บทสรุปฉบับแฮมแฮม

  ไม่กลัวผีก็ดูหนังผีไม่สนุกสิ  มีคำกล่าวที่ว่า หากเราไม่กลัวผี แล้วเราจะดูหนังผีสนุกได้อย่างไร แนวคิดนี้ค่อนข้างน่าสนใจมากเลยครับ มันเหมือนกับว่า เอาผลลัพธ์ให้เกิดก่อนการลงมือทำ ยังไงอย่างนั้น  คือคนปกติต้องไม่กลัวผี แล้วไปดูหนังผี จึงทำให้เกิดอาการกลัวผีขึ้นมา  แต่หากจนแล้วจนรอดเราดันเป็นคนจิตแข็ง ไม่เคยกลัวผีเลยสักนิด ต่อให้ผีจริง ๆ โผล่มาตรงหน้า เราก็ไม่กลัว แบบนี้จะไปดูหนังผีสนุกได้อย่างไร  ที่ผมบอกว่าทฤษฎีนี้น่าสนใจนั่นก็เพราะว่า เราต้องทำให้ตัวเองกลัวผีให้ได้ก่อน เราถึงจะสนุกกับการดูหนังผีได้ ถ้าหากทฤษฎีนี้สามารถปฏิบัติได้จริง การใช้ชีวิตในเรื่องอื่น ๆ ของเรา จะเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ๆ เลยนะครับ  เราลองมาประมวลแนวคิดนี้กันดี ๆ อีกสักครั้ง เราต้องกลัวผีก่อน แล้วค่อยไปดูหนังผีหนังผีถึงจะสนุก  เราต้องกลัวผีก่อน + ไปดูหนังผี =เกิดความสนุก  ถ้าเราเอาแนวคิดนี้ไปประยุกต์กับการเรียนจะเกิดอะไรขึ้น  แบบปกติ  ทำสมองให้โล่ง ๆ + ฟังอาจารย์สอน = ได้ความรู้  ใช้ทฤษฎีกลัวผี  อ่านหนังสือจนได้ความรู้ก่อนที่จะเรียน + ฟังอาจารย์สอนทั้ง ๆ ที่รู้เรื่องหมดแล้ว = เกิดความสนุก  ปกติแล้วเราต้องเรียนก่อน

  สมัยนี้เขาจีบสาวกันที่ไหน  ถ้าเป็นสมัยของผมนะครับ ถ้ามีเพื่อนคนไหนเดินมาถามผมว่า เราควรที่จะจีบสาวที่ไหนดี ผมจะตอบเพื่อน ๆ ไปเหมือนกันทุกครั้งครับว่า นายลองไปยืนหน้าเซเว่น หรือไม่ก็หน้าป้ายรถเมล์นะ ถ้าเจอใครถูกใจก็จงเดินเข้าไปแล้วพูดว่า สวัสดีครับคุณน่ารักจังเลย จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะขอเบอร์โทรศัพท์คุณหน่อย  ซึ่งแน่นอนว่าเพื่อนส่วนใหญ่นั้นไม่มีความกล้ามากพอที่จะทำหรอกครับ แต่จริง ๆ แล้ว คำตอบของผมนั้น ผมไม่ได้พูดกวนอะไรเลย การยืนรอขอเบอร์สาวหน้าป้ายรถเมล์นั้นเป็นเคล็ดลับขั้นสุดยอด เพราะถ้าเขาไม่ให้เรา เดี๋ยวเขาก็เดินจากไป และเราก็จะไม่เจอกันอีก และในขณะเดียวกันเมื่อรถเมล์คันถัดไปมาถึง ก็จะมีสาวสวยคนใหม่โผล่มาให้เราขอเบอร์อีกอยู่ดี  และแน่นอนถ้าคุณทำตัวเองให้ดูดีมากพอ ยังไงวันนั้นคุณก็จะได้เบอร์สาวกลับบ้านไปอย่างแน่นอน  แต่ในยุคสมัยที่ covid ระบาดแบบนี้ เราคงทำแบบนั้นไม่ได้กันอีกแล้ว แล้วผมก็เชื่อว่าถึงจะทำแบบนั้นได้ ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่คงจะไม่กล้าทำอย่างแน่นอน  คือผมมีความรู้สึกว่าเมื่อเราชอบเขา เราก็แค่เดินไปขอทำความรู้จักก็เท่านั้น หากเขาไม่ชอบเรา เขาก็ปฏิเสธมาทุกอย่างก็จบ ไม่เห็นจะ

  การสวมแมสทำให้รู้ว่าปากคนเรานั้นปากเหม็นแค่ไหน  หลายครั้งหลายหนที่คนปากเหม็นนั้นมักจะไม่รู้ตัวว่าตัวเองปากเหม็นแค่ไหน แม้ว่าจะมีคนหลายคนที่ตักเตือนเขาแล้วบอกเขามากมาย แต่พวกเขาก็มักที่จะทำเหมือนกับว่า มันไม่ใช่เรื่องใหญ่  ที่พวกเขามีปฏิกิริยาแบบนั้นก็ไม่ผิดอะไรหรอกครับ เพราะพวกเขาไม่เคยได้กลิ่นจากปากของตัวพวกเขาเองมาก่อน แต่เมื่อ covid เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของพวกเรา หน้ากากอนามัย หรือแมสก็กลายเป็นอวัยวะชิ้นที่ 33 ของมนุษย์เราไปในทันที วันไหนเดินออกจากบ้านโดยลืมใส่แมสไปด้วยรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังเดินโป๊ออกไปเลยล่ะ  คนปากเหม็นก็ต้องกลับมาทบทวนตัวเองซะใหม่ พวกเขาเริ่มพูดน้อยลงขณะที่ใส่แมส เพราะพวกเขารู้ตัวดีว่าปากของพวกเขานั้นเหม็นแค่ไหน  น่าสนใจนะครับหากไม่เกิดสถานการณ์ covid ขึ้นมามนุษย์เราก็คงไม่ใส่แมส และหากมนุษย์เราไม่ใส่แมส คนปากเหม็นก็จะไม่มีวันรู้ว่า ตัวเองนั้นปากเหม็นแค่ไหน  ปรากฏการณ์นี้มันทำให้ผมคิดได้อย่างนึงครับ มีหลายอย่างมากเลย ที่เกี่ยวกับร่างกายของเรา แต่ตัวเรากลับไม่เคยรู้เกี่ยวกับมันเลยแม้แต่น้อย  ไม่ใช่แค่เฉพาะเรื่องที่เราปากเหม็น ที่เราไม่รู้ตัวนะครับ แต่รวมถึง

  ระหว่างที่ผมเลื่อนดู Social Media ดูอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้น ผมก็ได้สะดุดเข้ากับวิวทิวทัศน์อันสวยงามของสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นสระว่ายน้ำที่มีความใส่สะอาดจนสะท้อนเงาของเราบนผิวน้ำเลย ตัดกับด้านหลังที่มีอารยธรรมโบราณที่สวยงาม และภาพทิวเขาที่ห่างออกไป ภาพนั้นมันสวยงามเกินคำบรรยาย  แน่นอนผมไม่รอช้าที่จะรีบ Search หาว่าสถานที่แห่งนั้นอยู่ที่ไหน แล้วผมก็พบว่ามันอยู่ที่บาหลี และตั้งแต่วินาทีนั้น การเฝ้าฝันที่อยากจะไปที่นั่นสักครั้ง ก็กลายเป็นหนึ่งในความฝันของผมในทันที  แต่แล้วดูเหมือนความฝันจะเป็นจริงเร็วกว่าที่คิด เมื่อผมทราบข่าวว่าที่ประเทศไทยของเรา ก็มีการทำเลียนแบบที่บาหลีเช่นกัน แถมสถานที่แห่งนั้นก็อยู่ใกล้ ๆ ที่เขาใหญ่นี่เอง เจ้าของได้รับแรงบันดาลใจจากการไปเที่ยวบาหลีจึงนำมาสร้างที่ประเทศไทยบ้าง  แน่นอนผมตื่นเต้นมาก เมื่อถึงวันหยุดยาวผมไม่รอช้ารีบตรงดิ่งไปที่นั่นเพื่อการถ่ายรูปนั้นโดยเฉพาะ พอไปถึงดูจากสภาพอากาศ และสถานที่แล้วไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่เลย แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือ เพราะคิดว่าบนยอดเขานั้นจะต้องมีสระน้ำอันสวยงามรอเราอยู่อย่างแน่นอน  ผมเดินขึ้นไปอย่างใจจดใจจ่อ เพื่อรอดูวิวสระว่ายน

  หากโลกนี้ไม่มีกระจก  ในช่วงเย็นของเมื่อวานผมกำลังหมกมุ่นอยู่กับการค้นหาของบางอย่างในร้านรวมสินค้าทุกชิ้นราคา 20 บาท สิ่งของที่ผมตามหาอยู่นั้นก็คือ กระจกบานเล็ก ๆ นั่นเอง  ที่ผมต้องการที่จะซื้อมันก็เพราะว่า ก่อนหน้านี้ผมได้ไปเที่ยวเขาใหญ่มา และได้โดนหลอกอยากจัง และเป็นอะไรที่น่าเจ็บใจมาก ไว้บทความหน้าผมจะสาธยายให้ฟังว่ากระจกบานเล็ก ๆ มันทำให้ผมเจ็บใจได้อย่างไร  แต่ก่อนหน้านั้นเรามาคุยถึงเรื่องของกระจกกันสักนิดดีกว่า กระจกบานเล็ก ๆ ที่ผมซื้อในร้านขายของทุกชิ้น 20 บาท แน่นอนกระจกบานนั้นราคาเพียงแค่ 20 บาทเท่านั้น มันถูกมากเหลือเกิน แต่คุณผู้ฟังทราบไหมครับว่ากระจกราคาถูก ๆ แผ่นนี้ เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับมนุษยชาติเลยทีเดียว  เพราะกระจกราคาถูกที่เราเห็นนั้น มันคือรากฐาน และส่วนหนึ่งในชีวิตในปัจจุบันของเราโดยทั้งสิ้น ลองจินตนาการถึงโลกที่ไร้กระจกดูสิครับ คุณผู้อ่านคิดว่ามนุษย์เราจะอยู่ได้อย่างไร  แน่นอนก่อนอื่นเลยสำหรับ หนุ่มแว่นอย่างผม หากไร้ซึ่งกระจก ผมคงจะมีสายตาที่พร่ามัว และคงไม่มีทางมีความสุขกับโลกที่ชัดเจน และสดใสแบบนี้ได้อย่างแน่นอน ดังนั้นคนใส่แว่นทุกคนก็จะเข้าใจดีว่า กระจกนั

  ตอนนี้ยังไม่สายถ้าจะคิดเริ่มต้นใหม่  วันนี้คือวันที่ 9 กรกฎาคม ดูเหมือนว่าตอนนี้เราจะเดินทางเข้าสู่กลางปีกันแล้ว หลายคนที่ตั้งเป้าหมายที่จะทำ new year's resolution ตั้งแต่ต้นปี ผมเชื่อว่าขณะที่อ่านบทความนี้ คงล้มเลิกกันไปแล้วใช่ไหมล่ะครับ  ทำไมกันนะ ทำไม ทั้ง ๆ ที่ตอนต้นปีเรามีไฟ แต่พอมาตอนนี้ ไฟกลับมอด ดูเหมือนแรงใจ หรือความพยายามเพียงอย่างเดียวอาจจะยังไม่พอ ที่จะทำให้เราทำบางสิ่งบางอย่างประสบความสำเร็จก็เป็นได้นะครับ  แต่การที่จะเราจะสรุปเลยว่า การตั้งเป้าหมายตลอดปีมันเป็นสิ่งที่ยากเกินกว่าที่คนธรรมดาจะทำได้นั้น มันก็อาจจะเป็นการด่วนสรุปเร็วเกินไปนิดนึง  เพราะถ้ามีคนสองคนใช้ความพยายามเท่ากันทำสิ่งเดียวกัน แต่คนนึงมีแค่พลังฮึดสู้ และแรงใจ แต่อีกคนนึงกลับมีการวางแผน และใช้สมองมากกว่า คุณคิดว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเหมือนกันไหมครับ ผมจะยกตัวอย่างให้เข้าใจง่ายขึ้นกว่านี้อีกสักนิดนึงนะครับ ลองจินตนาการถึง นักวิ่งมาราธอน 2 คนดูสิครับ  เมื่อเสียงนกหวีดดังขึ้น นักวิ่งคนแรก มีพลัง และแรงใจเต็มเปี่ยม เขาจึงสับขาด้วยความเร็ว และวิ่งออกไปสุดแรงเกิด แน่นอนชายคนนี้จะวิ่งแซงทุกคนไปอย่างง่ายดาย แ

  คอนโดหรูมีทุกอย่างยกเว้น… หลังจากที่ผมใช้ชีวิตอยู่ในคอนโดหรูใจกลางเมืองมานานถึง 4 ปีเต็ม ซึ่งนั่นถือเป็นระยะเวลาที่เทียบเท่ากับการเรียนปริญญา 1 ใบ มันทำให้ผมได้ค้นพบความจริงบางอย่างที่น่าสนใจ และอาจจะเป็นความจริงที่สำคัญสำหรับชีวิตของทุกคน  ผมค้นพบว่าคอนโดหรูที่ผมอาศัยอยู่นั้น มีทุกอย่างที่ผมจะจินตนาการได้ มันอยู่ใกล้ห้างสรรพสินค้า และสถานีรถไฟฟ้า เพียงแค่ข้ามสะพานลอยไปเท่านั้น ถ้าเดินไปไกลอีกนิดนึงก็จะมีตลาดให้ใช้จ่ายอีกด้วย แน่นอนเราแทบไม่ต้องพูดถึงร้านสะดวกซื้ออย่าง 7-11 และ Family Mart ที่มีอยู่ทั่วไปเต็มไปหมด  ในคอนโดของผมนั้นก็ยอดเยี่ยมไม่ต่างกัน มีทั้งสวนสาธารณะ เอาไว้วิ่งออกกำลังกาย และนั่งชิว ๆ ชมวิวเล่น สระว่ายน้ำ และฟิตเนส ก็มีครบ ระบบรักษาความปลอดภัยก็ยอดเยี่ยม เรียกได้ว่าคนนอกแทบจะไม่มีทางเข้ามาในคอนโดได้เลย  ทุกอย่างมีครบเสร็จสรรพขนาดนี้แล้วยังไม่พอใจอะไรอีกล่ะ  บอกตรง ๆ ว่าส่วนตัวผมพอใจกับสถานที่แห่งนี้มาก หากแต่ว่าเมื่อวันหนึ่งผมได้เปิดดูโฆษณา ขายคอนโดผมถึงเข้าใจ  เนื้อหาในวีดีโอนั้น present ความสะดวกสบายในคอนโดก็จริง แต่ทว่า ทุกฉากที่เขานำเสนอในคลิปวีดีโอนั้น มีสิ่งห