บทสรุปฉบับแฮมแฮม

  หัวข้อในวันนี้นะครับ เป็นอะไรที่ผมอยากจะให้คุณผู้ฟังทุกคนที่ยังโสดอยู่เนี่ย ฟังมาก ๆ เลยครับ เพราะเชื่อว่าจะต้องเป็นประโยชน์กับคนที่กำลังอยากที่จะสร้างความสัมพันธ์กับใครสักคนขึ้นอย่างแน่นอน   ซึ่งเรื่องที่ผมจะเล่าเนี่ย มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานมากแล้วนะครับ ดังนั้นถ้าใครก็ตามที่รู้ตัวว่าเป็นคนที่ถูกเอ่ยถึงในเรื่องเนี่ย ก็อย่าเอ็ดไปนะครับ รับรองว่าไม่มีใครรู้อย่างแน่นอน ^^ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นสมัยตอนที่ผมเรียนมหาวิทยาลัยปี 2 ครับ ผมได้มีโอกาสไปสนิทกับเพื่อนต่างคณะคนหนึ่งก็คือ คณะจิตวิทยาครับ ซึ่งเพื่อนผมคนนี้ครับ จะมีเทคนิค หรือความรู้แปลก ๆ มาเล่าให้ผมฟังอยู่เสมอเลยครับ อย่างเรื่องที่ผมจำได้เลยก็คือ เขาบอกว่าถ้าอยากรู้ว่าใครกำลังแอบมองเราอยู่เนี่ย คุณก็แค่ก้มลงดูนาฬิกา แล้วหันไปมองหน้าเขา ถ้าเขามองเราอยู่จริง ๆ เนี่ย เขาก็จะก้มลงดูนาฬิกาตามเราครับ ถึงแม้เขาจะไม่มีนาฬิกาก็ตาม คือมันจะมีเทคนิคแปลก ๆ อะไรแบบนี้มาเล่าให้ผมฟังอยู่ตลอดเลย แล้วบางอย่างมันก็น่าทึ่งมาก ๆ นะครับ จนผมเผลอคิดไปนะครับว่า เพื่อนผมคนนี้อนาคตต้องควบคุมจิตใจคนได้อย่างแน่นอน   แล้วผมก็ได้รู้จักกับรุ่นพี่ที่เรี

  เรื่องเล่าวันครบรอบแต่งงาน  วันนี้คือวันเสาร์ที่ 10 ธันวาคม สำหรับคนส่วนใหญ่แล้วมันคือวันหยุดธรรมดาวันหนึ่งที่ไม่ได้มีความพิเศษอะไร แต่สำหรับผม และภรรยานั้น วันนี้ค่อนข้างพิเศษนิดหน่อย  เพราะมันคือวันครบรอบวันแต่งงานของเราสองคน  และเนื่องด้วยเราสองคนอยู่กินกันมา 5 ปี และเราเป็นแฟนกันก่อนที่จะแต่งงานอีก 4 ปี และดูเหมือนยังไม่มีท่าทีว่าจะเลิกกันเลยสักนิด  ก็เลยคิดว่าวันนี้จะมาพูดถึงแนวคิดการอยู่ร่วมกัน สำหรับคนที่กำลังจะแต่งงาน  การที่เราอยู่ร่วมกัน มาได้นานขนาดนี้ แน่นอนเราผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย ทั้งสุข และทุกข์ เยอะมาก ๆ แต่ตามความคิดของผมนะครับ สิ่งที่ทำให้เรายังคงอยู่กันได้แม้จะผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายมาด้วยกัน ก็เพราะว่า เรามี 5 สิ่งนี้ครับ  1เงิน พวกเราไม่ได้ร่ำรวยอะไรหรอกครับ แต่ก็ไม่ได้เดือดร้อน โชคดีที่เราทั้งสองคนนั้น ไม่ได้เป็นคนติดหรู ติดแบรนด์เนม ไม่ได้มีแนวคิดที่จะเป็นหนี้ เราจึงสามารถอยู่ด้วยกันได้ โดยที่ไม่เดือดร้อน เชื่อผมเถอะครับ ปัญหาเรื่องเงินเนี่ย เป็นปัญหาใหญ่ที่ทำให้คนเลิกกันมานักต่อนักแล้วครับ เพราะเงินเนี่ย ถึงเวลาที่ต้องใช้ มันก็ต้องใช้ ไม่ว่าจะมี หรือไม่ก็ตาม 

  เล่นกีฬาอะไรสาวกรี๊ดมากที่สุด  สมัยตอนเรียนมหาลัย ในเช้าวันหนึ่งผม และเพื่อน ๆ ต้องใช้สมองครุ่นคิดอย่างหนัก เพราะพวกเรากำลังจะสมัครเข้าชมรมต่าง ๆ ที่มีในมหาลัยกันอยู่  หลังจากที่พวกเราพูดคุยถกเถียงกันอยู่นาน พวกเราก็ตัดสินใจได้ว่า ชมรมที่พวกเราจะเลือกเข้านั้น ต้องเป็นชมรมกีฬาสถานเดียว  อย่าเข้าใจผิดกันนะครับ พวกเราไม่ได้รักการออกกำลังกายกันหรอครับ แต่จากการวิเคราะห์ด้วยมันสมองอันแยบยลแล้ว ทำให้พวกเราพบว่า ชมรมกีฬานั้น มีโอกาสที่จะ พบเจอกับสาว ๆ มากที่สุด  เพราะคนที่เล่นกีฬามักจะดูเท่ในสายตาสาว ๆ และด้านข้างของสนามก็จะมีสาว ๆ คอยนั่งเชียร์อยู่เสมอ  ดังนั้นการเลือกชมรมที่ดีนั้น ถือเป็นการเพิ่มโอกาสในการหาแฟนหน้าตาดีให้กับพวกเรา  แต่ปัญหามันเริ่มต้นจากตรงนี้ครับ เราควรที่จะเล่นกีฬาอะไรดีล่ะ สาวถึงจะกรี๊ดเรามากที่สุด  เพื่อนคนหนึ่งของผม เทคะแนนให้กีฬาฟุตบอล ก่อนเลย เพราะเขามองว่า กีฬาฟุตบอลนั้นเป็นกีฬามหาชน และด้วยสนามที่กว้าง และมีใหญ่ขนาดนั้น ทุกครั้งที่มีการแข่งขันจะมีคนให้ความสนใจ และนั่งดูอย่างมากมาย หรือจะพูดก็คือ ยิ่งมีคนดูมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีสาวดูมากเท่านั้น  แต่เพื่อนของผมอีกคนน

  วิธีป้องกัน ผู้ชายนอกใจ ไปมีคนอื่น เห็นผล ล้านเปอร์เซ็นต์  เมื่อพูดถึงการนอกใจคนรัก หรือการแอบไปมีกิ๊ก คนส่วนใหญ่ซึ่งก็รวมถึงตัวผมก่อนหน้านี้ด้วย พวกเรามักที่จะคิดถึงเหตุจูงใจที่ทำให้พวกเขาทำ ซึ่งเหตุผลที่พอจะนึกออกก็มีแค่อย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือความเจ้าชู้ หรือความไม่รู้จักพอของคน ๆ นั้น นั่นเอง  เรามักที่จะตัดสินคนที่นอกใจคนรักว่า พวกเขานั้นเป็นคนเจ้าชู้ เป็นคนไม่รู้จักพอ เป็นคนไม่ซื่อสัตย์แต่ความจริงแล้วมันเป็นแบบนั้นจริง ๆ หรือเปล่า  มีครั้งหนึ่งที่ผมได้มีโอกาสไปฟังการบรรยายเกี่ยวกับเรื่องของการนอกใจ และผมได้พบความจริงที่น่าตกใจว่า แท้จริงแล้วความเจ้าชู้นั้น เป็นสิ่งที่มาหลังจากปัจจัยอื่น ๆ  ลองคิดดูสิครับ หากคุณมีภรรยาที่ดีแสนดี จนคุณพึงพอใจถึงขั้นสูงสุด คุณจะนอกใจไปมีคนอื่นไหมครับ ประโยคนี้เป็นประโยคที่น่าสนใจมาก ๆ  ใช่ครับหากภรรยาของเราดีมากจนเราหลงหัวปักหัวปำ เราคงไม่เอาเวลาไปมองหาผู้หญิงคนอื่นอย่างแน่นอน  แต่ที่เรายังคอยมองหาผู้หญิงคนอื่น และแอบนอกใจนั่นก็เพราะว่า หัวใจของเรายังไม่ถูกเติมเต็ม หรือยังไม่พึงพอใจมากพอกับสิ่งที่เรามีนั่นเอง  เรามาดูกันดีกว่าครับว่า ปัจจัยอะไรบ

  “อกหัก” กับ “แอบรัก” แบบไหนเจ็บกว่ากัน  บอกตามตรงนะครับว่า เรื่องของความรัก ไม่ใช่เรื่องที่จะใช้เหตุผลมาคุยกันได้ คนบางคนเขาต้องการอยู่ในสถานะที่เขาต้องการ และไม่ว่าใครจะว่ายังไง หรือจะมีเหตุผลที่ดีสักแค่ไหน ก็ไม่อาจทำให้คนบางคนเปลี่ยนใจไปได้  แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็วๆนี้ ผมได้อ่านโพสต์สำรวจ ของคำถามที่ว่า ระหว่างอกหักและแอบรัก คุณคิดว่าแบบไหนเจ็บกว่ากัน  เมื่อคำถามลงเอยด้วยคำว่า แบบไหนเจ็บกว่ากัน นั่นเท่ากับว่า ไม่ว่าคุณจะอยู่ในสถานะไหน คุณก็คงไม่มีความสุขอย่างแน่นอน  ผมชอบความคิดเห็นของน้องผู้หญิงคนหนึ่งมากครับ เขาบอกว่า “การอกหักนั้นเจ็บสั้น แต่การแอบรักนั้นเจ็บยาว”  ในฐานะที่ผมเป็นคนหนึ่งที่เคยผ่านทั้ง 2 สถานะมาแล้ว อยากจะบอกว่าประโยคนี้จริงมากครับ  หากเราเลือกที่จะเดินเข้าไปสารภาพรัก และโดนปฏิเสธกลับมา มันเจ็บมากๆเลยนะครับ ทั้งอับอาย เสียใจ และผิดหวัง  แต่ความรู้สึกนั้นมันก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะเมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็จะค่อยๆดีขึ้น เราจะสามารถลุกขึ้นมายืนหยัดได้อีกครั้ง และใช้ชีวิตต่อไปได้ แต่การแอบรักนี่สิ มันเป็นสถานะที่ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกก็ว่าได้ นั่นคือเราจะสมหวังเราก็ทำไม

  Standard Beauty ของคุณเป็นอย่างไร  ในบทความก่อน ๆ ผมเคยพูดถึงเกมให้คะแนนสาวสวย ที่ผมกับลูกพี่ลูกน้องได้เล่นในสมัยเด็กไปแล้วใช่ไหมครับ ตอนนั้นสเปกของลูกพี่ลูกน้องของผม กับผมนั้น ไม่ต่างกันมากนัก เราจึงมองไม่เห็นถึงความแตกต่าง เกี่ยวกับ Standard Beauty ของคนอื่น  เราหลงคิด และเข้าใจผิดไปว่า คนอื่น ๆ เนี่ย ก็คงจะชอบผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาไม่ต่างจากสเปคของพวกเรานั่นแหละ หลักฐานก็คือ สเปคของพวกเรานั้น ก็คือเหล่านางเอกละคร และดาราทั่วไป และดูเหมือนคนพวกนั้นก็จะมีคนที่ชื่นชอบอยู่เยอะมาก ๆ ซะด้วย  แต่เมื่อโตขึ้นเราถึงได้เข้าใจว่า ความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย มีครั้งหนึ่งสมัยมหาลัย ผมเคยชี้สาวสวยคนหนึ่งให้กับเพื่อน ๆ ดู แต่เพื่อนของผมบางคนก็บอกว่า ผอมแห้งแบบนั้น ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย หลังจากพูดจบเขาก็ชี้ผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่มีความอวบ และมีหน้าอกที่ใหญ่ให้ผมดู แล้วก็พูดว่าแบบนี้ต่างหากถึงเรียกว่าสวย  ตอนนั้นถึงทำให้ได้เข้าใจว่า สเปคของแต่ละคนนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง มาตรฐานความสวยในมุมมองของเรานั้นไม่เหมือนกัน รสนิยมเหล่านั้นมันขึ้นอยู่กับปัจเจกบุคคลโดยแท้จริง   หลายคนอาจจะไม่ทันสัง

  สมัยนี้เขาจีบสาวกันที่ไหน  ถ้าเป็นสมัยของผมนะครับ ถ้ามีเพื่อนคนไหนเดินมาถามผมว่า เราควรที่จะจีบสาวที่ไหนดี ผมจะตอบเพื่อน ๆ ไปเหมือนกันทุกครั้งครับว่า นายลองไปยืนหน้าเซเว่น หรือไม่ก็หน้าป้ายรถเมล์นะ ถ้าเจอใครถูกใจก็จงเดินเข้าไปแล้วพูดว่า สวัสดีครับคุณน่ารักจังเลย จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะขอเบอร์โทรศัพท์คุณหน่อย  ซึ่งแน่นอนว่าเพื่อนส่วนใหญ่นั้นไม่มีความกล้ามากพอที่จะทำหรอกครับ แต่จริง ๆ แล้ว คำตอบของผมนั้น ผมไม่ได้พูดกวนอะไรเลย การยืนรอขอเบอร์สาวหน้าป้ายรถเมล์นั้นเป็นเคล็ดลับขั้นสุดยอด เพราะถ้าเขาไม่ให้เรา เดี๋ยวเขาก็เดินจากไป และเราก็จะไม่เจอกันอีก และในขณะเดียวกันเมื่อรถเมล์คันถัดไปมาถึง ก็จะมีสาวสวยคนใหม่โผล่มาให้เราขอเบอร์อีกอยู่ดี  และแน่นอนถ้าคุณทำตัวเองให้ดูดีมากพอ ยังไงวันนั้นคุณก็จะได้เบอร์สาวกลับบ้านไปอย่างแน่นอน  แต่ในยุคสมัยที่ covid ระบาดแบบนี้ เราคงทำแบบนั้นไม่ได้กันอีกแล้ว แล้วผมก็เชื่อว่าถึงจะทำแบบนั้นได้ ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่คงจะไม่กล้าทำอย่างแน่นอน  คือผมมีความรู้สึกว่าเมื่อเราชอบเขา เราก็แค่เดินไปขอทำความรู้จักก็เท่านั้น หากเขาไม่ชอบเรา เขาก็ปฏิเสธมาทุกอย่างก็จบ ไม่เห็นจะ

  ในสมัยก่อนตอนที่ผมเป็นเด็ก พวกผู้หญิงมักจะมีประโยคเด็ด ประโยคหนึ่ง ที่ชอบพูดเมื่อมีคนถามถึงสเปคของตัวเองว่า พวกเธอนั้นชอบคนแบบไหน และพวกเธอก็มักที่จะบอกว่า พวกเธอนั้นชอบคนที่เป็นตัวของตัวเอง คำ ๆ นี้เป็นคำที่ชวนงง และน่าสงสัยแบบสุด ๆ เพราะว่าไม่ว่าผมจะมองไปทางไหน ผมก็เจอคนที่เป็นตัวของตัวเองกันทั้งนั้น  แล้วคนปกติไม่เป็นตัวของตัวเองกันหรือยังไง  ด้วยความสงสัยผมจึงไม่ถามพวกเธอเหล่านั้น ที่ชอบบอกว่า ชอบผู้ชายที่เป็นตัวของตัวเอง และดูเหมือนว่าทัศนคติที่มีต่อความเป็นตัวของตัวเองของพวกเธอนั้น ช่างสูงส่งและโคตรเท่ เพราะพวกเธอบอกว่า คนที่เป็นตัวของตัวเอง ต้องเป็นคนที่กล้าแสดงออก พูดเก่ง มีอัธยาศัยดี คอยช่วยเหลือผู้อื่น เรียนดี กีฬาเด่น แล้วก็เล่นดนตรีเพราะ  ได้ฟังมาแบบนั้นผมก็งงสิครับ แล้วถ้าผู้ชายคนนั้นเขาชอบเล่นเกม ไม่ชอบสุงสิงกับคน เรียนไม่เก่ง ไม่ชอบเล่นกีฬา และเล่นเครื่องดนตรีไม่เป็นขึ้นมา เท่ากับผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ตัวของตัวเองเหรอ  พวกเธอก็ตอบว่า แบบนั้นก็เป็นตัวของตัวเองเหมือนกัน... แต่ไม่ชอบอะ  อ้าวสรุปว่า พวกเธอไม่ได้ชอบคนที่เป็นตัวของตัวเองอย่างที่บอกนี่นา เพราะถ้าผู้ชายคนนั้นเขา

สมัยเด็กผม และลูกพี่ลูกน้องของผม เมื่อได้ไปห้างสรรพสินค้า พวกเรามักจะไปนั่งพักกันที่ม้านั่งในห้าง แล้วก็เริ่มเล่นเกมที่แสนสนุกของพวกเรากัน และเกมนั้นมีชื่อว่า " การให้คะแนนสาวสวย"  เกมนี้มีจุดเริ่มต้นจากการที่พวกเราได้เปิดดูรูปภาพสาวสวยในนิตยสารก่อน หลังจากที่เปิดหน้าถัดไป แล้วเจอสาวสวยในนั้น พวกเราก็มักจะแย่งกันจิ้มแล้วบอกว่าจองคนนี้ โดยตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราเริ่มมองคนจริง ๆ แล้วให้คะแนนกัน  ต้องบอกก่อนนะครับว่า เกมนี้ไม่ได้เอาไว้ใช้บูลลี่ใครทั้งนั้น เราไม่ได้ให้คะแนนทุกคน แต่ให้คะแนนคนที่เรารู้สึกว่า เราชอบรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเธอเท่านั้น ส่วนคนไม่สวยไม่มีการให้คะแนนแต่อย่างใด  เมื่อมีสาวสวยเดินผ่านมา ลูกพี่ลูกน้องของผมก็พูดขึ้นมาทันทีว่า คนนี้ให้ 8 คะแนน ผมก็จะบอกว่าคนนี้ให้ 9 คะแนนเลย ซึ่ง ข้อดีของเกมนี้ก็คือ มันทำให้เราสองคน รู้สเปคของกันและกันอย่างชัดเจนมากขึ้น ว่าถ้าเจอผู้หญิงหน้าตาแบบนี้ ลูกพี่ลูกน้องของผมจะรู้สึกอย่างไร  และแล้ววันเวลาก็ได้ผ่านไป สุดท้ายจุดจบของเกมนี้ก็ได้มาถึง เมื่อวันหนึ่ง มีสาวสวยคนหนึ่งเดินผ่านมา เราทั้งสองคนหันไปเจอเธอคนนั้นเข้าพร้อม ๆ กั

  ถ้าจะพูดถึงเมนูอาหารจานเดียว ที่ผมโปรดปรานมากที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้น ข้าวผัดอเมริกัน อย่างแน่นอน สำหรับผม มันคือเมนูมหัศจรรย์ อาหารจานเดียวแท้ ๆ แต่กลับมี ลูกเล่นให้เราเพลิดเพลินกับการกินมากมาย ไม่ว่าจะเป็นข้าวผัดที่มีสีสันต่างจากข้าวผัดทั่วไปแถมใส่ลูกเกดอีกต่างหาก ไข่ดาว ไส้กรอก แถมมีแฮมให้ด้วย พระเอกของจารเลยก็คงจะหนีไม่พ้นน่องไก่ชิ้นโต ๆ ทอดกรอบ ๆ น่ากินสุด ๆ  ถึงมันจะเป็นเมนูที่เพอร์เฟคมากในสายตาของผมก็ตามแต่หลายครั้งหลายหนเหลือเกินที่ร้านอาหารที่ผมโทรสั่งมักจะบอกกับผมว่า “ขอโทษนะคะคุณลูกค้า วันนี้น่องไก่หมด ขออนุญาตเปลี่ยนจากน่องไก่เป็นไก่นักเก็ตแทนได้หรือเปล่าคะ” แน่นอนว่าส่วนใหญ่ผมมักจะไม่ปฏิเสธและตอบตกลงอยู่เสมอ แต่เมื่ออาหารมาส่งผมก็ต้องคิดแล้วคิดอีก ว่ามันคุ้มกันหรือเปล่า การเปลี่ยนจากน่องไก่ชิ้นโต ๆ เป็นนักเก็ต 3 ชิ้น  ถ้าเราลองคิดในปริมาณของเนื้อไก่ผมว่ามันก็พอจะสูสีกันอยู่นะ นักเก็ต 3 ชิ้นที่อัดแน่นไปด้วยเนื้อไก่ล้วน กับน่องไก่ 1 น่อง ถ้าคิดตามหลักเหตุและผลแล้ว มันก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร หากจะเปลี่ยนจากน่องไก่เป็นนักเก็ต  แต่คุณผู้อ่านลองย้อนกลับไปดูย่อหน้าแรกของผมให้ดี ๆ สิ

เวลาผมอ่านบทความเกี่ยวกับข้อดีของการเป็นโสดทีไร หนึ่งในข้อดีเหล่านั้นมักจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการที่คนโสดมักจะมีเวลาในการทำอะไรตามใจตัวเองได้มากกว่าคนที่มีแฟนอยู่เสมอ  คนโสดมีอิสระมากกว่า อยากไปไหน อยากทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครโทรจิก โทรตาม ดังนั้นชีวิตโสดจึงมีเวลาในการทำอะไรเพื่อตัวเองมากกว่าคนที่มีแฟนอย่างแน่นอน  แต่ความเป็นจริงแล้วมันเป็นแบบนั้นหรือเปล่านะ  เพราะจากการสำรวจวิถีชีวิตของคนรอบ ๆ ตัวผม รวมถึงตัวผมตอนที่เป็นโสดกลับพบว่า เราไม่ได้มีอิสระทางเวลาอย่างที่คิดเลย (สิ่งที่กำลังจะบอกต่อไปนี้ ไม่ได้เหมารวมนะครับหมายถึงคนรอบ ๆ ตัวผมเท่านั้น ) คนโสดมักจะเก็บตัวอยู่ในห้อง เมื่อพวกเขาเลิกงาน พวกเขามักจะกลับบ้านและเก็บตัวอยู่ในนั้น ในวันหยุดสุดสัปดาห์พวกเขาก็ไม่ค่อยชอบออกไปเที่ยวที่ไหน ในขณะที่คนที่มีแฟน มักจะมีกิจกรรมหลังเลิกงานกับแฟนอยู่บ่อยครั้ง และแน่นอนว่าในวันหยุดพวกเขามักจะชวนกันไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ อยู่เสมอ  คนโสดมักจะหมดเวลาไปกับการแสวงหาความรัก แน่นอนว่าวิธีที่ง่ายที่สุดในสมัยนี้ก็คือหาในอินเทอร์เน็ต และนั่นมันเสี่ยงต่อการถูกหลอก หลายครั้งเรามักจะเสียเวลาไปกับคนที่ไม่ใช่ กว่าจ

พิมพ์ คือดาวมหาลัย เธอคือสาวสวยอัธยาศัยดีที่หนุ่ม ๆ ทั้งมหาลัยต่างหมายปอง ส่วนโจ คือหนุ่มบ้านนอกที่สอบติดวิศวะได้เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับเธอ ไม่รู้ด้วยโชคชะตาฟ้าลิขิตอย่างไรทำให้เธอและเขาได้มาสนิทสนมกัน แล้วจับพลัดจับผลูได้มาเป็นแฟนกันในที่สุด ในความคิดของโจ เขาคือชายหนุ่มที่โชคดีที่สุดในมหาลัยนั่นก็เพราะว่าเขาได้เป็นแฟนกับพิมพ์ แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็แอบอืดอัดไม่น้อย เพราะความชอบของเขาและเธอต่างกันโดยสิ้นเชิง  ในขณะที่ฝั่งพิมพ์ก็รู้สึกอึดอัด ที่ต้องมาเป็นแฟนกับคนอย่างโจ ตอนแรก ๆ เธอก็ชอบในความใสซื่อบริสุทธิ์ของเขา แต่ก็ต้องยอมรับว่าสังคมของเขาและเธอแตกต่างกันมากเหลือเกิน ทั้งสองต่างชอบกันและกัน แต่กลับไม่มีอะไรเข้ากันได้เลยแม้แต่อย่างเดียว  สุดท้ายทั้งสองก็เลยมาจับเข่าคุยกัน พิมพ์ถามโจว่ายังรักเธออยู่หรือเปล่า โจ้บอกว่ายังรักอยู่ พิมพ์ถามโจต่อไปว่าแล้วอยู่กับเธอมีความสุขไหม โจบอกว่าก็ต้องมีความสุขอยู่แล้ว พิมพ์ก็เลยถามคำถามสุดท้ายไปว่า แล้วโจชอบตัวเองไหมตอนที่เป็นแฟนกับพิมพ์  คำถามนี้ทำให้โจนิ่งอึ้งไปพักใหญ่ เพราะถ้าถามว่าเขาดีใจไหมที่ได้เป็นแฟนกับเธอ เขาต้องดีใจอยู่แล้ว ได้มีแฟนเป็นดา