บทความ คุณปู่รถเข็นซิ่งสายฟ้า

ณโรงพยาบาลรามาธิบดี ระหว่างที่ผมกำลังเดินไปแผนกวัดความดันอยู่นั้น ทันใดนั้นด้านหลังของผมก็มีเสียงดัง

"แต๊กๆๆๆๆๆ" มาแต่ไกล แล้วเสียงนั้นก็ใกล้ผมเข้ามาทุกที ในที่สุดผมจึงตัดสินใจหันไปดู ผมจึงได้พบว่า ต้นเสียงนั้น มาจากรถเข็นไฟฟ้าคันหนึ่ง และมีคุณปู่วัยชราคนหนึ่งที่แก่มากแล้วนั่งอยู่บนนั้น 

คุณปู่ใช้นิ้วของท่านบังคับรถเข็นอย่างคล่องแคล่วและขับผ่านฝูงชนไปได้อย่างง่ายดาย ซึ่งเป็นภาพที่แปลกตามาก เพราะส่วนใหญ่เวลาผมไปโรงพยาบาล ผมจะต้องพบเจอกับคุณตา คุณยาย ที่นั่งอยู่บนรถเข็น และต้องรอให้มีคนมาช่วยลากไป บางคนก็ถูกญาติทิ้งไว้ให้นั่งรอนานเป็นชั่วโมง ๆ และสายตาของคนแก่เหล่านั้นก็ช่างน่าสงสารซะเหลือเกิน 

แต่สิ่งเหล่านั้นมันไม่เกิดกับคุณปู่คนนี้ แม้เขาจะเดินไม่ได้และแก่มากแล้วก็ตาม แต่เขาก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้อย่างคล่องแคล่ว หลักฐานก็คือ คุณปู่ขับรถเข็นแซงหน้าผมไปอย่างง่ายดาย ดูเหมือนว่ารถเข็นของคุณปู่จะเร็วกว่าความเร็วการเดินของผมซะอีก ตอนนั้นสิ่งที่ผมคิดในหัวมีแค่อย่างเดียว “เท่จัง”

หมดยุคแล้วล่ะ กับการที่คนพิการหรือคนแก่ต้องนั่งรอความช่วยเหลือ

เทคโนโลยีได้เปลี่ยนแปลงสิ่งเหล่านั้นไปแล้ว ตอนนี้ผมมองไม่เห็นเลยว่า คุณปู่มีข้อบกพร่องตรงไหน อย่างที่บอกถึงแม้เขาจะเดินไม่ได้ แต่รถเข็นก็สามารถทำให้เคลื่อนที่ไปได้ไม่ต่างจากคนมีขาเลยสักนิด 

แล้วระหว่างที่ผมกำลังนั่งรอหมอตรวจผมอยู่นั้น คุณปู่รถเข็นไฟฟ้าก็เข็นรถผ่านหน้าผมไปอีกครั้ง เพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำคนพิการ ชีวิตช่างสะดวกสบาย ไม่ต้องต่อคิวเข้าห้องน้ำเหมือนกับคนทั่วไป 

นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวเล็ก ๆ ที่ผมพบเจอมาและอยากนำมาเล่าต่อ อยากให้คุณปู่รถเข็นไฟฟ้าเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายคนได้รับรู้ว่า คนพิการและคนแก่ ถ้าเอาจริงขึ้นมา ก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ โดยไม่ต้องเป็นภาระของใคร