บทความ นิทาน ข้าคือผู้เล่นหมากรุกที่เก่งที่สุด

 

หลังจากที่บทความที่แล้ว ผมได้พูดถึงแม่ทัพผู้ชาญฉลาดในการทำสงคราม ให้คุณผู้อ่านได้ฟังไปนะครับ วันนี้ก็เลยอยากจะหยิบยกเรื่องราวของแม่ทัพมาเล่าให้ฟังอีกสักคนนึง แต่วันนี้เป็นบทความที่นำมาจากอินเทอร์เน็ตนะครับ แต่ต้องขออภัยในเครดิตจริง ๆ ที่หาไม่ได้

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  มีแม่ทัพท่านนึง กำลังจะเดินทางไปออกรบครับ ปรากฏว่า ระหว่างทางเนี่ย ก็ผ่านบ้านหลังหนึ่งครับ ซึ่งบ้านหลังนี้มีป้ายหน้าบ้านที่เขียนว่า "ข้าคือผู้เล่นหมากรุกที่เก่งที่สุด" 

เมื่อแม่ทัพรู้เช่นนั้น ก็อยากลองของครับ เพราะว่า แม่ทัพเนี่ย ก็ไม่ธรรมดาครับ การที่จะเป็นแม่ทัพได้ ก็ต้องวางแผนการรบเก่งอยู่แล้ว แล้วหมากรุกเนี่ย มันก็เป็นเกมในการวางแผนชนิดหนึ่ง ดังนั้นแม่ทัพก็เลยเข้าไปท้าเจ้าบ้านแข่งหมากรุกครับ  

แข่งกันกระดานแรกเจ้าบ้านก็แพ้เลยครับ แม่ทัพก็บอกว่าอันนี้แค่วอร์มใช่ไหมเนี่ย ทำไมแพ้ง่ายจังเลย ไหนลองอีกสักตาซิ แข่งกันกระดานที่ 2 เจ้าบ้านก็แพ้อีกครับ แม่ทัพ ก็บอก อ่ะเวลายังเหลือฉันเล่นด้วยอีกสักกระดานแล้วกัน แล้วกระดานสุดท้ายเนี่ย เจ้าบ้านก็แพ้อีกแล้วครับ แม่ทัพก็เลยหัวเราะอย่างมีความสุขครับ ก่อนที่จะบอกว่า เจ้าเนี่ย จงเอาป้ายหน้าบ้านลงซะเถอะนะ เพราะฝีมือเจ้ามันก็ไม่ได้เก่งกาจสักเท่าไหร่เลย 

หลังจากนั้นแม่ทัพก็ไปรบ แล้วก็ได้รับชัยชนะกลับมา 

ขากลับเนี่ย ก็เดินทัพกลับทางเดิม ก็ต้องผ่านบ้านของนักหมากรุกอีกครั้งหนึ่ง ก็เห็นว่าเขาเนี่ย ยังไม่ยอมเอาป้ายลงครับ แม่ทัพก็เลยเข้าไปถามครับว่า ทำไมยังไม่ยอมเอาป้ายลง จ้าวบ้านจึงขอท้าแข่งกับท่านแม่ทัพอีกรอบหนึ่ง ด้วยความที่แม่ทัพกำลังอารมณ์ดีครับ เพราะว่าเพิ่งชนะศึกมา ก็เลยเล่นด้วยซะหน่อยก็ได้ แต่รอบนี้แม่ทัพกลับแพ้ 3 กระดานรวดเลยครับ

แม่ทัพก็ตกใจสิครับ ก่อนหน้านี้ฉันยังเก่งกว่าอยู่เลย มันเกิดอะไรขึ้น

เจ้าบ้านก็เลยบอกว่า ก่อนหน้านี้ท่านกำลังจะไปรบ เราจึงยอมให้ท่านชนะ แต่รอบนี้ ท่านรบเสร็จแล้ว ดังนั้นไม่มีเหตุผลอะไรที่เราจะต้องออมมือให้ท่าน อีก

 

คือเรื่องนี้เขาจะสอน อย่างนี้ครับว่า คนเก่งเนี่ย ไม่ต้องอวดเก่งตลอดเวลาหรอก เราต้องหัดดูสถานการณ์ด้วย ถ้าเกิดเจ้าบ้านเอาชนะแม่ทัพตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แม่ทัพก็คงจะหมดกำลังใจในการทำสงคราม และอาจจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ซึ่งนั่นมันจะส่งผลเสียมากกว่า กับประเทศชาติ 

 

ดังนั้นคนที่เก่งจริง ต้องหัดเป็นคนใจกว้างครับ 

ในการใช้ชีวิตก็เหมือนกัน บางครั้ง รู้ ไม่จำเป็นต้องพูด ไม่พูดไม่ได้แปลว่าไม่รู้ 

ต่อหน้าคนใจแคบคุณต้องใจกว้าง ถ้าทำใจกว้างไม่ได้ ก็แกล้งโง่ไป สังคมจะน่าอยู่ขึ้น ครับ

สามารถฟังบทความดีๆ ในรูปแบบของพอดแคสต์ได้นะครับ

จาก บทสรุปฉบับแฮมแฮม  พอดแคสต์

ทุกแพลตฟอร์มเลยครับ^^