บทสรุปฉบับแฮมแฮม

  จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อผมทดลองกินกระเทียมติดต่อกันเป็นเวลา 1 เดือน  มีคนส่ง Challenge ที่น่าสนใจมาให้ผมได้ทดลองทำครับ นั่นคือการทดลองกินสิ่งที่มีประโยชน์สักอย่างหนึ่งติดต่อกันทุกวันเป็นเวลา 1 เดือน  และหลังจากที่ผมเลือกอยู่นานสองนาน ว่าสิ่งที่มีประโยชน์อะไรดีที่ผมจะต้องยัดเข้าปากในทุกวันให้ได้ ติดต่อกันเป็นเวลา 1 เดือน สุดท้ายผมก็ได้เลือกสมุนไพรไทยตัวหนึ่งที่มีรสชาติอร่อยถูกใจคนทุกเพศทุกวัย และสมุนไพรที่ว่านั้นก็คือกระเทียมนั่นเองครับ ก่อนที่จะพูดถึงสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปกับร่างกายของผม สำหรับคนที่ไม่รู้ผมขอบอกไว้ก่อนเลยว่า กระเทียมคือผักครับ  เอาล่ะเข้าประเด็นสำคัญกันเลยดีกว่า หลังจากที่ผมเริ่มยัดกระเทียมลงกระเพาะของผมติดต่อกันเป็นเวลา 1 อาทิตย์ บอกเลยว่าแทบไม่มีความเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด สิ่งเดียวที่เปลี่ยนแปลงก็คือ กลิ่นกระเทียมที่ติดอยู่ตามตัวของผมนั่นเอง  หลายคนคงคิดสินะครับว่า กินกระเทียมปากก็จะมีกลิ่นกระเทียม เปล่าเลยครับ หากเพื่อนๆเป็นคนที่แปรงฟันอย่างถูกต้องแล้วเราก็ ปากก็จะไม่มีกลิ่นกระเทียมบอกนะครับ แต่กลิ่นกระเทียมเนี่ยมันจะติดอยู่ตามซอกเล็บของเราต่างหาก  ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

  วิธีทำอย่างไรไม่ให้โดนเพื่อนทิ้ง  เมื่อนานมาแล้วสมัยผมเป็นเด็ก ทางโรงเรียนได้พาผมเข้าค่ายลูกเสือที่วัดแห่งหนึ่ง คุณครูก็ได้นึกสนุก จัดกิจกรรมพิเศษในวันสุดท้ายของการเข้าค่ายขึ้นมา โดยการปลุกพวกเรา นักเรียนทุกคนตั้งแต่เช้ามืด และให้เดินไปตามข้างถนน เพื่อที่จะไปดูวิวพระอาทิตย์ขึ้น  หลังจากที่เราเดินมาได้ประมาณ 1 ชั่วโมง และดูทีท่าว่ายังไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ อยู่ ๆ เพื่อนในห้องของผมคนนึงก็เกิดอยากจะเข้าห้องน้ำขึ้นมา เขาจึงตะโกนบอกเพื่อน ๆ ว่าเขาปวดท้องต้องการเข้าห้องน้ำ มีเพื่อนคนนึงแนะนำว่างั้นก็ลองไปขอเข้าห้องน้ำในบ้านของชาวบ้านแถวนี้ดูสิ  เพื่อนของผมคนนั้นไม่รอช้ารีบวิ่งไปในทันที และแน่นอนคนไทยใจดียอมให้เข้าอยู่แล้ว สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ มีเพื่อนจำนวนไม่น้อย ที่ยืนรอเพื่อนคนนั้นไปเข้าห้องน้ำ  ทุกคนไม่ทิ้งเขา แต่ยืนรอเป็นเพื่อน จนเขาปลดทุกข์จนเสร็จ และจึงค่อย ๆ ออกเดินไปพร้อม ๆ กัน เป็นฉากที่น่าประทับใจ และน่าอิจฉาเป็นอย่างมาก  ผมแอบคิดไม่ได้ว่าถ้าในเช้าวันนั้นคนที่ปวดท้องเข้าห้องน้ำ เป็นผมบ้างล่ะ จะมีใครยืนรอผมไหม  เพื่อนคนนั้นเขามีดีอะไร ทำไมทุกคนถึงรอเขา ด้วยความสงสัยผมจึงพยายามห

  สถานการณ์ที่ต่างกันทำให้คนเรามีคุณค่าไม่เท่ากัน  เชื่อว่าเพื่อน ๆ หลายคนน่าจะเคยได้ฟังเรื่องของน้ำส้ม น้ำส้มเมื่อนำไปขายในตลาด ราคาของมันมีเพียงแค่แก้วละ 10 บาทเท่านั้น  แต่เมื่อขายในภัตตาคาร ราคาของมันเพิ่มขึ้นเป็น 150 บาทในทันที และต่อให้มันจะเป็นส้มจากส่วนเดียวกันหรือแม้แต่ต้นเดียวกันอร่อยเหมือนกันทุกอย่างก็ตาม แต่ราคาของน้ำส้มที่ตลาดและน้ำส้มที่ภัตตาคาร ย่อมต่างกัน  แล้วแบบนี้เพื่อน ๆ คิดว่า น้ำส้ม 2 แก้วนี้มีคุณค่าไม่เท่ากันหรือเปล่า  ผมคิดว่าคนเราก็เป็นเหมือนกับน้ำส้ม 2 แก้วนี้ เราอาจจะเก่งเท่ากัน มีคุณค่าเท่ากัน แต่หากเราอยู่ผิดที่ผิดเวลา คุณค่าของเราที่ควรจะเท่ากัน ก็อาจจะต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยก็ได้  ผมเคยไปที่ห้างสรรพสินค้า และพยายามที่จะเล่นเกมคีบตุ๊กตา แต่ปรากฏว่าในกระเป๋าของผมมีเงินอยู่ทั้งหมด 5,000 บาทแต่ไม่มีเหรียญ 10 บาทเลยแม้แต่เหรียญเดียว มาเดินไปที่โต๊ะแลกเหรียญ เจ้าของร้านที่ควรจะนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์แลกเงิน ก็ดันไม่อยู่ซะงั้น  ในวินาทีนั้นดูเหมือนเงินเพียงแค่ 10 บาท เหรียญ 10 เพียงแค่เหรียญเดียว จะมีคุณค่าสำหรับผมเป็นอย่างมาก เพราะผมต้องการมันเพื่อหยอดเหรียญคีบตุ๊ก

  แนวคิดที่ว่าถ้าเราไม่ให้คุณค่ากับสิ่งไหน สิ่งนั้นก็จะหายไปเอง เอาจริง ๆ มันสามารถใช้ได้หลายกรณีมาก ๆ เลยนะครับ  เคยมีคนแนะนำว่า หากมีคนมานินทาคนอื่นให้เราฟัง และถ้าหากเราไม่ได้เป็นคนที่ชอบนินทาคนอื่นเหมือนกับเขา เราคงจะรู้สึกอึดอัดน่าดู กับการต้องมายืนฟังการนินทาคนอื่นอยู่แบบนี้  แน่นอนหากบุคคลที่ 3 เห็นเข้า เราก็จะดูไม่ดีไปด้วย แต่ถ้าเราเลือกที่จะปฏิเสธการรับฟัง หรือทำสีหน้าท่าทางราวกับว่ากำลังไม่พอใจที่ต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้ เมื่อเวลาผ่านไป คนเหล่านั้นก็จะหายไปจากชีวิตเราเอง  เพราะเราไม่ให้คุณค่ากับคนเหล่านั้น ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ไม่ให้ความร่วมมือใด ๆ คนประเภทนั้นก็จะเบื่อเรา และไม่อยากจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเราในที่สุด  หากเราไม่ชอบฟังการนินทา ก็เปรียบคำพูดเหล่านั้นได้ดังขยะ  การนินทาก็เหมือนกับก้อนขยะ หากเรารับฟังก็เปรียบเสมือนเราเต็มใจที่จะให้เขาเทขยะจากตัวเขา มาใส่ตัวเรา แน่นอนครับว่าขยะคือสิ่งที่ส่งกลิ่นเหม็น เป็นสิ่งที่ทุกคนรังเกียจ  ดังนั้นหากใครมาเห็นเข้าขณะที่เรากำลังมีขยะเต็มตัว ก็คงไม่น่าแปลกใจที่บุคคลที่ 3 จะรู้สึกรังเกียจคุณไปด้วย  วิธีการที่ง่ายที่สุดก็คือ เดินหนีออกมาเลย

  วิธีป้องกัน ผู้ชายนอกใจ ไปมีคนอื่น เห็นผล ล้านเปอร์เซ็นต์  เมื่อพูดถึงการนอกใจคนรัก หรือการแอบไปมีกิ๊ก คนส่วนใหญ่ซึ่งก็รวมถึงตัวผมก่อนหน้านี้ด้วย พวกเรามักที่จะคิดถึงเหตุจูงใจที่ทำให้พวกเขาทำ ซึ่งเหตุผลที่พอจะนึกออกก็มีแค่อย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือความเจ้าชู้ หรือความไม่รู้จักพอของคน ๆ นั้น นั่นเอง  เรามักที่จะตัดสินคนที่นอกใจคนรักว่า พวกเขานั้นเป็นคนเจ้าชู้ เป็นคนไม่รู้จักพอ เป็นคนไม่ซื่อสัตย์แต่ความจริงแล้วมันเป็นแบบนั้นจริง ๆ หรือเปล่า  มีครั้งหนึ่งที่ผมได้มีโอกาสไปฟังการบรรยายเกี่ยวกับเรื่องของการนอกใจ และผมได้พบความจริงที่น่าตกใจว่า แท้จริงแล้วความเจ้าชู้นั้น เป็นสิ่งที่มาหลังจากปัจจัยอื่น ๆ  ลองคิดดูสิครับ หากคุณมีภรรยาที่ดีแสนดี จนคุณพึงพอใจถึงขั้นสูงสุด คุณจะนอกใจไปมีคนอื่นไหมครับ ประโยคนี้เป็นประโยคที่น่าสนใจมาก ๆ  ใช่ครับหากภรรยาของเราดีมากจนเราหลงหัวปักหัวปำ เราคงไม่เอาเวลาไปมองหาผู้หญิงคนอื่นอย่างแน่นอน  แต่ที่เรายังคอยมองหาผู้หญิงคนอื่น และแอบนอกใจนั่นก็เพราะว่า หัวใจของเรายังไม่ถูกเติมเต็ม หรือยังไม่พึงพอใจมากพอกับสิ่งที่เรามีนั่นเอง  เรามาดูกันดีกว่าครับว่า ปัจจัยอะไรบ

มีข้อเท็จจริงหนึ่งที่ผมพึ่งจะได้ฟังมา โดยเนื้อหาของข้อเท็จจริงบอกว่า คนที่ประสบความสำเร็จ และร่ำรวยส่วนใหญ่ พวกเขามักจะไม่เสียเวลามานั่งบอกเล่า เกี่ยวกับเคล็ดลับความสำเร็จของเขา พวกเขาไม่ว่างขนาดนั้น ถ้าพวกเขามีเวลา พวกเขาจะเอาเวลาไปทำงานเพื่อหาเงินเพิ่ม  จริง ๆ แล้วแนวคิดนี้เป็นการหยิบยกขึ้นมาเพื่อแขวะ ไลฟ์โค้ชที่สอนให้คนอื่นร่ำรวยอย่างตรงไปตรงมาครับ  ลองตั้งคำถามดูสิครับว่า ไล่โค้ชที่สอนให้เราร่ำรวยนั้น เขารวยมาจากอะไร หากเพื่อน ๆ สังเกตเห็นว่า ต้นตอของความร่ำรวยของเขาเกิดจากการขายบัตรสัมมนา หรืออบรมเพื่อความร่ำรวย  นั่นแปลว่าคุณกำลังโดนหลอกแล้ว  ไลฟ์โค้ชหลายคน ไม่เคยทำอะไรประสบความสำเร็จเลย บางคนทำธุรกิจก็ยังไม่เคย แต่กลับพยายามทำให้ตัวเองน่าเชื่อถือ ทำให้ตัวเองดูเหมือนคนฉลาด ทำให้ตัวเองดูเหมือนคนรวย และหลอกเอาเงินกับคนที่โง่กว่า  นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จบนโลก ไม่มีใครมานั่งเปิดคอร์สอบรมสอนให้คนประสบความสำเร็จเหมือนตัวเอง หนังสืออัตชีวประวัติส่วนใหญ่เขาก็ไม่ได้เขียนเพื่ออวดอ้างถึงความเก่งกาจของตัวเอง แต่จะมีคนยกย่องคนเหล่านั้น และเขียนขึ้นมาให้ต่างหาก  แต่ว่าไลฟ์โค้ชนั้นต่างออกไป

  คำนิยามในการทำงานของคุณ คืออะไรครับ  สำหรับเพื่อน ๆ แล้ว การทำงานคืออะไรครับ  มีหลายครั้งมากครับ ที่ผมเกิดตั้งคำถามขณะที่นั่งทำงานว่า นี่เรากำลังหมดเวลาชีวิตส่วนใหญ่ไปกับอะไรกันแน่ เราใช้เวลาชีวิตเกือบทั้งวันเพื่อแลกมากับเงินจำนวนหนึ่ง และใช้เวลาในช่วงวันหยุดเพื่อพักผ่อนร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการทำงาน เพื่อแลกมาซึ่งเงินจำนวนหนึ่ง  มีครั้งหนึ่งกลุ่มเพื่อนของผมที่ไม่ได้นัดเจอกันนานแสนนาน เกิดคิดถึงกันขึ้นมา ทุกคนจึงนัดรวมตัวกันเพื่อที่จะไปกินข้าวในวันเสาร์ แต่กลับมีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า ไปไม่ได้ เพราะที่บริษัทมีการจัดกิจกรรม และพนักงานทุกคนต้องเข้าร่วม  คิดดูสิครับ นี่ไม่ใช่เวลางานปกติซะด้วยซ้ำ แต่ทุกคนก็จำใจต้องสละเวลาส่วนตัวเพื่อเข้าร่วม และมันสำคัญมากกว่าการได้เจอกับเพื่อนเก่าอีกด้วย บางครั้งพ่อแม่โทรถามว่าวันหยุดยาวจะได้กลับบ้านต่างจังหวัดไหม เราจะตอบกลับไปอย่างเร็วไวเลยว่า คงไม่ได้กลับ เพราะบริษัทไม่ให้หยุด เราปฏิเสธพ่อแม่และตอบรับงาน   เราให้ความสำคัญกับบริษัทขนาดนั้นเลยเชียวล่ะ  ถ้าเราถามว่าบริษัท และงานที่เราทำ คือสิ่งที่เรารักขนาดนั้นหรือเปล่า คนส่วนใหญ่จะตอบว่าเปล่า  ถ้าเราถามว