บทความ นิทาน ลาแก่ในบ่อดิน

 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีลาแก่ตัวหนึ่งครับ มันเดินซุ่มซ่ามจนตกลงไปในหลุมที่ลึกมาก ๆ  เจ้านายของมันก็เลยพยายามยืนคิดใคร่ครวญครับ ถึงวิธีที่จะช่วยมันขึ้นมา แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก  แล้วเจ้านายของมันก็นึกขึ้นได้นะครับว่า เจ้าลาตัวนี้  มันก็แก่มากแล้วนะ แก่เกินกว่าที่จะเอาไปทำงานได้แล้วล่ะ ดังนั้นการจะช่วยมันขึ้นมา  ก็อาจจะเป็นเรื่องไร้ประโยชน์ก็ได้ อีกอย่างหนึ่งก็คือ เจ้าหลุมขนาดใหญ่อันนี้  จะปล่อยทิ้งไว้มันก็อันตราย เดี๋ยวใครเดินผ่านมาตกลงไป  ยุ่งเลยนะ 

ดังนั้น เรา  ต้องกลบหลุมซะให้เรียบร้อย 

 

เมื่อคิดได้ดังนั้นนะครับ เจ้านายของมันก็ได้ไปเกณฑ์ชาวบ้านนะครับ เพื่อที่จะมาช่วยขุดดิน กลบหลุม

 

ระหว่างที่ชาวบ้านกำลัง ตักดินโยนลงไปในหลุมนะครับ เมื่อดินกระทบกับหลังของลา ลามันก็รู้ชะตากรรมของมันในทันทีครับว่า มันคงต้องตายแน่ ๆ  มันจึงร้องออกมา อย่างน่าสงสารมาก ๆ  แต่ไม่ว่าจะร้องออกมาซักเท่าไหร่นะครับ ก็ดูเหมือนว่า มนุษย์เหล่านี้ จะไม่สนใจเสียงของมันเลย 

 

ระหว่างที่ชาวบ้านกำลังตักดินอยู่นั้น ก็สังเกตเห็นนะครับ ว่าตอนนี้  เสียงของลาได้เงียบไปแล้ว ทุกครั้งที่ชาวบ้านตักดินโยนใส่หลังของลา มันก็จะสะบัดดินออกจากหลัง แล้วเดินขึ้นไปเหยียบบนนั้น มันทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมาเรื่อย ๆ ครับ และดูเหมือนว่ายิ่งชาวบ้านจะเร่งสปีด ในการตักดิน โยนใส่มันมากเท่าไหร่ ดินที่ตกจากหลังของมันก็ยิ่งสูงขึ้นมากเท่านั้น แล้วในไม่ช้าดินเหล่านั้นก็กลายเป็นแท่นให้มันเหยียบ เพื่อก้าวขึ้นมาจากหลุมได้เป็นที่สำเร็จ 

 

หลุมในที่นี้ก็เปรียบเสมือนอุปสรรคหรือปัญหาในชีวิตของเรานั่นล่ะครับ แน่นอนเราทุกคนไม่ช้าก็เร็ว 

จะต้องตกลงไป ในหลุมไหนสักหลุมนึง อย่างช่วยไม่ได้ 

 

และแน่นอนจะมีคนมากมายที่พยายามทำร้ายเรา ไม่ว่าจะด้วยการกระทำ หรือคำพูด พวกเขาไม่สงสารเราเหรอกครับ พวกเขาจะพูดทำร้ายจิตใจเรา จนกว่าเราจะถูกฝังอยู่ในดิน และสิ้นใจตาย 

 แต่เราเลือกได้นะครับว่า จะยืนนิ่ง ๆ ปล่อยให้ดินเหล่านั้น กลบหลังของเรา และฝังเราทั้งเป็น หรือจะสะบัดมันออกแล้วนำมันมาใช้ประโยชน์เพื่อจะได้ก้าวขึ้นไป จะเลือกทางไหนก็ลองตัดสินใจดูครับ

สามารถฟังบทความดีๆ ในรูปแบบของพอดแคสต์ได้นะครับ

จาก บทสรุปฉบับแฮมแฮม  พอดแคสต์

ทุกแพลตฟอร์มเลยครับ^^