บทความ ไม่มีอะไรแพงกว่าของฟรีอีกแล้ว

สูญเสียกันไปเท่าไหร่แล้วครับกับคำว่าฟรี...

ผมจำได้ว่าครั้งหนึ่ง โรงหนังลดราคาตั๋วหนังลงถึง 50% แน่นอนว่าผมไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ไปอย่างแน่นอน ผมรีบไปห้างสรรพสินค้าแต่เช้าเพื่อซื้อตั๋วหนัง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ทุกรอบเต็มเกือบหมด ส่วนรอบที่ไม่เต็ม เหลือที่นั่งเฉพาะแค่ด้านหน้าเท่านั้น แต่ด้วยความที่มันลดราคา 70% ผมจึงตัดสินใจยอมนั่งด้านหน้า สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือจอมันใกล้เกินไป แสบตามากและดูหนังไม่รู้เรื่องเลย 

หลังจากดูหนังได้ครึ่งเรื่อง ผมก็ต้องลุกออกจากโรงภาพยนตร์ มันเกิดเป็นคำถามขึ้นในทันทีว่า ราคาเต็มของตั๋วหนังมันแพงขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมเราต้องยอมเลือกที่นั่งที่ ๆ เราไม่ชอบเพื่อราคาที่ถูกลงด้วยล่ะ ถึงเราจะประหยัดเงินได้ก็จริง แต่มันก็ทำให้เราดูหนังได้ลำบากขึ้นเหมือนกัน 

ที่แปลกที่สุดก็คือมีครั้งนึง เมืองโบราณจังหวัดสมุทรปราการเปิดให้เข้าชมฟรี แน่นอนว่าผมไม่ยอมพลาดของฟรีอยู่แล้ว ขับรถไปตั้งแต่เช้า เชื่อไหมครับผมอยู่บนรถ 7 ชั่วโมง กว่าจะได้จอดรถ และลงไปเดินเที่ยว แล้วคนก็เยอะมาก ๆ คำถามเดิมก็ลอยเข้ามาในหัวผมทันที ค่าตั๋วเข้าเมืองโบราณในวันธรรมดามันแพงจนเราจ่ายไม่ไหวเลยอย่างนั้นหรือ

ทำไมเราถึงต้องยอมเสียเวลาทั้งวัน แถมต้องเหนื่อยกับการขับรถ ต้องต่อคิว ต้องเบียดเสียดกับผู้คน  เพื่อที่จะได้เข้าไปแบบฟรี ๆ ด้วยล่ะ ในเมื่อเราสามารถมาวันไหนก็ได้ และสามารถเข้าไปเที่ยวข้างในได้ โดยไม่ต้องรู้สึกอึดอัดแบบนี้ 

ทุกครั้งที่มีของฟรีหรือของลดราคา คนส่วนใหญ่ก็มักจะถูกดึงดูดเข้ามาเสมอ และเพราะคำว่าฟรีทำให้เราลืมที่จะใช้เหตุผลคิดไปว่า สิ่งที่เราได้มานั้นมันคุ้มหรือเปล่า กับสิ่งที่เราต้องเสียไป 

หลายครั้งที่คำว่าฟรี มันทำให้เราประหยัดเงิน แต่ในทางกลับกัน มันอาจจะต้องแลกมากับสิ่งอื่นที่สำคัญกว่า อย่างเช่น ความเหนื่อยล้า ความพึงพอใจ และเวลาในชีวิต 

มีคำพูดหนึ่งเคยบอกไว้ว่า ถ้าเราซื้อวันนี้เราจะประหยัดเงินได้ถึง 50 เปอร์เซ็นต์ แต่ถ้าเราไม่ซื้อวันนี้ เราจะประหยัดเงินได้ 100% (เพราะเราไม่ซื้อยังไงล่ะ) 

อย่าปล่อยให้ภาพลวงตาของของฟรี ทำให้คุณต้องสูญเสียสิ่งอื่นที่สำคัญกว่าเพื่อแลกกับราคาที่ถูกลง บางทีถ้าเราลองถามตัวเองดูสักนิดเราอาจจะพบว่า ฉันยินดีจ่ายในราคาเต็ม ถ้าหากมันจะช่วยอำนวยความสะดวก สร้างความพึงพอใจ และทำให้ฉันมีความสุขในวันนั้นอย่างแท้จริง 

จงฉลาดในการใช้เงิน อย่าปล่อยให้ของฟรีปิดหูปิดตา จนลืมไปว่า สิ่งที่มีค่าสำหรับชีวิตมันไม่ใช่เงิน