บทสรุปฉบับแฮมแฮม

สมัยตอนเป็นนักเรียน เวลาคุณครูถือของมาหนัก ๆ ก็มันจะมีนักเรียนบางคนรีบวิ่งเข้าไปช่วยคุณครูถือของในทันที เรามักจะเห็นลูกเสือที่ทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์โดยการพาคนแก่ข้ามถนนอยู่บ่อยครั้ง การช่วยเหลือคนที่หกล้ม ช่วยเก็บของที่ตก เสียสละที่นั่งบนรถไฟฟ้าให้คนท้องนั่ง  นี่คือตัวอย่างของการแสดงความมีน้ำใจต่อผู้อื่นที่เรามักจะพบเห็นได้ทั่วไป คนเหล่านั้นเขามีน้ำใจและทำด้วยใจจริง ๆ ทุกครั้งที่ผมเห็นใครก็ตามทำเรื่องดี ๆ แบบนี้ก็อดที่จะชื่นชมเขาในใจไม่ได้ อย่างไรก็ตามหากเป็นคนที่ยืนมองจากวงนอก เรามักจะได้ยินคนบางคนแอบกระซิบนินทาคนที่มีน้ำใจต่อผู้อื่นอยู่บ่อยครั้ง ที่เธอคนนั้นช่วยคุณครูถือของ เพราะว่าอยากจะประจบคุณครูล่ะสิ ที่ลุกให้คนท้องนั่งเพราะอยากจะสร้างภาพล่ะสิ  ผมไม่รู้หรอกครับว่าเรื่องที่คนเหล่านั้นนินทา มันเป็นความจริงหรือเปล่า คนบางคนอาจจะเสแสร้งแกล้งทำเพื่อสร้างภาพให้ตัวเองดูดีจริง ๆ ก็เป็นได้  แต่ไม่ว่าเราจะมีน้ำใจต่อผู้อื่น เพราะหวังสร้างภาพ เสแสร้งแกล้งทำเพื่อให้ใครบางคนเห็น หรือทำด้วยใจที่ดีจริง ๆ ก็ตาม สุดท้ายแล้วการลงมือทำดี ก็คือการได้ทำความดีลงไปจริง ๆ และไม่มีใครจะเปลี่ยนความจริงข้อ

ไม่รู้มีใครเป็นแบบผมหรือเปล่า บางทีก็เบื่อขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ เบื่อไปซะทุกอย่าง แต่ถึงจะเบื่อมากแค่ไหนก็ไม่คิดที่จะทำอะไรอยู่ดี ผมลองวิเคราะห์ดูระหว่างนอนเบื่อว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร จนออกมาเป็นข้อสรุปได้ว่าคนเรามักจะเบื่อจาก 2 กรณีเท่านั้น  ข้อ 1 ก็คือ เรามักจะเบื่อตอนที่เราต้องทำในสิ่งที่เราไม่ได้อยากทำ เช่นอ่านหนังสือสอบ ทำรายงานส่งอาจารย์ หรือออกกำลังกาย สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เราไม่เคยอยากทำเลย แต่เราอยากจะได้ผลลัพธ์ของการกระทำต่างหาก เราบางคนไม่ได้อยากออกกำลังกาย แต่อยากมีร่างกายที่แข็งแรงและรูปร่างที่ดูดี เราบางคนไม่ได้อ่านหนังสือสอบ แต่ก็อยากเรียนเก่งได้เกรดเฉลี่ยดี ๆ เมื่อเราต้องทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำความรู้สึกเบื่อก็เลยเกิดขึ้น   ข้อ 2 ก็คือ เรามักจะเบื่อเพราะว่าไม่มีอะไรน่าสนใจ ไม่มีอะไรที่อยากทำเป็นพิเศษ หรือพูดง่าย ๆ ก็คือเราเบื่อเพราะเราไม่มีเป้าหมายในชีวิตเลย ซึ่งข้อ 2 นี้ผมวิเคราะห์มันออกเป็น 2 กรณีด้วยกัน กรณีแรกก็คือไม่มีเป้าหมายในชีวิต หรือยังหาสิ่งที่อยากทำไม่เจอ ข้อที่สองก็คือมีเป้าหมายในชีวิตเรียบร้อยแล้ว แต่รู้สึกว่ามันห่างไกลเหลือเกิน และคิดว

เมื่อน้องของผมกำลังจะเรียนจบ เขาต้องการโทรศัพท์ใหม่เป็นของขวัญ ผมจึงบอกเขาไปว่าโทรศัพท์เครื่องที่มีอยู่ก็ใช้ได้ไม่ใช่หรอ จะอยากได้โทรศัพท์เครื่องใหม่ไปทำไมกัน เขาบอกว่าโทรศัพท์เครื่องเก่ามันไม่ค่อยดีแล้ว มันช้ามากเวลาทำงานจะแชทจะอะไรก็ไม่สะดวก แถมไม่รองรับระบบใหม่ ๆ อีกด้วย ซึ่งเหตุผลที่เขายกมาก็ค่อนข้างฟังขึ้นเลยทีเดียว ผมก็เลยคิดว่าเขาสมควรได้มือถือใหม่เช่นกัน  แต่คำถามก็คือทำไมต้องเป็น iphone ด้วย แถมต้องเป็น iPhone ที่กำลังจะออกใหม่เท่านั้น เขาก็เลยพูดเหตุผลออกมาสารพัดแต่เชื่อไหมครับเหตุผลที่เขายกมาว่า iPhone สามารถทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ได้มันฟังไม่ขึ้นเลยแม้แต่น้อย เพราะโทรศัพท์เครื่องอื่นที่ไม่ใช่ iPhone รุ่นใหม่ก็ทำแบบที่เขาพูดได้เช่นกัน แถมฟังชั่นบางอย่างมันก็ไม่ได้สำคัญถึงไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไร  เราถกเถียงกันค่อนข้างนานพูดไปพูดมาก็เริ่มอธิบายเชื่อมโยงไปถึงเรื่องในอดีตว่า บ้านเราไม่ได้ร่ำรวยขนาดที่จะซื้ออะไรตามใจได้ทุกอย่างหรอกนะ และราคามันก็แพงไม่ใช่น้อยเลย ดูเหมือนน้องของผมก็จะเข้าใจถึงความลำบาก และสถานะที่พวกเรากำลังเป็นอยู่ แต่สุดท้ายเมื่อเหตุผลทั้งหมดพังทลาย หรือต่อให้เขาเข้าใจว่

ผมมีโอกาสได้เห็นคลิปวีดีโอในอินเตอร์เน็ตอยู่หลายครั้งเกี่ยวกับการที่มีคนเกิดหัวใจวายเฉียบพลัน  ยืนอยู่ก็ล้มลงโดยไม่ทราบสาเหตุ สารภาพตามตรงว่าตอนที่ดู ไม่เคยคิดว่าเรื่องเหล่านี้จะเกิดขึ้นกับตัวผมหรือคนรอบ ๆ ข้างเลย เพราะคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ จนเมื่อเร็ว ๆ นี้เหตุการณ์นี้ก็เกิดกับญาติของผมจนได้  โชคดีที่พี่น้องเรา คอยช่วยกันประสานงานกับทางโรงพยาบาลทำให้รักษาได้ทันท่วงที  แต่ผมก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าผมเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์แบบนี้ผมจะช่วยอะไรเขาได้บ้างหรือเปล่า ข้อ 1 เลยคือผมไม่รู้เบอร์โทรศัพท์ของโรงพยาบาลใกล้ ๆ หรือไม่แม้แต่จะรู้เส้นทางการไปโรงพยาบาลใกล้ ๆให้เร็วที่สุด 2 ก็คือวิธีการปฐมพยาบาลเบื้องต้นสำหรับคนที่หัวใจวายผมก็ไม่รู้อีกนั่นแหละ (ถึงแม้หลายคนจะแนะนำผมว่า มีอะไรก็ให้โทร 191 แต่คุณผู้อ่านทราบหรือเปล่าครับว่า กว่าเขาจะมามันนานแค่ไหน) เมื่อรู้เช่นนี้แล้วผมก็ควรที่จะศึกษาเรื่องเหล่านี้ไว้บ้างเพื่อที่ว่าถ้าวันหนึ่งเหตุการณ์แบบนี้ดันมาเกิดขึ้นกับคนในครอบครัวผมผมจะได้ช่วยเหลือเขาได้ทันท่วงที จากเหตุการณ์นี้มันทำให้ผมเรียนรู้เลยว่าการดูแลใครสักคนมันไม่ใช่แค่การทำใ

  ถ้าถามคนสมัยก่อนว่า เชื่อไหมว่าเหล็กสามารถลอยบนฟ้าได้ คงโดนด่ากลับมาอย่างแน่นอน หลายคนคงบอกว่าทำไมต้องด่ากันด้วย นี่คือเบาแล้วนะครับ เพราะว่าเคยมีคนบอกว่าโลกกลมแล้วโดนประหารชีวิตด้วยซ้ำ  เรื่องบางเรื่องเราอาจจะถูกปลูกฝังว่า มันไม่มีทางเป็นไปได้ เวลามีใครมาพูดเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ให้เราฟัง เรามักจะหัวเราะเยาะเขาเสมอ ถ้าเขายังดึงดันว่ามันอาจจะเป็นไปได้ เราจะด่าเขาและบางทีอาจจะถึงขั้นทำร้ายร่างกายเขาเลยทีเดียว  เมื่อคนเริ่มตั้งคำถามในเชิงวิทยาศาสตร์กลับสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ก็มักจะมีกลุ่มคนที่โกรธแค้นอยู่เสมอ  แต่ทำไมพอเราพูดถึงเรื่องของไสยศาสตร์ ซึ่งมันก็พิสูจน์ไม่ได้เหมือนกัน คนส่วนใหญ่ถึงเลือกที่จะบอกว่าไม่เชื่อแต่อย่าลบหลู่  วิทยาศาสตร์ที่ยังเป็นไปไม่ได้ เป็นเรื่องเพ้อเจ้อ ส่วนไสยศาสตร์ที่พิสูจน์ไม่ได้ ใครก็ห้ามลบหลู่  ถ้าเราสังเกตสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ตัวเราให้ดี ๆ จะพบว่า ทุกสิ่งล้วนเคยเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ทั้งนั้นเลย มือถือที่ไม่มีปุ่มกด กลางคืนที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง หรือแม้แต่อวัยวะสำรองจากการเก็บสเต็มเซลล์  ถึงแม้วิทยาศาสตร์จะทำในสิ่งที่เคยเป็นไปไม่ได้ให้กลายเป็นจริงมา

เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาผมและครอบครัวตัดสินใจจะไปเที่ยวเขาค้อกัน เราตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อที่จะไปดูทะเลหมอก หลังจากที่ถ่ายรูปกันจนหนำใจแล้วเราก็ได้มานั่งพักกันที่ร้านอาหารในระแวกนั้น มีเด็กน้อยคนหนึ่งเดินมาเพื่อที่จะมาขายพวงกุญแจ ผมนึกสนุกจึงถามเด็กน้อยออกไปว่าพี่หล่อหรือเปล่า เด็กน้อยตอบว่าหล่อ ผมก็เลยถามต่อไปว่าแล้วณเดชกับพี่คิดว่าใครหล่อกว่ากัน  คำถามเอาฮา ก็แค่อยากรู้ว่าน้องเขาจะตอบเอาใจผมหรือเปล่าก็เท่านั้น กลับกลายเป็นคำถามที่ผมต้องอึ้ง กับคำตอบ เพราะน้องเขาตอบว่าณเดชคนไหนเหรอ ผมบอกว่าก็ณเดชน์พระเอกช่อง 3 ไง เขาบอกว่าไม่รู้จัก หลังจากนั้นเพื่อน ๆ เขาก็วิ่งมาเพื่อที่จะมาขายของโต๊ะผมกันใหญ่ ผมจึงลองถามกับเด็ก ๆ กลุ่มนั้นไปว่า รู้จักณเดชกับญาญ่าหรือเปล่า เด็กน้อยทุกคนตอบกลับอย่างไวว่าไม่รู้จัก ผมคิดในใจว่าน้อง ๆ เขาอาจจะเด็กเกินไปจนไม่ค่อยได้ดูทีวีหรือเปล่า ตอนเรียกเก็บเงินค่าอาหารเช้า ผมจึงถามป้าเจ้าของร้านไปขำ ๆ ว่า ป้าครับรู้จักณเดชกับญาญ่า ที่เป็นดาราช่อง 3 หรือเปล่าครับ ป้าบอกว่าไม่รู้หรอก ป้าไม่ค่อยได้ดูทีวี  ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ ผมก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าดาราซุปเปอร์สตาร์ขนาดนั้น

เวลาผมอ่านบทความเกี่ยวกับข้อดีของการเป็นโสดทีไร หนึ่งในข้อดีเหล่านั้นมักจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่คนโสดมักจะมีเวลาในการทำอะไรตามใจตัวเองได้มากกว่าคนที่มีแฟนอยู่เสมอ  คนโสดมีอิสระมากกว่า อยากไปไหน อยากทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครโทรจิก โทรตาม ดังนั้นชีวิตโสดจึงมีเวลาในการทำอะไรเพื่อตัวเองมากกว่าคนที่มีแฟนอย่างแน่นอน  แต่ความเป็นจริงแล้วมันเป็นแบบนั้นหรือเปล่านะ  เพราะจากการสำรวจวิถีชีวิตของคนรอบ ๆ ตัวผม รวมถึงตัวผมตอนที่เป็นโสดกลับพบว่า เราไม่ได้มีอิสระทางเวลาอย่างที่คิดเลย (สิ่งที่กำลังจะบอกต่อไปนี้ ไม่ได้เหมารวมนะครับหมายถึงคนรอบ ๆ ตัวผมเท่านั้น ) คนโสดมักจะเก็บตัวอยู่ในห้อง เมื่อพวกเขาเลิกงาน พวกเขามักจะกลับบ้านและเก็บตัวอยู่ในนั้น ในวันหยุดสุดสัปดาห์พวกเขาก็ไม่ค่อยชอบออกไปเที่ยวที่ไหน ในขณะที่คนที่มีแฟน มักจะมีกิจกรรมหลังเลิกงานกับแฟนอยู่บ่อยครั้ง และแน่นอนว่าในวันหยุดพวกเขามักจะชวนกันไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ อยู่เสมอ  คนโสดมักจะหมดเวลาไปกับการแสวงหาความรัก แน่นอนว่าวิธีที่ง่ายที่สุดในสมัยนี้ก็คือหาในอินเทอร์เน็ต และนั่นมันเสี่ยงต่อการถูกหลอก หลายครั้งเรามักจะเสียเวลาไปกับคนที่ไม่ใช่ กว่าจ