รสชาติของชีวิตต้องปรุงรสมันด้วยตัวเอง

"ตื่นเช้าอาบน้ำแปรงฟัน ทำงานวนไปทุกวัน ตกเย็น ก็เดินทางกลับบ้าน กินอาหาร และเข้านอน ชีวิตคนเราทำไมมันถึงน่าเบื่อ และจำเจได้เช่นนี้"

ประโยคนี้ลอยเข้ามาในหูของผมหลายต่อหลายครั้ง เพราะมีคนมากมายมักจะบ่นอะไรแนว ๆ นี้ให้ผมฟังอยู่เสมอ

ครั้งหนึ่งขณะที่ผม และเพื่อนกำลังนั่งรอ อาหารตามสั่งธรรมดา ๆ อยู่นั้น เพื่อนผมก็ได้บ่นเรื่องนี้ออกมาอีกเช่นเคย เขาพูดว่า ทำไมชีวิตถึงได้ไร้ซึ่ง สีสัน ไม่มีความตื่นเต้น ปราศจากรสชาติของชีวิตได้ขนาดนี้ น่าเบื่อจริง ๆ

ทันใดนั้นก็ได้มีน้องนักเรียนม.ปลาย มานั่งร้านเดียวกับเรา ในใจก็แอบสงสัยว่า โดดเรียนกันมาใช่ไหมเนี่ย วันธรรมดาตอนเที่ยง ๆ ทำไมไม่อยู่ในโรงเรียนกัน

แต่น้อง ๆ นักเรียนกลุ่มนั้นกลับทำสิ่งที่น่าสนใจมาก น้อง ๆ ได้สั่งเมนูแปลกประหลาด ที่พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อน อย่างเช่น ผัดกระเพราหมูกรอบ ใส่พริก 30 เม็ด หรือจะเป็น เกาเหลาน่องไก่ตุ๋น 10 น่อง และที่งงที่สุด จนแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง นั่นก็คือ ผัดกระเพราหมูสับกับช็อกโกแลต

ใช่ครับน้อง ๆ เหล่านั้นเขาสั่งแบบนั้นกันจริง ๆ และด้วยความสงสัยว่าพวกน้องเขาจะกินเมนูเหล่านั้นได้หรือเปล่า ผมจึงได้ทำการนั่งรอดูอยู่สักครู่นึง

และแล้วก็เป็นไปตามที่ผมคาดไว้จริง ๆ น้องคนที่ สั่งกะเพราหมูกรอบพริก 30 เม็ด กินไปก็บ่นไป พลางหัวเราะกับเพื่อนไปว่าเผ็ดสุด ๆ ไปเลย

น้องอีกคนที่สั่งเกาเหลาไก่ตุ๋น 10 น่อง ก็กินอย่างสะใจ และดูน่าอร่อยอย่างมาก แต่ก็ดูเหมือนน้องเขาจะรู้ว่า ราคามันน่าจะแพงเอามาก ๆ ด้วยเช่นกัน

และน้องคนสุดท้าย ที่สั่งผัดกระเพราช็อกโกแลต (ซึ่งช็อกโกแลตนั้น น้องเขาได้เตรียมมาเองด้วยนะครับ)

น้องเขากินไปก็ทำหน้าแหย่ไป ก่อนที่จะหันมาบ่นกับเพื่อนว่าไม่อร่อยเลย 

น้อง ๆ ทั้ง 3 คนต่างสั่งเมนูพิสดารที่ดูไม่น่าจะอร่อย พวกเขาไม่ได้กินเพื่อความอร่อย แต่พวกเขานั้นกินเพื่อความแปลกใหม่ในชีวิตต่างหาก

ตัดมาที่โต๊ะของพวกผมที่สั่งอาหารเดิม ๆ ที่กินเหมือนเดิมทุกวัน แล้วก็มาบ่นว่าเบื่อ

น้อง ๆ กลุ่มนี้ทำให้ผมคิดได้ ชีวิตคนเรามันก็เหมือนกับก๋วยเตี๋ยว 1 ชาม รสชาติที่อร่อยที่สุดมันเกิดจากการที่เราต้องปรุงรสมันด้วยตัวของเราเอง

 ใส่น้ำปลานิด น้ำตาลหน่อย น้ำส้มสายชูก็ขาดไม่ได้ รสชาติที่อร่อยที่สุดเราต้องปรุงมันด้วยตัวของเราเอง... ชีวิตของเราก็เป็นแบบนั้น

ขากลับระหว่างที่ผมกำลัง เดินอยู่กับเพื่อนนั้น ดูเหมือน แถวนั้นจะมีบูธของสภากาชาดมาตั้งด้วยครับ พวกเขามาเพื่อรับบริจาคเลือดที่ขาดแคลน

นี่คือสิ่งที่แปลกใหม่ที่ปกติเราไม่เคยทำกัน ผมจึงไม่รีรอที่จะชวนเพื่อนของผมไปบริจาคเลือดเพื่อสร้างสีสันให้กับชีวิต

แต่เพื่อนผมกลับหันมาแล้วพูดด้วยสีหน้าเบื่อ ๆ ว่า "ไม่เอาอ่ะขี้เกียจ"

ดูเหมือนคนบางคนที่บ่นว่าเบื่อกับชีวิตของตัวเอง พวกเขาก็ไม่เคยคิดที่จะ ปรุงแต่งรสชาติของชีวิตเพิ่มเติมเลยสักนิด

พวกเขาปรุงแต่งรสชาติที่จืดชืดให้กับชีวิตของพวกเขา แล้วก็บ่นว่ามันช่างจืดชืดเหลือเกิน

การสร้างประสบการณ์ใหม่ ๆ ให้กับชีวิตของเรา เราต้องทำมันด้วยตัวของเราเองสิ

และเชื่อไหมครับ แท้จริงแล้วเครื่องปรุงสำหรับรสชาติชีวิตนั้น มันอยู่รอบตัวเราอยู่แล้วมากมาย

ดังนั้นจงทำให้ชีวิตของคุณเป็นชีวิตที่อร่อยที่สุด ด้วยมือของคุณเอง