บทสรุปฉบับแฮมแฮม

เพื่อน ๆ เคยสังเกตกันบ้างไหมครับว่าใน 1 ปี ประเทศไทยของเรานี้... มีวันอากาศดี ๆ กี่วัน   วันที่แดดไม่ร้อน วันที่ฝนไม่ตก วันที่อากาศเย็นสบายกำลังดี วันแบบนั้นใน 1 ปีมีกี่วัน  เพื่อน ๆ สังเกตไหมครับว่าวันหยุดยาวทีไร คนมักจะต่อคิวไปเที่ยวกันอย่างคับคั่งทุกที แย่งกันกิน แย่งกันเที่ยว รถก็ติด เหนื่อยก็เหนื่อย และที่สำคัญ วันแบบนั้นมักจะร้อนตับแตกเสมอ  ในขณะที่วันธรรมดาที่เรานั่งทำงานอยู่ที่ออฟฟิศ บางวันกลับเป็นวันที่อากาศดีเอามาก ๆ แล้วมันดีเกินกว่าที่เราจะนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์โดยไม่ทำอะไร  วันลาก็มีตั้งเยอะแยะ แต่เรากลับไม่เคยใช้มันให้เกิดประโยชน์เลย กลับไปลาในช่วงวันหยุดยาวเพื่อที่จะได้หยุดให้ยาวมากขึ้น ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่า ในช่วงนั้น ถึงจะหยุดยาวมากขึ้นอีกสักนิด มันก็ไม่มีอะไรแตกต่างกัน  ผมเลยปฏิวัติการใช้ชีวิตเสียใหม่ โดยลองเปลี่ยนการบริหารจัดการวันหยุดยาว โดยอ้างอิงจากสภาพอากาศในแต่ละวัน ถ้าวันไหนอากาศร้อน หรือฝนดูท่าทางจะตก วันนั้นเราก็ไม่ต้องคิดอะไรมากตั้งใจทำงานไป  แต่วันไหนดูแล้วเหมือนอากาศกำลังจะดี ผมก็จะลาอย่างด่วนจี๋ และรีบไปเที่ยวในทันใด...

สิ่งที่จะบอกเล่าในบทความนี้ คือเคล็ดลับสุดยอดที่ไม่เคยบอกใคร ที่ไหนมาก่อน แล้ววันนี้ถึงเวลาแล้วที่ผมจะปลดปล่อยมันออกไป ให้สำหรับคนที่โชคดี แวะผ่านมาเจอบทความนี้  สิ่งที่จะบอกให้ฟังในบทความนี้ คือคาถาที่มีความขลังและสามารถใช้ได้ผลจริงถึง 99% และผมได้ทดลองทำมันด้วยตัวเองแล้วด้วย  ขอเพียงแค่คุณท่องคาถานี้ ทุกครั้งเมื่อเจอคนที่หวังจะมาแสวงหาผลประโยชน์จากคุณ คุณก็จะแคล้วคลาดจากคนพวกนั้น คาถานี้จะทำให้คนเหล่านั้นรู้สึกร้อน และอดทนอยู่ใกล้คุณนานไม่ได้ จนต้องลุก และวิ่งหนีไปในที่สุด  ก่อนที่จะบอกถึงคาถาสุดวิเศษนี้ ผมขอท้าวความสักนิดนึงก่อน เมื่อประมาณ 4-5 ปีก่อน ผมได้ดูซิทคอมยอดฮิตเรื่องเป็นต่อ จะมีฉากนึงที่เป็นฉากคลาสสิคมาก ๆ ในซิทคอม นั่นก็คือฉากที่พี่ยมคิดแผนชั่ว และจะหลอกเอาเงินคนในออฟฟิศ  และคราวซวยในตอนนี้ ก็ตกอยู่กับไอ้วอก พี่ยมยืนคิดแผนชั่วอยู่นานสองนาน ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาไอ้วอก เพื่อคิดจะหลอกให้ไอ้วอกเลี้ยงเหล้า แต่เมื่อเดินเข้าไปยังไม่ทันจะพูดอะไรสักคำ ไอ้วอกก็พูดออกมาด้วยเสียงสูงก่อนเลยว่า …... ไม่มีตังหร๊ออกกกก!! หลังจากนั้นพี่ยมก็เลยถอดใจที่จะใช้แผนชั่วกับไอ้...

เมื่อปีก่อนในประเทศไทยของเรามีข่าวของหนูน้อยอายุ 16 คนหนึ่ง ชื่อว่าน้องชา ช่า เธอบุกเบิกอาชีพใหม่ที่คนไทยยังไม่ค่อยรู้จัก นั่นก็คืออาชีพรับจ้างขึ้นสถานะเป็นแฟน ชั่วโมงละ 50 บาท แล้วยังมีบริการรับส่องFacebook แฟนเก่าให้อีกด้วย มีบริการรับโทรคุยเป็นเพื่อนชั่วโมงละ 100 บาท คนไทยส่วนใหญ่เมื่อได้ยินข่าวนี้ก็ต้องตกตะลึงกันเป็นแถว เพราะยังไม่ค่อยมีใครรับรู้ว่า มีอาชีพแบบนี้อยู่บนโลกด้วย แต่แท้จริงแล้ว อาชีพทำนองแบบนี้นั้น มีมานานแล้วครับ ตั้งแต่สมัยยุคที่ยังไม่มีอินเตอร์เน็ต เราก็มีบริการโทรศัพท์เบอร์ 1900 1900 … เป็นเพื่อนคุย ในเวลาเหงา  หรือในยุคสมัยใหม่ก็อาจจะมีบริการเพื่อนเที่ยว นั่นคือรับจ้าง ไปกิน ไปเที่ยว กับคนแปลกหน้า รับจ้างเล่นละครแกล้งเป็นแฟน ก็มีหมด ถ้าจะเป็นที่รู้จักเพิ่มมากขึ้นสักหน่อยก็อาจจะเป็นการแคสเกม หรือการเปิดกล้องนั่งคุยเป็นเพื่อน  จริง ๆ แล้วต่างประเทศก็มีบริการแบบนี้เช่นกัน แต่ส่วนใหญ่เขาจะฮิตการนั่งกินเป็นเพื่อนผ่านทางคอมพิวเตอร์ซะมากกว่า  ผมรู้สึกว่าสิ่งที่น้องคนนี้กำลังทำคือการใช้ช่องทางสื่อมัลติมีเดียของตัวเองให้เป็นประโยชน์ มันคือการสร้างรายได้ให้กับ...

อาจารย์การตลาดท่านหนึ่ง เคยถามนักศึกษาในห้องเรียนว่า พอดีว่าในรถของผมมีขวดพลาสติกเปล่าอยู่เต็มคันรถเลย คือผมกินแล้วก็ไม่มีโอกาสได้เอาไปทิ้งสักที ถ้าผมจะให้พวกคุณแบบฟรี ๆ พวกคุณจะเอาหรือเปล่า  นักศึกษาในห้องทุกคนต่างตอบปฏิเสธอย่างทันควัน แน่นอนไม่มีใครอยากได้หรอก สิ่งที่อาจารย์บอกจะยกให้พวกเราแบบฟรี ๆ นั้น สำหรับพวกเราแล้ว  เราเรียกมันว่า "ขยะ" แล้วใครมันจะไปอยากได้ขยะกันล่ะ  อาจารย์จึงพูดขึ้นมาว่า พวกเธอเนี่ย ตาไม่ถึงเลยนะ รู้บ้างหรือเปล่าว่า ขวดพลาสติกเหล่านี้เมื่อเอาไปให้ซาเล้งมันสามารถแปรเปลี่ยนเป็นเงินได้ เหตุผลที่พวกเธอมองไม่เห็นคุณค่าของมัน เพราะพวกเธอไม่รู้สินะ ว่าร้านรับแลกซื้อขวดเปล่าเหล่านี้มันอยู่ที่ไหน  เรื่องที่อาจารย์พูดในห้องเรียนในวันนั้น เป็นเรื่องสนใจและน่าคิดต่อเป็นอย่างมาก หลายครั้ง หลายหนที่ในสังคมของเรา มักจะให้คุณค่ากับสิ่งของแปลก ๆ ที่เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ของเหล่านั้นมันน่าสะสมตรงไหน  ดาราหลายคนมักจะสะสมพวกตุ๊กตาฟิกเกอร์ลายการ์ตูต่าง ๆ ถ้าไปถามพวกเขา พวกเขาก็จะบอกว่า ของเหล่านี้เมื่อเวลาผ่านไปราคาจะแพงขึ้น มากกว่าเดิมมาก ๆ เลยการซื...

  วันก่อนผมเดินไปแผนกเสื้อผ้ามือ 2 มาครับ ระหว่างที่กำลังมองหาเสื้อผ้าดี ๆ อยู่นั้น ผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า เสื้อผ้ามือ 2 เนี่ย ไม่ว่าจะผ่านคนใช้มามากมายแค่ไหนก็ตาม มันก็ยังคงเป็นเสื้อผ้ามือ 2 อยู่วันยังค่ำ อาจจะเรียกได้ว่ามันไม่มีทางถูกลดคุณค่ามากไปกว่านี้  เพราะไม่เคยมีใครเรียกมันว่าเสื้อผ้ามือ 3 มือ 4 มือ 5 เลยสักคน  ถ้าจะพูดถึงเสื้อผ้ามือ 2 แล้ว มันคือเครื่องนุ่งห่มที่ถูกลดคุณค่าลงมาก ๆ เลย ลองสังเกตดูสิครับ บางตัวก็ยังเป็นเสื้อผ้าคุณภาพดีอยู่เลย แต่เมื่อได้ชื่อว่าเป็นเสื้อผ้ามือสองแล้ว คนก็จะ ตีค่า ตีราคา เสื้อผ้าเหล่านั้น ถูกลงกว่าที่ควรจะเป็นมาก ๆ  คุณค่าของมันถูกลดทอนลง เพราะการเปลี่ยนแปลงเจ้าของเท่านั้น แต่ก็เข้าใจได้ครับ  หลายคนคงรู้สึกไม่ดีหากต้องใช้เสื้อผ้าต่อจากคนอื่น เพราะเราไม่รู้เลยว่าเจ้าของก่อนหน้านั้น ของมันคือใคร อาจจะเป็นฆาตกรโรคจิต หรือคนที่เป็นโรคผิวหนังเรื้อรัง ก็ได้ พอคิดแบบนี้แล้วการใส่เสื้อผ้าต่อจากเจ้าของเก่า จึงเป็นอะไรที่ไม่น่าอภิรมย์เอาซะเลย (แน่นอนว่าก่อนขาย เขาต้องทำความสะอาดมาอย่างดี แต่ในด้านของความรู้สึกแล้ว เราก็ไม่อยากใส่อยู่ดี...

วันนี้ผมได้มีโอกาสพูดคุยกับเพื่อนเก่า สมัยเรียนมหาลัยแล้วก็นึกถึงเรื่องนึงขึ้นมาได้ เรื่องนี้น่าสนใจมากจึงอยากจะนำมาเล่าให้ฟัง  เรื่องมีอยู่ว่า ในตอนที่เรากำลังเรียนอยู่ที่มหาลัยนั้น มีอยู่วิชาหนึ่ง อาจารย์สั่งรายงานให้ทำเป็นกลุ่ม ตั้งแต่คาบแรกที่เข้าสอน อาจารย์บอกว่าให้เราส่งในวันคาบท้ายที่เข้าเรียน  แน่นอนการที่อาจารย์สั่งงานล่วงหน้านานขนาดนี้ สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับพวกเราก็คือ การผลัดวันประกันพรุ่งนั่นเอง อีกตั้งนานกว่าจะถึงกำหนดส่ง จะรีบทำไปทำไมกัน (อันนี้เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีไม่แนะนำนะครับ) พวกเราก็ทำอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนลืมเรื่องการทำรายงานไปเสียสนิท รู้ตัวอีกทีก็ถึงวันกำหนดส่งรายงานเสร็จแล้ว  เรื่องที่น่าตกใจมี 2 เรื่อง   เรื่องที่ 1 ก็คือ เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ไม่ได้ลืมการทำรายงานพวกเขาทำรายงานกันเสร็จหมดแล้ว และมีรายงานพร้อมเตรียมส่ง  ส่วนเรื่องที่ 2 นั้นน่าเจ็บใจแบบสุด ๆ เพราะเพื่อนบางคนที่รู้ว่ามีรายงานต้องส่ง พวกเขาอุบเงียบไว้ ไม่ยอมบอก ไม่ยอมเตือนพวกเรา แล้วก็แอบเอาชื่อตัวเองไปเข้ากับกลุ่มอื่น ที่ทำรายงานเสร็จแล้ว  แน่นอนเหลือเวลาอีกแค่นิดเดียว จะให้เร...

ในเช้าวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังขับรถไปส่งภรรยาที่ทำงานเหมือนกับทุกวัน ๆ ผมจะได้สังเกตมองไปข้างถนน และนั่นมันทำให้ผมประหลาดใจ ทุกเช้าผมมักจะเห็นไม้ประดับข้างถนนถูกตัดแต่งเป็นรูปทรงต่าง ๆ ที่มีความสวยงามอยู่เสมอ ถ้าเราพิจารณาดูสักนิด เราก็จะพบว่า พุ่มไม้ที่กลายเป็นรูปทรงของคน หรือเรือนั้น ข้างในมีเส้นลวดขดอยู่ในนั้น  เขาใช้เส้นลวดมาดัดงอเป็นรูปร่างอยู่ข้างในพุ่มไม้ แล้วตัดส่วนที่ไม่จำเป็นออกไป นั่นคือความลับที่ทำให้มันกลายเป็นรูปทรงที่สวยงาม  อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่ผมมองงานศิลปะที่เกาะกลางถนนผมมักจะคิดเสมอว่า คนที่สร้างมันขึ้นมาต้องเป็นคนที่เรียนจบด้านศิลปกรรมมาอย่างแน่นอน เพราะผลงานนั้นช่างมีความปราณีต และละเอียดอ่อนอย่างมาก  แต่แล้วในวันหนึ่งความคิดของผมก็ได้เปลี่ยนไป เมื่อผมเห็นตัวจริงของคนที่สร้างงานศิลปะเหล่านี้ขึ้นมา คนเหล่านั้นคือ กลุ่มป้า ป้า พนักงานเทศบาลธรรมดานั่นเอง ผู้หญิงวัย 50 กว่า 4-5 คนช่วยกันแต่ง ช่วยกันตัด จนพุ่มไม้กลายเป็นรูปทรงที่สวยงาม  ผมคิดเสมอว่างานเหล่านี้คืองานที่ยากเกินกว่าที่คนธรรมดาจะทำได้ แต่ปรากฏว่าป้าเหล่านั้นสามารถทำงานที่ละเอียดอ่อนแบบนี้...