บทความ นิทาน "ขอทานกับเทวดา"

นิทาน "ขอทานกับเทวดา"

ณเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ได้มีขอทานคนหนึ่ง อาศัยอยู่ที่นั่น ขอทานคนนี้มีความขยันขันแข็งเป็นอย่างมาก เขามักจะรีบตื่นเช้า และออกเดินทาง เพื่อขอทานไปทั่ว

 

 แต่ถึงอย่างนั้นช่วงหลัง ๆ ก็ดูเหมือนว่า เขาจะได้เงินน้อยลง กว่าที่ควรจะมาก ๆ  ที่เป็นแบบนั้นไม่ใช่เพราะว่า 

คนบริจาคเงินให้ขอทานน้อยลง แต่เป็นเพราะว่าจำนวนขอทานในเมืองใหญ่นั้น เพิ่มมากขึ้นต่างหาก 

 

แต่ถึงอย่างนั้นขอทานคนนี้ก็ไม่ย่อท้อ เขายังคงขยันขันแข็งในการขอทานต่อไป จนกระทั่งวันหนึ่ง เทวดาองค์หนึ่ง ได้แปลงกายเป็นมนุษย์นักธุรกิจ เพื่อลงมาบนโลกมนุษย์

 

เทวดาเดินไปหาขอทาน แล้วกล่าวกับเขาว่า ข้านั้นได้สังเกตเห็นเจ้ามานานแล้ว ทั้ง ๆ ที่เจ้ายากจนขนาดนี้ แต่เจ้าก็ไม่เคยทำสิ่งชั่วร้าย ไม่เคยคิดจะลักเล็กขโมยน้อย หรือปล้นชิงแต่อย่างใด มิหนำซ้ำ เจ้ายังเป็นคนที่ขยันขันแข็ง ในการทำงานอีกด้วย 

เอางี้ละกัน เพื่อเห็นแก่ความดีของเจ้า ข้าจะให้เงินเจ้าสัก 1หมื่น บาทก็แล้วกัน 

 

เมื่อขอทานได้ยินเช่นนั้น จึงดีอกดีใจยกใหญ่ แต่ก่อนที่เทวดาจะส่งเงินให้ ก็ได้ถามคำถามขอทานมา1ข้อ

 ข้าขอถามเจ้าสักนิดนึงได้หรือเปล่า ถ้าเจ้าได้เงิน 1หมื่นบาทจากค่าไป  เจ้าจะเอาไปทำอะไรเเหรอ 

 

ขอทานจึงตอบว่า ผมจะเอาไปซื้อโทรศัพท์ครับ เทวดาจึงถามต่อว่า เอ่ะ แล้วเจ้าจะซื้อโทรศัพท์ไปทำไม 

 

ขอทานตอบว่า ผมก็จะได้เอาไปโทรหาเพื่อน ๆ  ขอทานคนอื่นไงครับ จะโทรถามพวกเขาว่า แถวไหนขอทานแล้วได้เงินดี ๆ บ้าง 

 

เทวดาเมื่อได้ยินคำตอบก็เริ่มคิดหนัก 

 

เทวดาจึงกล่าวต่อไปว่า งั้นเอางี้เอางี้ ข้าให้เจ้าแสนนึงเลยแล้วกัน แต่ก่อนที่ข้าจะให้ ช่วยบอกข้านิดนึงได้ไหม ถ้าเจ้าได้เงินแสนนึง เจ้าจะเอาเงินไปทำอะไร 

 

เมื่อขอทานได้ยินเช่นนั้น จึงดีอกดีใจกระโดดโลดเต้นยกใหญ่ ก่อนที่จะตอบเทวดาออกไปว่า ผมก็จะเอาไปซื้อมอเตอร์ไซค์ครับ ผมจะได้ขับไปขอทานที่ ๆ  ไกลกว่าที่เคยไปได้ ผมก็จะได้เงินมากขึ้น จากการขอทานในสถานที่ใหม่ ๆ  

 

เมื่อเทวดาได้ฟังคำตอบ จึงเริ่มเครียด ก่อนที่จะพูดต่อไปว่า

 

เจ้านี้มันยังไงกัน ฟังค่าดี ๆ นะ ถ้าเช่นนั้น 

ข้าจะให้เจ้าสิบล้านเลยเอาไหม

 

เอาล่ะถ้าเจ้ามีเงิน 10 ล้านเจ้าจะเอาเงินไปทำอะไร

 

รอบนี้ขอทานยืนอึ้งอยู่พักนึง เพราะจินตนาการไม่ถึงว่าเงิน 10 ล้านนั้นมันมากแค่ไหน เมื่อคิดใคร่ครวญอยู่สักครู่ เขาจึงใช้สติปัญญาของเขาทั้งหมด กลั่นกรองคำพูด

แล้วตอบออกไปว่า 

ข้าจะเอาเงิน 10 ล้านไปจ้างให้ขอทานคนอื่น ออกไปจากเมืองให้หมด ข้าจะได้เป็นขอทานเพียงคนเดียวในเมืองนี้ 

 

เมื่อเทวดาได้ยินคำตอบ จึงเข้าใจแล้วว่า ไม่ว่าเทวดาจะให้เงินเขามากแค่ไหน ก็ไม่สามารถช่วยให้ชีวิตเขาดีขึ้นได้เลย เทวดาจึงตัดสินใจ หายวับไปกับตาของขอทานในทันที 

 

แล้วเทวดาก็สรุปออกมาได้ว่า คนบางคนอาจจะไม่ได้จนเพราะขาดโอกาสก็ได้ แต่พวกเขาอาจจะจนเพราะความคิดของพวกเขาต่างหาก 

 

คนบางคนอ้างว่า ไม่มีโอกาส แต่เราไม่รู้เหรอกครับว่า เมื่อเขามีโอกาสขึ้นมา เขาจะมองเห็นค่าของโอกาส ที่เขามีบ้างไหม

 

คนที่จนความคิด ต่อให้มีโอกาสดี ๆ มากองอยู่ตรงหน้า

เขาก็มองไม่เห็น ดังนั้นเมื่อมีโอกาสวิ่งเข้ามา เราควรจะไขว่คว้า ด้วยปัญญา ด้วยสายตาที่มองการณ์ไกล ฝันดีครับ 

 สามารถฟังบทความดีๆ ในรูปแบบของพอดแคสต์ได้นะครับ

จาก บทสรุปฉบับแฮมแฮม  พอดแคสต์

ทุกแพลตฟอร์มเลยครับ^^