บทความ ร้านขายน้ำแห่งฝัน

 ร้านขายน้ำแห่งฝัน

ตั้งแต่ผมเด็ก ๆ หากมีการพูดถึงอนาคตที่ร่ำรวย พวกเราจะคิดเกี่ยวกับการทำธุรกิจกันอยู่เสมอ และทุกบทสนทนาที่ผ่านเข้ามา ไม่ว่าผมจะคุยกับใครก็ตาม คนนึงในกลุ่มจะ พูดถึงธุรกิจนี้ออกมาเสมอ  ธุรกิจนั้นก็คือ การขายน้ำชง 

ทุกครั้งที่ผมฟังการบรรยายการทำธุรกิจอยู่นั้น บอกเลยว่าขนผมลุกสู้ เพราะตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ฟัง ถึงการบรรยายนั้นจะเกิดในกลุ่มของเด็กที่ยังไม่จบชั้นประถมกันเลยก็ตาม 

แน่นอนข้อดี ข้อแรกของการขายน้ำก็คือ ประเทศไทยเป็นเมืองร้อน ทุกคนย่อมอยากกินน้ำเย็น ๆ ดังนั้น น้ำขายดีแน่นอน เมื่อฟังที่ทุกคนพูดจบ ผมก็จะนึกถึงตัวเองว่า ใช่แล้ว ! ขนาดตัวผมเองยังชอบกินน้ำเย็น ๆ เลย แล้วใครล่ะจะไม่ชอบ 

ข้อที่สองก็คือ ทักษะการชงน้ำ หรือขายน้ำสำเร็จรูปนั้น เป็นทักษะที่ง่าย และแทบจะไม่ต้องใช้มันสมองอะไรให้มากนัก พวกเราอ้างอิงจากการชงโอวัลติน และน้ำเฮลบลูบอยใส่น้ำแข็งที่ทำกินกันเอง เรื่องนี้ทำให้เราคิดว่าอาชีพนี้ เป็นอาชีพที่จะทำให้เราร่ำรวย และสบายมาก ๆ 

แต่ที่มันตลกก็คือ เมื่อพวกเราโตขึ้น คนที่เคยพูดว่าการเปิดร้านขายน้ำเป็นธุรกิจที่จะทำให้เราร่ำรวย กลับไม่มีใครเลยสักคน ที่ลุกขึ้นมาเปิดร้านขายน้ำ พวกเขาบางคนไปรับราชการ บางคนไปเป็นพนักงานบริษัท 

มันเกิดอะไรขึ้นกับอาชีพในฝันที่เด็ก ๆ เคยมองว่า น่าสนใจ ทำไมไม่โตขึ้นถึงไม่มีใครคิดจะทำ 

หลังจากที่ผมถามกับเพื่อน ๆ และญาติ ๆ ที่เคยเพ้อฝันถึงร้านขายน้ำอันแสนร่ำรวย ว่าทำไมถึงไม่ทำ ผมก็ได้คำตอบกลับมาดังนี้ 

ข้อที่ 1 เรียนจบมาตั้งสูง จะให้ไปเปิดร้านขายน้ำมันทำไม่ได้  

บอกเลยว่าเหตุผลนี้เป็นอะไรที่ทำให้ผมทึ่งเอามาก ๆ หลายคนอาจจะเข้าใจว่ายิ่งเราเรียนสูงมากเท่าไหร่ เรายิ่งมีทางเลือกในการทำงานมากเท่านั้น แต่รู้ไหมครับว่า ในสังคมนั้นมีค่านิยมบางอย่างพี่ถูกแอบซ่อนอยู่ 

ค่านิยมที่ว่าก็คือ คนที่จบปริญญา คุณจะต้องทำงานที่ดูมีฐานะกว่าคนทั่วไปเท่านั้น  

นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมตอนเด็ก ๆ ตอนที่พ่อขับรถพาผมผ่านถนนที่มีร้านชื่อว่า ก๋วยเตี๋ยวเรือปริญญา ทุกคนจึงรู้สึกประทับใจ ที่แท้คนที่เรียนจบปริญญาแต่กล้าออกมาขายก๋วยเตี๋ยวเรือนั้น เป็นเรื่องที่แปลกมาก 

ข้อที่ 2 ก็คือ  การขายน้ำนั้น มีอุปสรรคมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอากาศที่ร้อน ดังนั้นคนขายน้ำ เราก็จะร้อนไปด้วย ถ้าหาสถานที่ขายที่ดีไม่ได้ก็จะขาดทุน และถ้าจะเปิดร้านขายน้ำให้มันดี ๆ ก็อาจจะต้องลงทุนเยอะพอสมควร ที่สำคัญคือคู่แข่งเยอะ 

ส่วนตัวผมมองว่าเหตุผลข้อที่ 2 นี้ฟังไม่ขึ้นเอามาก ๆ เพราะการทำธุรกิจมันก็ต้องลงทุนอยู่แล้ว และอุปสรรคเหล่านั้นก็เป็นเรื่องพื้นฐานที่เราทุกคนต่างรู้กันดี 

แต่ด้วยประการละฉะนี้ ทำให้สุดท้ายแล้วไม่มีใครเลือกที่จะเปิดร้านขายน้ำชง เลยแม้แต่คนเดียว 

ผมสังเกตว่าไม่ว่าผมจะไปที่ไหนก็จะมีร้านขายน้ำเปิดอยู่เสมอ แล้วผมไม่รู้หรอกว่าพวกเขาร่ำรวยไหม แต่ตอนนี้มีสิ่งหนึ่งที่ผมรู้ชัดเจนแล้วนั่นก็คือ 

คนที่คิด ได้แต่คิด แต่ไม่ลงมือทำนั้น มีอยู่เต็มไปหมด