างเช่น บร้า บร้า บร้า" 

สิ่งที่ทำให้ผมทึ่งจากข้อความนี้ก็คือ ผู้หญิงคนนี้เธอรู้ตัวเองทุกอย่างว่าข้อเสียของเธอคืออะไร เธอสามารถอธิบายออกมาได้เป็นข้อ ๆ และรู้ว่ามันจะส่งผลอย่างไรกับชีวิตของตัวเธอ แต่เธอกลับเลือกที่จะให้ทุกคนยอมรับในสิ่งที่เธอเป็น แทนที่จะปรับปรุงให้มันดีขึ้น 

เมื่อได้เจอหน้ากันผมจึงได้ถามเธอ เกี่ยวกับสเตตัสบน Facebook ที่เธอได้โพสต์เมื่อวันก่อน ว่าทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น เธอถามว่าทำไมผมถึงต้องโฟกัสแต่ข้อเสียของเธอทั้ง ๆ ที่เธอก็ได้เขียนข้อดีของเธอออกไปตั้งหลายข้อ 

ผมจึงตอบเธอไปว่า ข้อดีของเธอนั้นฉันรู้อยู่แก่ใจหมดทุกอย่าง แต่คำถามก็คือ เธอจะเก็บข้อเสียเหล่านั้นไว้เพื่ออะไร เพราะเท่าที่อ่านดู มันไม่ได้ส่งผลดีอะไรกับตัวเธอเลย...เธอนิ่งเงียบไปสักครู่ก่อนที่จะตอบว่าไว้จะลองกลับไปคิดดูก็แล้วกันนะ 

ในตัวของคนเราทุกคนนั้นต่างมีทั้งข้อดี และข้อเสียปะปนกันอยู่ทุกคนนั่นแหละ ไม่มีใครดีไปเสียทุกเรื่องหรอก ในขณะเดียวกัน ใครจะมีแต่ข้อเสียเต็มไปหมดจนไม่มีข้อดีได้ล่ะ ถ้าคน คนนั้นเขาไม่รู้ว่าข้อเสียของเขาคืออะไรก็ช่างเขาเถอะ แต่สำหรับบางคนที่รู้อยู่แก่ใจว่าข้อเสียของตัวเองคืออะไร มันก็น่าสงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่แก้ข้อเสียเหล่านั้นของตัวเขาเลย 

การพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นหลายคนอาจจะเข้าใจคำนี้ว่ามันคือการเพิ่มทักษะความสามารถให้มากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เพียงอย่างเดียว แต่ความเป็นจริงแล้วนั้น การกำจัดข้อเสียหรือข้อด้อยบางอย่างของเราให้ได้ มันก็ถือเป็นการพัฒนาตัวเองอีกรูปแบบหนึ่งเช่นเดียวกัน 

ผมยกตัวอย่างง่าย ๆ เลย ถ้าคุณอยากจะเป็นเชฟฝีมือดี การขัดเกลาทักษะการทำอาหารอย่างขยันขันแข็งย่อมเรียกได้ว่าเป็นการพัฒนาความสามารถอย่างไม่ต้องสงสัย แต่การพัฒนานั้นอาจจะถูกโซ่ตรวนบางอย่างที่เป็นข้อเสียของคุณล่ามอยู่โดยที่คุณไม่รู้ก็ได้ คนบางคนฝึกทำอาหารแต่เพียงอย่างเดียว แต่เป็นคนที่ไม่มีระเบียบ นิสัยเสียเล็ก ๆ เหล่านั้นอาจจะส่งผลทำให้การพัฒนาทักษะด้านทำอาหารของคุณเป็นไปได้อย่างล่าช้าก็เป็นได้ 

หากเราหันกลับมาฝึกให้ตัวเองกลายเป็นคนที่มีระเบียบมากขึ้นสักหน่อย เราก็จะสามารถพัฒนาความสามารถด้านการทำอาหารอย่างรวดเร็วมากขึ้น เพราะเราไม่ต้องมานั่งหาว่าเกลือวางอยู่ตรงไหน น้ำส้มสายชูอยู่ในตู้หรือเปล่า ไม่ต้องหาทุกครั้งที่เราทำอาหารนั่นเอง 

หรือบางคนมีความฝันอยากจะเป็นนักกีฬาแต่ติดนิสัยเป็นคนขี้เกียจ สุดท้ายแล้วนิสัยขี้เกียจก็จะเป็นโซ่ตรวนที่คอยทำให้เรานั้นฝึกซ้อมน้อยลง 

การหันมามองหาข้อเสียของเรา และแก้ไขมันซะ ถือเป็นการพัฒนาตัวเองในรูปแบบหนึ่ง และอาจจะเป็นสิ่งจำเป็นไม่แพ้การเพิ่มทักษะความสามารถเลยก็เป็นได้ 

จงใส่ใจกับข้อเสียของตัวเองให้มากขึ้น และตั้งคำถามอย่างที่ผมได้ถามกับเพื่อนหญิงของผมไปว่า "มีเหตุผลอะไรที่เธอต้องเก็บข้อเสียของเธอไว้ด้วยล่ะ"