บทความ นิทาน จดบันทึก

 

ในวันเปิดการศึกษาใหม่ นักศึกษาหนุ่มได้เดินดุ่ม ๆ เข้าไปในห้องชมรมโกะ เขาเปิดประตูออดและเดินเข้าไปหาอาจารที่ปรึกษา แล้วพูดว่า ผมอยากเข้าชมรมโกะครับ 

 

อาจารที่ปรึกษาจึงถามเขาว่า คุณเคยเล่นโกะหรือมีประสพการเกี่ยวกับโกะมาก่อนไหม

 

นักศึกษาบอกว่าไม่เคยครับ

 

อาจารย์จึงถามว่าถ้าอย่างนั้น อะไรละถึงทำให้คุณอยากเข้าชมรมนี้

 

นักศึกษาหนุ่มจึงตอบว่า ผมบังเอิญได้ดูการแข่งขันโกะในทีวีและผมรู้สึกว่าพวกเค้าเท่มาก

 

ผมอยากเท่และเก่งแบบเขาบ้าง

 

เมื่อนึกศึกษาหนุ่มพูดจบ อาจารที่ปรึกษาจึงยื่นสมุดเล่มหนึ่งให้กับเค้า เนื่องจากเธอเป็นสมาชิกใหม่ ชมรมณ์ของเรามีกฎนิดหน่อย ที่เธอต้องปฏิบัติตาม ชมรมของเรามีกฎว่า สมาชิกใหม่ทุกคน ต้องจดบันทึกความรู้สึก ในการเข้าชมรมอย่างละเอียด ทุกครั้งในสัปดาห์แรก

นักศึกษาหนุ่มปฏิบัติตาม แต่หลังจากที่เขาเค้าชมรมมาได้ 3 เดือน เข้าก็ได้เดินเข้าไปหาอาจารที่ปรึกษาอีกครั้งหนึ่ง เค้าพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ ว่า อาจารย์ครับ ผมจะมาขอลาออกจากชมรมณ์ครับ  

 

อาจารย์ที่ปรึกษาจึงบอกว่า  ได้สิ แต่กฎในการออกจากชมรมณ์ก็คือ เธอต้องคัดลอก สิ่งที่เธอจดไว้ในสมุดปกอ่อน 10 รอบนะ ถึงจะออกได้

 

นักศึกษาหนุ่มก็คิดในใจว่าทำไมต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากแบบนี้ด้วย แต่เพราเป็นกฎ เค้าจึงปฏิบัติบัตรตาม

 

ระหว่างที่เค้ากำลังคัดลอก สิ่งที่เค้าจดอยู่นั้น น้ำตาเค้าก็ไหลออกมา แล้วเค้าก็เอาสมุดไปคืนอาจารย์ ก่อนที่จะพูดว่า ผมไม่ลาออกแล้วครับอาจารย์  ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ผมสนใจแต่เรื่องผลแพ้ชนะ จนลืมความสนุกในช่วงเริ่มต้นไป

การอ่านสิ่งที่ผมเคยจดทำให้ผมจำได้ ว่าผมเคยสนุกแค่ไหน

 

อาจารย์ที่ปรึกษายิ้ม แล้วพูดว่า เมื่อไหรที่คุณต้องการที่จะยอมแพ้ หรือล้มเลิกบ้างอย่าง จงจำความรู้สึกและเหตุผลในตอนเริ่มต้นไว้ให้ดีเสมอ

คนส่วนใหญ่มักจะลืมสิ่งเหล่านั้นไป ทั้ง ๆ ที่มันคือความรู้สึกที่สำคัญที่สุด

 

ไม่ว่าตอนนี้คุณผู้อ่านกำลังจะล้มเลิกอะไร ลองนึกถึง ความรู้สึกในตอนเริ่มต้นก่อนไหม เพื่อจะได้มั่นใจ ว่าเราไม่ได้ตัดสินใจลงไป บนทางเลือกที่ผิด ฝันดีครับ

สามารถฟังบทความดีๆ ในรูปแบบของพอดแคสต์ได้นะครับ

จาก บทสรุปฉบับแฮมแฮม  พอดแคสต์

ทุกแพลตฟอร์มเลยครับ^^