บทสรุปฉบับแฮมแฮม

เพื่อน ๆ เคยสังเกตกันไหมครับว่าคนแก่ ๆ อย่างเช่น คุณปู่,คุณตา,คุณย่า,คุณยายของพวกเรา เวลาพวกท่านอายุมากเข้ามักจะชอบนั่งเหม่ออยู่หน้าบ้านเสมอ พวกเขาเหม่อมองอะไรกัน  ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ผมเคยถามคุณตาของผมว่านั่งมองอะไร แล้วท่านก็ตอบว่า ก็มองไปเรื่อย แต่หลังจากตอบเสร็จ ท่านก็เริ่มเล่า ถึงเรื่องราวในอดีตให้ผมฟัง ในตอนนั้นผมจึงรู้ได้ทันทีว่า สิ่งที่เขากำลังเหม่อมองนั้นคือภาพความทรงจำในอดีตที่ผ่านมา ในชีวิตของตัวเขาเอง  เมื่อเราเริ่มเข้าสู่วัยชราอายุมากเข้า ร่างกายของเราจะไร้สิ้นเรี่ยวแรง สภาพร่างกายไม่พร้อมที่จะไปทำกิจกรรมอะไรทั้งนั้น แค่นั่งอย่างเดียวก็เหนื่อยแล้ว และสิ่งที่ตรงกันข้ามกับอวัยวะทั้งหมดที่กำลังเสื่อมถอย นั่นก็คือสมองของเรา  ถ้าอ้างอิงตามหลักวิทยาศาสตร์แล้ว ต่อให้เราแก่ชราอายุ 100 ปี ถ้าเราไม่เจ็บป่วย สมองที่สมบูรณ์ก็ยังสามารถทำงานได้อย่างปกติ ไม่ต่างจากคนทั่วไป  นั่นมันจึงเป็นสิ่งที่ทำให้ผม กลับมานั่งคิดทบทวนวิธีการใช้ชีวิตเสียใหม่ เมื่อยามแก่เฒ่าในวัยที่เราไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก สิ่งเดียวที่จะอยู่กับเราไม่ใช่ภรรยา หรือลูก ๆ แต่เป็นความทรงจำในชีวิตที่ผ่านมาต่างหาก  นั่

เพื่อน ๆ เคยสังเกตกันบ้างไหมครับว่าใน 1 ปี ประเทศไทยของเรานี้... มีวันอากาศดี ๆ กี่วัน   วันที่แดดไม่ร้อน วันที่ฝนไม่ตก วันที่อากาศเย็นสบายกำลังดี วันแบบนั้นใน 1 ปีมีกี่วัน  เพื่อน ๆ สังเกตไหมครับว่าวันหยุดยาวทีไร คนมักจะต่อคิวไปเที่ยวกันอย่างคับคั่งทุกที แย่งกันกิน แย่งกันเที่ยว รถก็ติด เหนื่อยก็เหนื่อย และที่สำคัญ วันแบบนั้นมักจะร้อนตับแตกเสมอ  ในขณะที่วันธรรมดาที่เรานั่งทำงานอยู่ที่ออฟฟิศ บางวันกลับเป็นวันที่อากาศดีเอามาก ๆ แล้วมันดีเกินกว่าที่เราจะนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์โดยไม่ทำอะไร  วันลาก็มีตั้งเยอะแยะ แต่เรากลับไม่เคยใช้มันให้เกิดประโยชน์เลย กลับไปลาในช่วงวันหยุดยาวเพื่อที่จะได้หยุดให้ยาวมากขึ้น ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่า ในช่วงนั้น ถึงจะหยุดยาวมากขึ้นอีกสักนิด มันก็ไม่มีอะไรแตกต่างกัน  ผมเลยปฏิวัติการใช้ชีวิตเสียใหม่ โดยลองเปลี่ยนการบริหารจัดการวันหยุดยาว โดยอ้างอิงจากสภาพอากาศในแต่ละวัน ถ้าวันไหนอากาศร้อน หรือฝนดูท่าทางจะตก วันนั้นเราก็ไม่ต้องคิดอะไรมากตั้งใจทำงานไป  แต่วันไหนดูแล้วเหมือนอากาศกำลังจะดี ผมก็จะลาอย่างด่วนจี๋ และรีบไปเที่ยวในทันใด  วิธีการคิดแบบนี้หลายคนมองว่า มั

สิ่งที่จะบอกเล่าในบทความนี้ คือเคล็ดลับสุดยอดที่ไม่เคยบอกใคร ที่ไหนมาก่อน แล้ววันนี้ถึงเวลาแล้วที่ผมจะปลดปล่อยมันออกไป ให้สำหรับคนที่โชคดี แวะผ่านมาเจอบทความนี้  สิ่งที่จะบอกให้ฟังในบทความนี้ คือคาถาที่มีความขลังและสามารถใช้ได้ผลจริงถึง 99% และผมได้ทดลองทำมันด้วยตัวเองแล้วด้วย  ขอเพียงแค่คุณท่องคาถานี้ ทุกครั้งเมื่อเจอคนที่หวังจะมาแสวงหาผลประโยชน์จากคุณ คุณก็จะแคล้วคลาดจากคนพวกนั้น คาถานี้จะทำให้คนเหล่านั้นรู้สึกร้อน และอดทนอยู่ใกล้คุณนานไม่ได้ จนต้องลุก และวิ่งหนีไปในที่สุด  ก่อนที่จะบอกถึงคาถาสุดวิเศษนี้ ผมขอท้าวความสักนิดนึงก่อน เมื่อประมาณ 4-5 ปีก่อน ผมได้ดูซิทคอมยอดฮิตเรื่องเป็นต่อ จะมีฉากนึงที่เป็นฉากคลาสสิคมาก ๆ ในซิทคอม นั่นก็คือฉากที่พี่ยมคิดแผนชั่ว และจะหลอกเอาเงินคนในออฟฟิศ  และคราวซวยในตอนนี้ ก็ตกอยู่กับไอ้วอก พี่ยมยืนคิดแผนชั่วอยู่นานสองนาน ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาไอ้วอก เพื่อคิดจะหลอกให้ไอ้วอกเลี้ยงเหล้า แต่เมื่อเดินเข้าไปยังไม่ทันจะพูดอะไรสักคำ ไอ้วอกก็พูดออกมาด้วยเสียงสูงก่อนเลยว่า …... ไม่มีตังหร๊ออกกกก!! หลังจากนั้นพี่ยมก็เลยถอดใจที่จะใช้แผนชั่วกับไอ้วอกและกลายเป็นว่าพี

เพื่อน ๆ เคยดูหนังที่สนุกมาก ๆ หรือฟังเพลงที่เพราะแบบสุด ๆ กันบ้างหรือเปล่าครับ ผมพบความจริงที่ว่าหนัง หรือเพลงเหล่านั้น ที่เรามองว่ามันสนุกมาก ๆ หากเราไม่ได้ฟังหรือไม่ได้ดูมันนาน ๆ นานจนแทบจะจำไม่ได้ แล้ววันหนึ่งเรากลับมาดู หรือมาฟังมันอีกครั้ง มันกลับยังคงสนุกและทำให้เรารู้สึกพึงพอใจ ที่ได้ดูและฟัง ซึ่งความรู้สึกนั้น มันไม่ได้ต่างจากการดู หรือฟังครั้งแรกเลยสักนิด  ปรากฏการณ์ที่ผมค้นพบนี้ถ้าเพื่อน ๆ เห็นด้วยกับสิ่งที่ผมพูดแล้วละก็ อาจจะเรียกได้ว่า ของดีก็ย่อมเป็นของดีอยู่วันยังค่ำ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ทำ  ผมก็เลยคิดขึ้นมาได้ว่า ถ้าเอาเรื่องนี้มาใช้กับความทรงจำล่ะ มันจะเป็นยังไง ลองจินตนาการถึงเรื่องเลวร้ายที่เราเคยพบเจอในอดีตดูสิครับ ถ้าจำไม่ค่อยได้ให้เล่าออกมาเป็นฉากเป็นตอนเลยก็ได้ ซึ่งคนส่วนใหญ่จะมีปมฝังใจและเรื่องที่ทำให้เจ็บแค้นอยู่เสมอ เมื่อเรานึกถึงมันและเล่ามันออกมาจนหมดเราจะสามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกแย่ ๆ ที่ตัวเราเคยรู้สึกในอดีตใช่ไหมครับ  มันก็เหมือนกับเรื่องของการดูหนังและฟังเพลงเก่าเลยใช่ไหมครับ เมื่อนึกถึงเรื่องแย่ ๆ ในอดีตขึ้นมาทีไรเราก็จะเจ็บจี๊ดขึ้นมาทุกที 

รู้จักจอมยุทธอินทรีย์ไหมครับ ถ้าจะพูดถึงนิยายกำลังภายในที่โด่งดังที่สุดของกิมย้ง คงหนีไม่พ้นเรื่องมังกรหยกอย่างแน่นอน โดยตัวละครที่ผมชอบที่สุดในเรื่องนี้ก็คือ เอี้ยก๋วยนั่นเอง ความปรารถนาเดียวที่เอี้ยก๋วยต้องการก็คือการได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบกับท่านอาเซียวเหล่งนึ่งเท่านั้นเอง แต่ด้วยผู้เขียนคงกลัวว่าเนื้อเรื่องจะจบเร็วไปละมั้ง ก็เลยทำให้พวกเขาทั้งสองต้องพลัดพรากกันถึง 16 ปีเต็ม ในตอนที่ผมดูเรื่องราวของมังกรหยกอยู่นั้น ผมก็เกิดคิดขึ้นได้ว่า แม้แต่จอมยุทธอินทรีย์ผู้เก่งไปซะทุกอย่าง ก็ยังต้องรอถึง 16 ปีเชียวนะ ถึงจะสมความปรารถนาที่มุ่งหวัง แล้วนับประสาอะไรกับเรา ที่ยังไม่ได้มีทั้งประสบการณ์ และผลงานอะไรมากนัก ถึงจะสมความปรารถนาอย่างที่มุ่งหวัง และตั้งใจ  ในบทความเก่า ๆ ผมเคยเขียนเล่าเรื่องราวของนักเขียนรุ่นพี่ ที่เขียน Blog มาก่อนผมเกือบ 10 ปี ในขณะที่ตัวผมในวันนี้ เพิ่งจะเขียนบทความครบ 1 ปีเท่านั้นเอง ขณะที่ผมมองดูเขาที่มีผู้ติดตามเป็นหมื่นแน่นอนผมก็อยากมีแบบเขาบ้าง แต่ก็ต้องยอมรับครับว่า ผมพึ่งเริ่มต้น จะไปมีเหมือนเขาในทันทีได้อย่างไร  พี่เขาผ่านอะไรมามากกว่าผมเกือบ 10 เท่า ขยันกว่า พยา

ในสมัยนี้เงินถือเป็นปัจจัยที่ 5 ของมนุษย์ไปแล้วก็ว่าได้ ลองคิดถึงชีวิตที่เราไม่มีเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียวดูสิครับ เราจะอยู่ได้อย่างไร อย่างแรกเลยไม่มีเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟ คิดแค่นี้ก็รู้แล้วครับว่าคงอยู่ลำบากเต็มที่ ดังนั้นถ้าใครบอกว่าเงินไม่จำเป็น ผมคงจะต้องเถียงขาดใจ  แต่ประเด็นก็คือ ความฝันของคนส่วนใหญ่กลับเป็นสิ่งที่ถ้าเราดูเพียงเผิน ๆ  ก็อาจจะพบว่า สิ่งเหล่านั้นจำเป็นต้องมีเงินมหาศาลเท่านั้นถึงจะสามารถทำมันได้ ยกตัวอย่างเช่น การเที่ยวรอบโลก หรือการมีบ้านหลังใหญ่สักหลัง  คุณผู้อ่านจะเชื่อไหมครับว่า สิ่งเหล่านี้มันยังมีเส้นทางอื่นที่เราสามารถทำให้มันเป็นจริงได้ ถึงแม้เราจะไม่ได้มีเงินเยอะมากก็ตาม ยกตัวอย่างง่าย ๆ เลยครับ อย่างการเที่ยวรอบโลก หลายคนคงคิดว่าต้องมีเงินมหาศาลเท่านั้นถึงจะเที่ยวรอบโลกได้ แต่ความเป็นจริงแล้วถ้าเราทำงาน และมีอาชีพเป็นไกด์ทัวร์ เราก็สามารถเที่ยวรอบโลกได้เช่นกัน แถมไม่ต้องเสียเงินสักบาทอีกด้วย  ถ้าเราอยากได้บ้านหลังใหญ่ สักหลัง ลองเรียนวิศวกรรมดูสิครับ คุณอาจจะพบว่าบ้านหลังใหญ่อาจจะใช้เงินไม่มากเท่าไหร่ในการสร้างมันขึ้นมาก็เป็นได้  ในหลาย ๆ ครั้งอาชีพอาจจะเป็น

ผมถูกสอนมาตั้งแต่เด็กว่าคนเรานั้นมีทั้งความคิดที่ดี และความคิดชั่วร้ายอยู่ในตัวเรามาตั้งแต่เกิด และขึ้นอยู่กับว่าเราเลือกที่จะแสดงด้านไหนออกมาให้กับสังคมได้เห็น  ครั้งหนึ่งที่วง Bodyslam ได้เข้าไปแสดงคอนเสิร์ตในเรือนจำ มีนักโทษมากมายที่มีความสุขกับการได้ชมคอนเสิร์ตครั้งนี้ เหมือนว่าจะมีสัมภาษณ์นักโทษด้วยนะครับ มีนักโทษคนหนึ่งบอกว่าเขารักพี่ตูนมาก และอยากเป็นเหมือนพี่ตูนมาตั้งแต่เด็ก  ผมไม่รู้หรอกครับว่าเขาทำผิดอะไรถึงต้องเข้ามาอยู่ในนี้ แต่สิ่งที่ผมเห็นจากการสัมภาษณ์ครั้งนี้ก็คือ แม้แต่นักโทษในเรือนจำ ก็ยังคงศรัทธาในตัวของคนดี พวกเขาเปล่าชื่นชมมาเฟีย หรือคนไม่ดีแต่อย่างใด  ถึงพวกเขาจะเคยทำไม่ดีมาก่อน แต่การที่เขาชื่นชม และรักในตัวของคนดี มันก็เท่ากับว่าแท้จริงแล้วในใจลึก ๆ ของเขา ก็อยากเป็นคนดี อยากเป็นคนเก่งเหมือนกับพี่ตูนนั่นเอง  สมัยเด็กมีเพื่อนของผมคนนึงที่ชอบขโมยเงินเพื่อน ๆ ในห้องอยู่เสมอ ภายหลังเราถึงได้รู้ว่าที่เขาชอบขโมยเงินของคนอื่น เพราะว่าบ้านเขายากจนมาก แต่ในวันหนึ่งเมื่อคุณครูถามเขาว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร เขากลับตอบคุณครูอย่างจริงจังว่า เขาอยากเป็น เชฟฝีมือดี  ทั้ง ๆ ที่พฤต

เคยให้เพื่อนยืมเงินกันบ้างหรือเปล่าครับ เพื่อนมักจะพูดอย่างหนักแน่นว่า จะคืนตอนสิ้นเดือน แถมบางคนเพิ่มความน่าเชื่อถือโดยการสัญญากับเราเลยก็มี ด้วยสีหน้า แววตา และความมุ่งมั่นในตอนที่พวกเขาพูด มันดูน่าเชื่อถือซะเหลือเกิน  แต่ลืมอะไรกันไปหรือเปล่าครับว่า อารมณ์คนเรามันเปลี่ยนกันได้ 2-3 วันแรกที่เขายืมเงินเราไปเขาอาจจะยังแน่กับความรู้สึกที่อยากจะคืนเงินเราอยู่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานกว่านั้น ความรู้สึกมุ่งมั่นที่จะคืนเงินให้ตรงเวลา มันจะค่อย ๆ ลดน้อยถอยลง และสุดท้ายหลายคนก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับกิเลสในใจของตัวเอง “ ค่อยคืนก็แล้วกัน เอาเงินไปกินไปเที่ยวก่อน “ เราทุกคนจึงมักจะเห็นภาพของลูกหนี้ที่กินดีอยู่ดีอยู่เสมอ  ผมบอกได้เลยว่าคำสัญญา หรือคำสาบานไม่ว่าจะออกมาจากปากของใครก็ตาม มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลยครับ เพราะมันเป็นเพียงแค่สิ่งที่คน ๆ นั้นตั้งใจที่จะทำมันให้ได้อย่างที่พูดก็เท่านั้น ส่วนเขาจะทำแบบนั้นได้หรือเปล่า มันคนละเรื่องกันโดยสิ้นเชิง  หลักฐานมีให้เห็นกันเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมดครับ new year's resolutions เราตั้งเป้าหมายว่าจะทำแต่สุดท้ายแล้วเราก็เลิกล้มไปกลางครันทุกที หลายคนที่มีแรงฮึ

สมัยตอนเป็นนักเรียน เวลาคุณครูถือของมาหนัก ๆ ก็มันจะมีนักเรียนบางคนรีบวิ่งเข้าไปช่วยคุณครูถือของในทันที เรามักจะเห็นลูกเสือที่ทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์โดยการพาคนแก่ข้ามถนนอยู่บ่อยครั้ง การช่วยเหลือคนที่หกล้ม ช่วยเก็บของที่ตก เสียสละที่นั่งบนรถไฟฟ้าให้คนท้องนั่ง  นี่คือตัวอย่างของการแสดงความมีน้ำใจต่อผู้อื่นที่เรามักจะพบเห็นได้ทั่วไป คนเหล่านั้นเขามีน้ำใจและทำด้วยใจจริง ๆ ทุกครั้งที่ผมเห็นใครก็ตามทำเรื่องดี ๆ แบบนี้ก็อดที่จะชื่นชมเขาในใจไม่ได้ อย่างไรก็ตามหากเป็นคนที่ยืนมองจากวงนอก เรามักจะได้ยินคนบางคนแอบกระซิบนินทาคนที่มีน้ำใจต่อผู้อื่นอยู่บ่อยครั้ง ที่เธอคนนั้นช่วยคุณครูถือของ เพราะว่าอยากจะประจบคุณครูล่ะสิ ที่ลุกให้คนท้องนั่งเพราะอยากจะสร้างภาพล่ะสิ  ผมไม่รู้หรอกครับว่าเรื่องที่คนเหล่านั้นนินทา มันเป็นความจริงหรือเปล่า คนบางคนอาจจะเสแสร้งแกล้งทำเพื่อสร้างภาพให้ตัวเองดูดีจริง ๆ ก็เป็นได้  แต่ไม่ว่าเราจะมีน้ำใจต่อผู้อื่น เพราะหวังสร้างภาพ เสแสร้งแกล้งทำเพื่อให้ใครบางคนเห็น หรือทำด้วยใจที่ดีจริง ๆ ก็ตาม สุดท้ายแล้วการลงมือทำดี ก็คือการได้ทำความดีลงไปจริง ๆ และไม่มีใครจะเปลี่ยนความจริงข้อ

ไม่รู้มีใครเป็นแบบผมหรือเปล่า บางทีก็เบื่อขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ เบื่อไปซะทุกอย่าง แต่ถึงจะเบื่อมากแค่ไหนก็ไม่คิดที่จะทำอะไรอยู่ดี ผมลองวิเคราะห์ดูระหว่างนอนเบื่อว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร จนออกมาเป็นข้อสรุปได้ว่าคนเรามักจะเบื่อจาก 2 กรณีเท่านั้น  ข้อ 1 ก็คือ เรามักจะเบื่อตอนที่เราต้องทำในสิ่งที่เราไม่ได้อยากทำ เช่นอ่านหนังสือสอบ ทำรายงานส่งอาจารย์ หรือออกกำลังกาย สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เราไม่เคยอยากทำเลย แต่เราอยากจะได้ผลลัพธ์ของการกระทำต่างหาก เราบางคนไม่ได้อยากออกกำลังกาย แต่อยากมีร่างกายที่แข็งแรงและรูปร่างที่ดูดี เราบางคนไม่ได้อ่านหนังสือสอบ แต่ก็อยากเรียนเก่งได้เกรดเฉลี่ยดี ๆ เมื่อเราต้องทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำความรู้สึกเบื่อก็เลยเกิดขึ้น   ข้อ 2 ก็คือ เรามักจะเบื่อเพราะว่าไม่มีอะไรน่าสนใจ ไม่มีอะไรที่อยากทำเป็นพิเศษ หรือพูดง่าย ๆ ก็คือเราเบื่อเพราะเราไม่มีเป้าหมายในชีวิตเลย ซึ่งข้อ 2 นี้ผมวิเคราะห์มันออกเป็น 2 กรณีด้วยกัน กรณีแรกก็คือไม่มีเป้าหมายในชีวิต หรือยังหาสิ่งที่อยากทำไม่เจอ ข้อที่สองก็คือมีเป้าหมายในชีวิตเรียบร้อยแล้ว แต่รู้สึกว่ามันห่างไกลเหลือเกิน และคิดว

  ถ้าถามคนสมัยก่อนว่า เชื่อไหมว่าเหล็กสามารถลอยบนฟ้าได้ คงโดนด่ากลับมาอย่างแน่นอน หลายคนคงบอกว่าทำไมต้องด่ากันด้วย นี่คือเบาแล้วนะครับ เพราะว่าเคยมีคนบอกว่าโลกกลมแล้วโดนประหารชีวิตด้วยซ้ำ  เรื่องบางเรื่องเราอาจจะถูกปลูกฝังว่า มันไม่มีทางเป็นไปได้ เวลามีใครมาพูดเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ให้เราฟัง เรามักจะหัวเราะเยาะเขาเสมอ ถ้าเขายังดึงดันว่ามันอาจจะเป็นไปได้ เราจะด่าเขาและบางทีอาจจะถึงขั้นทำร้ายร่างกายเขาเลยทีเดียว  เมื่อคนเริ่มตั้งคำถามในเชิงวิทยาศาสตร์กลับสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ก็มักจะมีกลุ่มคนที่โกรธแค้นอยู่เสมอ  แต่ทำไมพอเราพูดถึงเรื่องของไสยศาสตร์ ซึ่งมันก็พิสูจน์ไม่ได้เหมือนกัน คนส่วนใหญ่ถึงเลือกที่จะบอกว่าไม่เชื่อแต่อย่าลบหลู่  วิทยาศาสตร์ที่ยังเป็นไปไม่ได้ เป็นเรื่องเพ้อเจ้อ ส่วนไสยศาสตร์ที่พิสูจน์ไม่ได้ ใครก็ห้ามลบหลู่  ถ้าเราสังเกตสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ตัวเราให้ดี ๆ จะพบว่า ทุกสิ่งล้วนเคยเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ทั้งนั้นเลย มือถือที่ไม่มีปุ่มกด กลางคืนที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง หรือแม้แต่อวัยวะสำรองจากการเก็บสเต็มเซลล์  ถึงแม้วิทยาศาสตร์จะทำในสิ่งที่เคยเป็นไปไม่ได้ให้กลายเป็นจริงมา

ผมเคยคุยกับเพื่อนของผมเกี่ยวกับสเปกสาวในฝัน และภาพรวมสเปคสาวในฝันของเพื่อนผมคือ สาวน้อยน่ารัก ใส่แว่น ชอบอ่านหนังสือ เรียบร้อย และพูดน้อย เมื่อรู้สเปคแล้วมันก็มีคำถามตามมาในทันทีว่า ผู้หญิงแบบนั้น เราจะไปหาจากที่ไหน หลังจากที่ประมวลความน่าจะเป็นอยู่สักครู่ เราก็เห็นตรงกันว่าต้องเป็นที่ห้องสมุด แน่ ๆ  เราทั้งสองไม่รอช้ารีบตรงไปที่ห้องสมุดของมหาลัยในทันที ที่นั่นมีเพียงความเงียบ และคนที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือกันเต็มไปหมด ระหว่างที่เพื่อนผมกำลังเดินสำรวจห้องสมุดอยู่นั้น สาวน้อยน่ารักที่ตรงสเปคของเขาทุกประการก็ได้เดินสวนออกไป ดูเหมือนเพื่อนผมจะมีความรักเสียแล้ว  เรารีบตามสาวน้อยคนนั้นไป เพื่อที่จะเข้าไปขอเบอร์โทรศัพท์ แล้วไม่น่าเชื่อสาวน้อยคนนั้นก็ให้เบอร์เพื่อนผมเสียด้วย ภายหลังเมื่อคบกันเป็นแฟน เราถึงได้รู้ว่า ที่แท้สาวน้อยคนนี้ก็กำลังตามหาผู้ชายที่ตรงกับเพื่อนผมอยู่เหมือนกัน ทั้งสองต่างตามหาซึ่งกันและกันในสถานที่ของตัวเอง ก็เลยไม่เจอกันสักที จนวันที่เพื่อนของผมตัดสินใจลุกขึ้น และไปตามหาในสถานที่ที่เธอน่าจะมีตัวตน เขาทั้งสองจึงได้พบกัน  พอลองคิดดูดี ๆ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหมครับ ถ้า

ในวันศุกร์สุดสัปดาห์ที่อากาศค่อนข้างดี ขณะนี้เวลา 16:59 น อีก 1 นาทีจะเป็นเวลาเลิกงาน พนักงานทุกคนเตรียมเก็บข้าวเก็บของกันอย่างร้อนรน ในใจของทุกคนคงคิดว่ากำลังจะได้กลับบ้านแล้วสินะ แน่นอนนาทีทองที่ทุกคนกำลังจะลุกขึ้น หัวหน้าก็เปิดประตูออกมา ตะโกนเรียกชื่อของนางสาวเอ แล้วบอกว่า คุณช่วยทำงานนี้มาส่งให้ผมหน่อย ด่วนเลยนะ ก่อนที่จะปิดประตูกลับเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว  เมื่อนางสาวเอได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกเซ็งยกกำลัง 2 เพราะเธอเก็บทุกอย่างใส่กระเป๋าและสวมรองเท้ารอแล้วด้วย ที่เธอต้องรีบร้อนขนาดนี้ก็เพราะว่าคืนนี้เธอมีเดทครั้งสำคัญและเธอจะไปสายไม่ได้อย่างเด็ดขาด  สิ่งที่เกิดขึ้นในหัวของนางสาวเอมี 2 ทางเลือกด้วยกัน ก.รีบทำงานส่งหัวหน้าให้มันเสร็จ ๆ ข.แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่หัวหน้าสั่งแล้วรีบออกจากบริษัทไปในทันที  ถ้าเป็นคุณผู้อ่านจะเลือกข้อไหนครับ นางสาวเอเลือกข้อขอไข่ เธอแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินแล้วก็กลับบ้านไปทั้ง ๆ แบบนั้นเลย และในคืนนั้นนางสาวบีเพื่อนสนิทที่ทำงานด้วยกันก็ได้โทรมา นางสาวปีเล่าให้ฟังว่าหัวหน้าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟที่นางสาวเอไม่ยอมส่งงานให้ หัวหน้าทุบโต๊ะเสียงดังลั่นก่อนที่จะบอกว่าเดี

ถ้าย้อนกลับไปในวัยเด็ก ผมเคยทำเรื่องน่าอายไว้เยอะมาก ๆ เรื่องบางเรื่องแค่นึกขึ้นมาก็แทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองในตอนนั้นทำเรื่องแบบนั้นลงไปได้ยังไง ลองคิดเล่น ๆ ดูนะครับถ้าผมหยิบเรื่องน่าอายทั้งหมดในชีวิตของผมมากองรวมกัน แล้วนำความอายทั้งหมดมาปั้นเป็นก้อนแล้วรับความอับอายทั้งหมดเข้าไปในร่างกายในครั้งเดียว ผมคิดว่าผมคงจะรู้สึกอับอายจนอยากจะฆ่าตัวตายอย่างแน่นอน  ที่หนักไปกว่านั้นก็คือ นอกจากเหตุการณ์ที่ทำให้ผมรู้สึกอับอาย ยังมีเหตุการณ์อื่น ๆ ที่ทำให้ผมเสียใจ เรื่องบางเรื่องที่เราไม่อยากให้เกิด การกระทำบางอย่างที่เราไม่ได้ตั้งใจ ผมเชื่อว่าสิ่งเหล่านั้นมีมากมายไปหมดในอดีตของเราทุกคน  เพราะถ้าย้อนกลับไปในอดีตจะพบว่า เราเคยทำผิดพลาดอยู่บ่อยครั้ง ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตามความผิดที่เราได้กระทำลงไปมันก็เกิดขึ้นจริง หลายสิ่งหลายอย่างที่เราเสียใจ ที่ได้ทำลงไป หลายสิ่งหลายอย่างที่เราไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น และเรื่องบางอย่างแม้เวลาจะผ่านมานานแล้วเราก็ยังคงโทษตัวเองอยู่  ถ้าผมรวบรวมเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ทำให้เรารู้สึกแย่ ๆ จับเหตุการณ์เหล่านั้นมาปั้นเป็นก้อน แล้วโยนไป